Ασυνήθιστη, και κάπως εντονότερη παρουσιάζεται πρόσφατα η δημόσια γερμανική κριτική στην εκβιαστική πολιτική των ΗΠΑ.

Παίρνοντας αφορμή από την απόφαση 1422 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, η Γερμανίδα υπουργός Αναπτυξιακής Βοήθειας Χαϊντεμαρί Βιτσόρεκ - Τσόιλ (σοσιαλδημοκράτισσα), δήλωσε ότι πρόκειται για «μόνο αδύνατα καμουφλαρισμένο εκβιασμό» των ΗΠΑ. Η απόφαση αυτή - τόνισε η υπουργός - αποτελεί ένα «εντελώς εσφαλμένο σύνθημα» στις υπό ανάπτυξη χώρες ότι επιβάλλεται «το δίκαιο του ισχυροτέρου στη δύναμη του δικαίου».

Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ (Πράσινος) δήλωσε για το συμβιβασμό που επιτεύχθηκε σχετικά με την απόφαση αυτή: «Εξακολουθούμε να έχουμε την άποψη ότι τα μέλη των ειρηνευτικών αποστολών δεν έχουν ανάγκη ασυλίας».

Η γερμανική κυβέρνηση - πρόσθεσε - θέλει να εργαστεί μαζί με τους Eρωπαίους εταίρους της προς την κατεύθυνση η Ουάσιγκτον «μακροπρόθεσμα να παρακινηθεί να αλλάξει σκέψη».

Σε ολοσέλιδη συνέντευξή του στην «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (15 Ιούνη) ο ίδιος υπουργός παίρνει - εκτός από ενδογερμανικά ζητήματα - θέση και στη στάση των ΗΠΑ στο θέμα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου: «Οι ΗΠΑ και εμείς οι Eρωπαίοι - είπε - έχουμε διαφορετική αντίληψη στο θέμα του Ποινικού Δικαστηρίου. Οσο πιο συσπειρωμένοι οι Eρωπαίοι αντιπροσωπεύουν τη θέση τους, τόσο περισσότερο κινείται η άλλη πλευρά. Αυτό φάνηκε εντυπωσιακά τώρα. Αν και μπορώ να εγκρίνω το αποτέλεσμα μόνο περιορισμένα, η αντίδραση της δεξιάς πτέρυγας των ρεπουμπλικάνων δείχνει ότι η ενωτική στάση της Ευρώπης προκάλεσε κάτι σημαντικό».

Ενδιαφέρον είναι το κύριο άρθρο της ίδιας εφημερίδας. Σ' αυτό υπογραμμίζεται ότι ο χαρακτηρισμός της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας σα συμβιβασμός αποτελεί «στάχτη στα μάτια». Γιατί «οι ΗΠΑ με τον αυθάδη εκβιασμό των Ηνωμένων Εθνών, των εταίρων τους στο ΝΑΤΟ και πολλών άλλων χωρών... πέρασαν αυτό που ήθελαν... Το συμπέρασμα από την ήττα θα μπορούσε να είναι να μη τα βάζουμε πια με τους Αμερικανούς. Το ότι κανένα ευρωπαϊκό κράτος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν απείχε τουλάχιστο... δείχνει δυστυχώς προς αυτή την κατεύθυνση. Από την οπτική των ΗΠΑ το συμβάν έχει το χαρακτήρα παραδείγματος. Το μάθημα που πρέπει να μαθευτεί σημαίνει: Οποιος σε βασικά ζητήματα δεν είναι χωρίς όρους μαζί μας, έχει να υπολογίζει με το ρόπαλο».

Τέλος, σε πεντάστηλο ρεπορτάζ η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ», της ίδιας μέρας, παρουσιάζει κατάλογο διεθνών συμφωνιών που η Ουάσιγκτον παραβιάζει. Ο κύριος τίτλος είναι «Επίθεση στο διεθνές δίκαιο» και ο υπέρτιτλος: «ΗΠΑ - ο αριθμός των διεθνών συμφωνιών τις οποίες η Ουάσιγκτον μπλοκάρει, προσπαθεί να παρεμποδίσει ή απλούστατα αγνοεί, γίνεται διαρκώς μεγαλύτερος. Και όλο συχνότερα η αμερικανική πολιτική των ελεύθερων χεριών οδηγεί σε αντιπαράθεση με τους Ευρωπαίους».

Στο κείμενο αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα: «Η φιλονικία για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είναι το ως τώρα αποκορύφωμα μιας ρότας, η οποία υπό τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπους έγινε δόγμα... Η παγκόσμια κυριαρχούσα οικονομική και στρατιωτική δύναμη ακολουθεί με επιτάχυνση μια πολιτική των ελεύθερων χεριών, μέσα στην οποία ο ΟΗΕ μόνο από περίπτωση σε περίπτωση θα έχει μια θέση για να προσφέρει υπηρεσίες. Με τις πρόσφατες απειλές, ότι στον αγώνα εναντίον εχθρών των ΗΠΑ θέλει να καταφέρει πρώτη πλήγματα, η Ουάσιγκτον κήρυξε μάλιστα το κεντρικό στοιχείο του μοντέρνου διεθνούς δικαίου σαν τιποτένιο - την απαγόρευση επιθετικών πολέμων».