Σε ένα μικρό διάλειμμα της Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που έγινε πρόσφατα στην Αθήνα, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τη Μαγκνόλια Βελάσκες, μέλος της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας και υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του κόμματος, η οποία μας περιέγραψε εν συντομία την κατάσταση στην πολύπαθη πατρίδα της μετά τη διακοπή των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντάρτικου κινήματος τον περασμένο Φλεβάρη και την εκλογή νέου Προέδρου της χώρας τον Απρίλη.

- Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το πώς διαμορφώνεται η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Κολομβία τέσσερις περίπου μήνες μετά τη διακοπή του διαλόγου μεταξύ κυβέρνησης Παστράνα και των Ενόπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC-EP) και μετά τις προεδρικές εκλογές του Απρίλη που έφεραν στην εξουσία τον γνωστό για τις ακραίες, δεξιές θέσεις του, Αλβαρο Ουρίμπε Βέλες.

- Αναμφισβήτητα, η διακοπή του διαλόγου μεταξύ του αντάρτικου κινήματος και της κολομβιανής κυβέρνησης, καθώς και τα σχέδια προσαρμογής της Παγκόσμιας Τράπεζας και η επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, επιδείνωσαν την πολιτική κατάσταση, την κοινωνική σφαίρα και τα ανθρώπινα δικαιώματα του κολομβιανού λαού.

Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Κολομβίας Αλβαρο Ουρίμπε Βέλες, γνωστός στη χώρα αλλά και διεθνώς για τις ακροδεξιές, νεοφιλελεύθερες και αυταρχικές του απόψεις και πρακτικές, επιβεβαίωσε την παράδοση όλων των προηγούμενων κυβερνώντων, πραγματοποιώντας το καθιερωμένο ταξίδι στις ΗΠΑ για να πάρει την έγκριση της βορειοαμερικανικής κυβέρνησης και των μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Ο νέος Πρόεδρος ζήτησε στις ΗΠΑ οικονομική και στρατιωτική βοήθεια για την «υπεράσπιση της δημοκρατίας», το ίδιο θα πράξει και στην περιοδεία που πραγματοποιεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο χαρακτήρας των δυνάμεων που εκφράζει ο Ουρίμπε Βέλες δείχνει τη συνέχεια μιας ήδη γνωστής πολιτικής που κάνει το λαό να πληρώνει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που επιδεινώνει, μέσω της μέγιστης αντιπαράθεσης, το κλίμα των σχέσεων με τον λαό, που συνεχίζει να αυξάνει το χρέος και τους φόρους προς τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, και που οδηγεί στην περαιτέρω επιδείνωση των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού.

Τώρα, στην ημερήσια διάταξη της άρχουσας τάξης είναι η σκέψη για την περαιτέρω σκλήρυνση της ένοπλης αντιπαράθεσης, την οποία είχε ξεκινήσει ο Παστράνα και θα συνεχίσει με ακόμα μεγαλύτερη πυγμή η κυβέρνηση Ουρίμπε. Ο διπλασιασμός της δύναμης των Ενόπλων Δυνάμεων για να ηττηθεί το αντάρτικο, είναι το πρόσχημα που χρησιμοποιούν όλες οι κυβερνήσεις για να αποφύγουν την πραγματική κοινωνική και πολιτική δέσμευση απέναντι στο σύνολο του πληθυσμού.

Οι Αμερικανοί και οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, για να μην συναντήσουν αντίσταση σε κάποια διεθνή μέσα, «πουλούν» προς το εξωτερικό το θέμα των ναρκωτικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως στην πραγματικότητα διεξάγεται ένας κατά μέτωπον αγώνας ενάντια στο κοινωνικό και αντάρτικο κίνημα. Συνεπώς, συνιστά πραγματική αντίφαση η στάση της κυβέρνησης να ζητά από τους Γιάνκηδες μέσα για την ενίσχυση της πολεμικής μηχανής και ταυτόχρονα να συζητάει με το Γραμματέα του ΟΗΕ για διαμεσολάβηση.

Στο μεταξύ, με το σλόγκαν της «δημοκρατικής ασφάλειας», που πλάσαρε ο Ουρίμπε, διεξάγεται στη Βουλή συζήτηση για το σχέδιο νόμου 246, με το οποίο γίνεται προσπάθεια περιορισμού ή και εξάλειψης της άβολης παρουσίας των οργανώσεων που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ εγγυάται η παροχή στήριξης στις φιλοκυβερνητικές οργανώσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση προωθούνται εκστρατείες εκφοβισμού και στημένες δίκες σε βάρος του Δικηγορικού Συλλόγου Χοσέ Αλβεάρ, ενάντια στην ANDAS, μη κυβερνητική οργάνωση, καθώς και ενάντια σε άλλες λαϊκές οργανώσεις, θύματα της μακαρθοποίησης και της ποινικοποίησης της κοινωνικής δράσης και διαμαρτυρίας. Από τις αρχές του χρόνου έχουν δολοφονηθεί πάνω από 60 συνδικαλιστές, ενώ ούτε οι οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δε γλιτώνουν από την επίθεση της εξουσίας.

Η νέα κυβέρνηση αποτελείται από εκπροσώπους του χρηματιστικού κεφαλαίου και των μεγαλοεπιχειρηματιών και είναι αυτοί που θα καθοδηγήσουν την επίθεση ενάντια στο εργατικό κίνημα και ενάντια στα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Οσον αφορά το θέμα ειρήνη ή ολοκληρωτικός πόλεμος και στρατιωτική λύση της διένεξης, επιβάλλονται οι θέσεις για το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων: άρνηση της ύπαρξης αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, κατάργηση της ατζέντας που είχε συμφωνηθεί με την κυβέρνηση Παστράνα. Καθώς και παύση μονόπλευρων επιχειρήσεων ώστε να θεσπιστεί η κατάπαυση του πυρός. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για πολιτική συμφωνία με καμία αντάρτικη ομάδα.

Αναμφισβήτητα, μπροστά σε αυτήν την κατάσταση η κυβέρνηση Ουρίμπε όχι μόνο θα σκληρύνει τον κοινωνικό πόλεμο ενάντια στους εργαζομένους και τα δικαιώματά τους, αλλά και θα μειώσει τις ήδη περιορισμένες εγγυήσεις και ελευθερίες και θα απομακρύνει όλο και περισσότερο την πιθανότητα μιας πολιτικής λύσης μέσω διαπραγματεύσεων στην κοινωνική και ένοπλη σύγκρουση που ζει η Κολομβία.

Η εναλλακτική λύση είναι η ευρύτερη δυνατή ενότητα στη δράση όλων των δυνάμεων για να αντισταθούμε στο δεύτερο νεοφιλελεύθερο κύμα, για να υπερασπιστούμε τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα και να πετύχουμε μια πολιτική λύση μέσα από διαπραγματεύσεις, που θα εγγυάται μία ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη. Για όλα τα παραπάνω έχουμε ανάγκη τη διεθνή αλληλεγγύη των αδερφών λαών που, όπως και ο ελληνικός λαός, στάθηκαν και στέκονται αλληλέγγυοι με τον αγώνα μας.