Τη συστηματική κωλυσιεργία επιλέγει η κυβέρνηση στις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις» με την ΑΔΕΔΥ για την υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων και συμφωνιών για το 2003, ενώ καμία συζήτηση δε γίνεται για την αύξηση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς η κυβέρνηση θεωρεί δεδομένο ότι αυτή θα κινηθεί στο πλαίσιο της εισοδηματικής πολιτικής της.

Χτες, σε μια ακόμη συνάντηση που έγινε μεταξύ αντιπροσωπείας της ΑΔΕΔΥ και του γενικού γραμματέα Δημόσιας Διοίκησης Γ. Νικητιάδη, φάνηκε ότι το ζήτημα του νέου μισθολογίου θα αποτελέσει το βασικό θέμα συζήτησης, από το οποίο θα κριθούν και όλα τα άλλα προβλήματα που έχουν τεθεί. Η ΑΔΕΔΥ επέμεινε ότι θα πρέπει να γίνει μια πρώτη, τουλάχιστον, προσέγγιση στο θέμα στις 22 Ιούλη, ακόμη και αν δεν έχει παραδοθεί το σχετικό πόρισμα της Επιτροπής «Κιντή». Από την πλευρά της κυβέρνησης αναφέρθηκε ότι το πόρισμα θα είναι έτοιμο μάλλον στις 28 Ιούλη, εκφράστηκε ωστόσο η διάθεσή της να προχωρήσει σε μια πρώτη συζήτηση την επόμενη Δευτέρα, στη βάση της «γενικής εντύπωσης» που θα έχει για το πόρισμα.

Κατά πάσα πιθανότητα, συνέχεια θα υπάρξει στις 21 Αυγούστου, αφού δοθεί το πόρισμα και στις δυο πλευρές και αυτές το μελετήσουν ώστε να κάνουν τις προτάσεις και αντιπροτάσεις τους. Η ουσία είναι πως η κυβέρνηση θέλει ένα νέο μισθολόγιο που θα βασίζεται στις κατευθύνσεις του προγράμματος «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» για «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και αμοιβής στο δημόσιο, σύνδεση της αμοιβής με την αποδοτικότητα, σπαστά ωράρια εργασίας, μερική απασχόληση και άλλα ανάλογα μέτρα. Ενα τέτοιο μισθολόγιο, σε συνδυασμό με τις άλλες αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται στη δημόσια διοίκηση για να γίνει ένα καλύτερο εργαλείο εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, θίγει καίρια τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, με συνέπεια η κυβέρνηση να επιλέξει την καθυστέρηση μέχρι τουλάχιστον τις δημοτικές εκλογές για να μη βρει απέναντί της το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο που ξεπερνούν τις 400 χιλιάδες!

Από την πλευρά της, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ επικεντρώνει την προσοχή της στο νέο μισθολόγιο, χωρίς να δείχνει τη διάθεση να ασχοληθεί με την ανάγκη άμεσης αύξησης του βασικού μισθού, ακόμη και έξω από το πλαίσιο ενός «νέου» μισθολογίου.

Η τακτική της κυβέρνησης συμπληρώνεται από τη στάση της απέναντι στα άλλα ζητήματα, την αναμόρφωση του Ινστιτούτου Υγιεινής (πρώην Θώρακος), τα βαρέα και ανθυγιεινά, τη διεύρυνση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τις συνδικαλιστικές άδειες, τη νομική κάλυψη των δημοσίων υπαλλήλων. Δέχεται να συζητήσει γι' αυτά, ζητά διευκρινίσεις, προβάλλει ορισμένες ενστάσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση αναβάλλει τις συζητήσεις για το απώτερο μέλλον.