Είναι σαφής η προσπάθεια αυτών των ΜΜΕ να συνδέσουν την τρομοκρατία με το λαϊκό κίνημα, ενώ ταυτόχρονα δε λένε κουβέντα για την κρατική τρομοκρατία και τους μηχανισμούς της, ενώ δε συμμερίζονται ή απορρίπτουν την πολιτική εκτίμηση για τη σχέση τέτοιων μηχανισμών σαν τη «17Ν» με μυστικές υπηρεσίες, ξένες και ντόπιες, και θεωρούν εκτός πραγματικότητας όσους υποστηρίζουν αυτή την εκτίμηση, όπως το ΚΚΕ.

Βεβαίως κάποιοι κύκλοι τελευταία δεν μπορούν να συγκαλύψουν αυτή τη σχέση, (Κουφοντίνας -ΕΥΠ), αλλά δε σταματούν να κατακεραυνώνουν όσους έχουν αυτή την άποψη, ότι δηλαδή τέτοιες «οργανώσεις», ή τις κατασκευάζουν, ή τις χρησιμοποιούν μυστικές υπηρεσίες καπιταλιστικών κρατών. Και δεν είναι μόνο η ιστορική πείρα τέτοιων σχέσεων, (π.χ. δεν υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί πλέον ότι η Αλ Κάιντα και ο Μπιν Λάντεν είναι κατασκεύασμα της CIA, με σκοπό την ανατροπή του λαϊκοδημοκρατικού καθεστώτος του Αφγανιστάν), ούτε η ίδια η ομολογία του Τζ. Μπους (πατέρα), ότι η CIA τοποθετούσε δικούς της πράκτορες σε τέτοιες οργανώσεις, αλλά και η διοχετευμένη πληροφορία, περί κυβερνητικής εντολής να απέχει η ΕΥΠ από τη δράση «εξάρθρωσης της "17Ν"».

Ετσι λοιπόν μπορεί τον Απρίλη 2000 τα δύο κόμματα του κατεστημένου να συγκέντρωσαν εκλογικό ποσοστό 87%, αλλά το πρόβλημα δε βρίσκεται στο αν υπάρχουν συνθήκες ή προϋποθέσεις αποσταθεροποίησης, αλλά στο πώς θα θωρακιστεί το πολιτικό σύστημα με τέτοια μέτρα και μέσα καταστολής, ώστε να υπηρετεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, τους πολέμους στην περιοχή μας η οποία βρίσκεται σε ανάφλεξη, όχι μόνο χωρίς αντιστάσεις από το λαϊκό κίνημα, αλλά με την ανοχή του αν όχι με την αναγκαστική συναίνεσή του. Τη δυναμική που μπορεί κάτω από ανάλογες συνθήκες να αποκτήσει η λαϊκή κοινωνικοπολιτική δράση πάνε να εμποδίσουν, να ανακόψουν. Να υποθέσουμε ότι δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ο Μίκης Θεοδωράκης; Ισως διότι πρόκειται περί πολιτικής εκτίμησης. Αλλά όλα τα γεγονότα και στην Ελλάδα, (ενίσχυση κατασταλτικών μηχανισμών, τρομονόμοι, προτροπή για συνεργασία με τις διωκτικές αρχές, δηλαδή καλλιέργεια συνειδήσεων χαφιεδισμού, στο όνομα της «εξάρθρωσης» της τρομοκρατίας ή της ασφάλειας), σ' αυτό οδηγούν.

«Είναι πιθανόν οι φιλικές κυβερνήσεις να δείχνουν παθητικότητα ή αναποφασιστικότητα απέναντι στον ανατρεπτικό κομμουνισμό (ίσως), εξαιτίας κάποιας χαλάρωσης των βίαιων πράξεων. Σ' αυτήν την περίπτωση, οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες, που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων. Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων. Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας Αριστεράς».

Αυτή η ταχτική άρχισε να εφαρμόζεται στις αρχές της 10ετίας του '70. Μήπως αυτό δεν ομολογεί σχέση μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ με τέτοιους μηχανισμούς σαν τη «17Ν»;

Δεν ξέρουμε σε ποιους πολιτικούς κύκλους αναφέρεται. Αλλά σε ό,τι έχει σχέση με το ΚΚΕ. Από την πρώτη στιγμή εμφάνισης της «17Ν», το 1975 και την υπόθεση Γουέλς, δεν αρκέστηκε απλά να καταδικάσει το φαινόμενο, έχοντας από τότε την εκτίμηση ότι υπάρχει σχέση με μυστικές υπηρεσίες, αλλά απαίτησε από την τότε κυβέρνηση όπως και όλες τις μετέπειτα κυβερνήσεις, να χτυπηθεί το φαινόμενο «τρομοκρατία» στη ρίζα του. (Αλήθεια γιατί δε χτυπήθηκε; Δεν μπορούσαν να το χτυπήσουν; Ποιος έβαζε εμπόδια; Πάντως πρώην υπουργοί Δημοσίας Τάξης κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έχουν καταγγείλει ευθέως ανάμειξη Αμερικανών στην υπόθεση). Από άποψη αρχών, το Κόμμα μας, όπως το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα από τη γέννησή του, από την εποχή των Μαρξ, Ενγκελς αλλά και αργότερα του Λένιν, καταδίκαζε την ατομική τρομοκρατία, τις δολοφονίες πολιτικών προσώπων, ως μορφή πάλης. Γιατί δεν ωφελεί το λαϊκό κίνημα, αντίθετα το βλάπτει και μάλιστα αφ' ενός αποτρέπει τις λαϊκές μάζες να ενταχθούν σ' αυτό, αφ' ετέρου γίνεται αφορμή ενίσχυσης των κατασταλτικών μέτρων ενάντιά του. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι κατ' επανάληψη το ΚΚΕ υποστήριζε πώς ήταν δυνατό, όταν οι κομμουνιστές δρούσαν σε συνθήκες παρανομίας και με πείρα για δράση σε τέτοιες συνθήκες, να τους ανακαλύπτουν οι κρατικές υπηρεσίες ασφάλειας, να τους συλλαμβάνουν, και τη «17Ν» να αδυνατούν να την ανακαλύψουν και να την εξαρθρώσουν; Μήπως αυτά δεν είναι γνωστά στο Μίκη Θεοδωράκη;