Την απόφασή της να μην επιτρέψει την τσιμεντοποίηση του Αλσους Ριζάρη με την κατασκευή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Γουλανδρή, δηλώνει σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή Αγώνα για τη Σωτηρία του Αλσους Ριζάρη.

Αφορμή για την αντίδραση της επιτροπής αποτέλεσε η απαράδεκτη ρύθμιση του υπουργείου Πολιτισμού - που εμπεριέχεται μεταξύ άλλων ρυθμίσεων για πολιτιστικά θέματα στο νέο αθλητικό νομοσχέδιο(!) - με την οποία παραχωρείται δωρεάν στο ίδρυμα ο τελευταίος ελεύθερος χώρος πράσινου που απέμεινε στο κέντρο της Αθήνας.

Η Επιτροπή, εκτός από την έκφραση της αγανάκτησής της και της απόφασής της να μην επιτρέψει να μετατραπεί το «τερπνότατον περιβόλιον» - κληροδότημα του Γ. Ριζάρη - σε ένα ακόμη δώρο της κυβέρνησης προς την άρχουσα τάξη, καλεί «τους υποψήφιους δημάρχους όλων των παρατάξεων να λάβουν συγκεκριμένη και ρητή δέσμευση επί του θέματος της καταστροφής αυτού του Αλσους...».

Επίσης, απευθύνει «ύστατη έκκληση και προς τους βουλευτές όλων των κομμάτων να καταψηφίσουν τη σχετική ρύθμιση, όταν το νομοσχέδιο τεθεί προς ψηφοφορία στη Βουλή». Καλεί, επίσης, «όλους τους Αθηναίους να αμυνθούν με την ψήφο τους στις δημοτικές εκλογές, παρέχοντάς τη μόνο στους υποψήφιους εκείνους που έχουν λάβει συγκεκριμένη θέση για την προστασία της ζωής των Αθηναίων, δηλαδή εναντίον της τσιμεντοποίησης του Αλσους Ριζάρη».

«Είναι αλήθεια απογοητευτικό και θλιβερό», συνεχίζει η Επιτροπή, «η Αθήνα, που θέλουμε να λέγεται πρωτεύουσα του πολιτισμού, να είναι η μόνη πρωτεύουσα της Ευρώπης, της οποίας οι κήποι είναι σε πανάθλιο χάλι και που οι πολίτες της πρέπει να παλεύουν για ό,τι σε άλλες χώρες είναι το αυτονόητο. Δηλαδή τη διατήρηση του πρασίνου και κατ' επέκταση του οξυγόνου και της ζωής». Και για να προλάβει κάποιες εκ του πονηρού «ενστάσεις» για το ότι στο Αλσος θα κατασκευαστεί ένα πολιτιστικό κτίριο, η Επιτροπή κλείνει με το (επίσης αυτονόητο) σύνθημα, «ΝΑΙ στην Τέχνη, ΟΧΙ στην καταστροφή του περιβάλλοντος!».

Χρειάζεται, όμως, και πάλι να θυμίσουμε ότι το ίδρυμα των ιδιωτών συλλεκτών ουδέποτε ανέλαβε την υποχρέωση και την επίσημη δέσμευση απέναντι στο ελληνικό κράτος και στο αρμόδιο ΥΠΠΟ ότι θα εξασφαλίσει την έξοδο από την Ελβετία, όπου βρίσκεται η συλλογή του, όλων ανεξαιρέτως των έργων που περιλαμβάνει η συλλογή και πρωτίστως όλων όσων θεωρούνται και είναι τα σημαντικότερα. Παρότι το ΥΠΠΟ - κατ' επέκταση η κυβέρνηση - γνωρίζει αυτό το μείζον πρόβλημα - πρόβλημα και ηθικής τάξης - προχωρά στην παραχώρηση της αξετίμητης δημόσιας έκτασης, ενώ έπεται και χρηματοδότησή της για την ανέγερση ενός ιδιωτικού μουσείου.