Στις 420,1 χιλιάδες ανέρχεται ο αριθμός των ανέργων σύμφωνα με τη δειγματοληπτική έρευνα του εργατικού δυναμικού για το δεύτερο τρίμηνο του 2002, επιβεβαιώνοντας ότι η γάγγραινα της ανεργίας συνεχίζει να κατατρώει τα σωθικά της ελληνικής κοινωνίας. Βέβαια, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, κατά τον προσφιλή της τρόπο παρουσιάζει μειωμένο το ποσοστό ανεργίας από το 10,2% του αντίστοιχου περσινού τριμήνου στο 9,6% για φέτος. Τα στοιχεία αυτά έσπευσε να αξιοποιήσει ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ν.Χριστοδουλάκης, ο οποίος μίλησε για «θετική εξέλιξη στο μέτωπο της απασχόλησης», ενώ προκλητικά πρόσθεσε ότι «βρίσκουν ανταπόκριση οι πολιτικές μας, τις οποίες πρέπει να εμβαθύνουμε και να διαδώσουμε ακόμα περισσότερο»!

Και όμως, τα ίδια τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, δε δικαιολογούν τους πανηγυρισμούς του υπουργού, καθώς η απασχόληση την τελευταία τετραετία όχι μόνο δεν αυξάνει, αλλά αντίθετα μειώνεται. Ετσι ο αριθμός των απασχολούμενων (μέσος όρος του έτους) από 3.953.000 το 1998, έπεσε στα 3.933.000 το επόμενο έτος, στα 3.934.000 το 2000, ενώ το 2001 ο αριθμός αυτός μειώθηκε ακόμα περισσότερο στα 3.901.000 άτομα.

Επιπλέον, η απασχόληση για το πρώτο τρίμηνο του 2002 έπεσε στα 3.866.000 άτομα -η χαμηλότερη όλων των αντίστοιχων τριμήνων των τεσσάρων προηγούμενων ετών- για να διαμορφωθεί στα 3.949.000 άτομα το δεύτερο τρίμηνο. Τα παραπάνω δείχνουν ότι συνολικά ο μέσος όρος της απασχόλησης και για το τρέχον έτος θα κινηθεί στα ίδια επίπεδα, αν δεν υποχωρήσει ακόμα περισσότερο. Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί του υπουργού;

Χαρακτηριστικό και του τρόπου που εμφανίζονται κάθε φορά τα στοιχεία της ανεργίας, είναι και το γεγονός ότι γι' αυτό το τρίμηνο η Στατιστική Υπηρεσία δεν παρουσιάζει το μέσο όρο ανεργίας στο δωδεκάμηνο, όπως κάνει συνήθως. Και αυτό, γιατί παρά τη μείωση στο 9,6% για το δεύτερο τρίμηνο, ο μέσος όρος δωδεκαμήνου διαμορφώνεται στο 10,4%, από 10,5% του προηγούμενου τριμήνου. Και ο δείκτης αυτός λοιπόν επιβεβαιώνει τη διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα.

Τα παραπάνω επίσημα στοιχεία που αφορούν την ανεργία στην πραγματικότητα είναι σημαντικά χειρότερα, αν πάρει κανείς υπόψη του τον τρόπο εξέλιξης του εργατικού δυναμικού στη χώρα, εξέλιξη που συνδέεται και με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Ετσι, ενώ το δεύτερο τρίμηνο του 1998 το εργατικό δυναμικό, (ο πληθυσμός ηλικίας 15 ετών και άνω) αριθμούσε 4.445.700 άτομα, το αντίστοιχο φετινό τρίμηνο μειώθηκε στα 4.369.000 άτομα. Με τον τρόπο αυτό, λοιπόν, δικαιολογείται το «περίεργο», χωρίς να αυξάνονται οι θέσεις εργασίας, να «μειώνεται» σε ποσοστά και η ανεργία.

Γεγονός παραμένει ότι παρά τις προεκλογικές διακηρύξεις της κυβέρνησης το 2000 για 300.000 νέες θέσεις απασχόλησης, οι θέσεις εργασίας μειώνονται! Και αυτή η μείωση είναι ακόμα μεγαλύτερη αν υπολογιστεί ότι όλο και πιο πολλές «θέσεις εργασίας», είναι θέσεις μερικής απασχόλησης ή άτυπες μορφές εργασίας, που στην ουσία είναι μια μορφή ημι-ανεργίας.

Σύμφωνα με την ΕΣΥΕ και το δεύτερο τρίμηνο είχαμε μια αύξηση στο 4,5% της μερικής απασχόλησης από 4,1% του αντίστοιχου περσινού. Και ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το στοιχείο ότι από τους 420.100 ανέργους μόνο το 1,7% επιθυμεί αποκλειστικά μερική απασχόληση. Ο αριθμός των νέων ανέργων ανέρχονται στις 168.700 άτομα, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι (πάνω από 12 μήνες) φτάνουν τις 230.000. Τα μεγαλύτερα, δε, ποσοστά ανεργίας εμφανίζουν η Δ.Μακεδονία με 13,8%, το Ν.Αιγαίο με 14,8% η Κ.Μακεδονία με 11% και η Ηπειρος με 10,9%.