Η 11η Σεπτέμβρη έδωσε την ευκαιρία στις ΗΠΑ να επιστρέψουν ανοιχτά στο Αφγανιστάν, μετά το βρώμικο πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ τις δεκαετίες του '70 και του '80, για λόγους που δευτερευόντως είχαν να κάνουν με την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», και πρωτίστως με τον έλεγχο της Κεντρασίας και της ΝΑ Ασίας. Ο πόλεμος κατά των Ταλιμπάν απέφερε μια διάδοχη κατάσταση στο Αφγανιστάν, που εξυπηρετεί σε σημαντικό βαθμό - αν και όχι απόλυτα, ούτε τελεσίδικα - τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Ο Αμερικανός στρατηγός Τόμι Φρανκς εύλογα σημειώνει την ανάγκη να μείνει ο αμερικανικός στρατός «για πάνω από 10 χρόνια» στη χώρα. Παράλληλα, η εκστρατεία απαίτησε μια σημαντική στροφή στο καθεστώς του Πακιστάν, πράγμα που επετεύχθη με την ταυτόχρονη εξάλειψη (μέχρι νεωτέρας) της πιθανότητας να πέσουν πυρηνικά στα χέρια ισλαμιστών φανατικών. Και, ακόμη, την έμμεση υπαγωγή της Ινδίας, με μοχλό το Κασμίρ, στην αμερικανική διαμεσολαβητική πολιτική. Ως πρόσθετο όφελος για την Ουάσιγκτον ήρθε η δυνατότητά της να εγκαταστήσει βάσεις σε πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, όπως το Ουζμπεκιστάν, η Κιργιζία και το Τουρκμενιστάν. Αλλά, παρά το ότι στο υπέδαφος των κεντρασιατικών χωρών υπάρχουν τεράστιας αξίας φυσικοί πόροι, σε μορφή υδρογονανθράκων κύρια, δεν είναι οι μόνες περιοχές που ενδιαφέρουν την Ουάσιγκτον.

Η αμερικανική κυβέρνηση προωθείται, ταυτόχρονα, στη ΝΑ Ασία, χρησιμοποιώντας διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα, εκμεταλλευόμενη κάθε ευκαιρία παρέμβασης που της παρουσιάζεται. Η πιο πολυσυζητημένη επέμβασή της πραγματοποιήθηκε στις Φιλιππίνες. Η οργάνωση Αμπού Σαγιάφ, που συνηθίζει να απαγάγει ομήρους αμερικανικής υπηκοότητας για λύτρα και φέρεται να είχε στο παρελθόν χαλαρούς δεσμούς με την αλ Κάιντα, χρησίμευσε ως δούρειος ίππος για τις ΗΠΑ. Σε συνεννόηση με την κυβέρνηση της Προέδρου Αρόγιο και κατά παράβαση του Συντάγματος των Φιλιππίνων, το Πεντάγωνο έστειλε 1.300 άνδρες του να επιτελέσουν «εκπαιδευτικό και συμβουλευτικό» ρόλο στην καταδίωξη των ανδρών της Αμπού Σαγιάφ, σε μια επιχείρηση που βαφτίστηκε, για τυπικούς λόγους, «άσκηση» (διάρκειας 6 μηνών...). Η προσχηματικότητα της κίνησης αποτυγχάνει να αποκρύψει το στόχο, που είναι η μόνιμη στρατιωτική επιστροφή (οι βάσεις είχαν κλείσει το 1991) και παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων στην κρίσιμη περιοχή του Μιντανάο, με πλούσιο υπέδαφος, όσο και σημαντικές θαλάσσιες ρότες. Ετσι επινοήθηκε η κωμική αποστολή της «δημιουργίας υποδομής» στο νησί από τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις. Παράλληλα, σε μια πιο σημαντική εξέλιξη, η Ουάσιγκτον προσέθεσε το ΚΚ Φιλιππίνων (Μαοϊκό) και την ένοπλη πτέρυγά του, το Νέο Λαϊκό Στρατό, μια δύναμη 11.000 ανδρών, στη λίστα των «τρομοκρατικών οργανώσεων» που καταρτίζει, ανοίγοντας το δρόμο στην Πρόεδρο Αρόγιο να διατάξει επίθεση, με δυνητικό αποτέλεσμα μια ευρύτερη ανάφλεξη στις Φιλιππίνες και την καταστροφή κάθε ελπίδας ειρήνευσης, ώστε η αμερικανική παρουσία να καταστεί ακόμη πιο αναγκαία. Σε θεσμικό επίπεδο, ο νέος «αντιτρομοκρατικός» νόμος που πέρασε η Αρόγιο, παρά τις λαϊκές διαδηλώσεις και την αντίθεση στην αμερικανόπνευστη πολιτική της Μανίλας, δίνει νέες εξουσίες στις δυνάμεις ασφαλείας...

Πέραν των Φιλιππίνων, η σκιά του «πολέμου κατά του τρόμου» πέφτει και στις υπόλοιπες χώρες της περιοχής. Στη Σιγκαπούρη, όπου τον περασμένο Δεκέμβρη οι αρχές συνέλαβαν 13 ανθρώπους, που κατηγόρησαν για μια συνωμοσία και σχεδιασμό επιθέσεων στις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, πλοίων και οχημάτων αμερικανικών συμφερόντων. Η επιβολή του Νόμου Εσωτερικής Ασφάλειας, που δίνει συντριπτικές εξουσίες στις αρχές, έγινε και σε αυτή τη χώρα με το πρόσχημα της «δράσης τρομοκρατών», συγκεκριμένα της Τζεμάα Ισλαμίγια, η οποία έχει «συγγενικούς» δεσμούς με οργανώσεις σε άλλες χώρες της περιφέρειας, όπως η Ινδονησία και η Μαλαισία. Είναι χαρακτηριστικό, και ενδεικτικό των προθέσεων του πρωθυπουργού Λι Σιεν Λεόνγκ, ότι οι 13 συλληφθέντες μπορούν να κρατούνται επί δύο χρόνια δίχως να τους απαγγελθούν κατηγορίες, ούτε να περάσουν από δίκη...

Στη Μαλαισία, μια από τις πιο εύπορες χώρες της περιφέρειας, ο πρωθυπουργός Μαχαθίρ Μοχάμαντ, αλλοτινός αποδιοπομπαίος των ΗΠΑ (λόγω της στάσης του κατά τη διάρκεια της νομισματικής κρίσης στην περιοχή που προκάλεσε το μίνι κραχ του '98, όσο και λόγω της φυλάκισης, με αμφισβητούμενο κατηγορητήριο, του προκατόχου του Ανουάρ Ιμπραχίμ), είδε τις μετοχές του στο υπερατλαντικό αντιτρομοκρατικό καζίνο να ανεβαίνουν. Ο Μπους τον κάλεσε προσωπικά στην Ουάσιγκτον για να τον συγχαρεί για τη στάση του και, φυσικά, για το Νόμο Εσωτερικής Ασφαλείας που πέρασε, υπερβάλλοντας ακόμη και τα αμερικανικά κατασταλτικά τερατουργήματα που κατά τερατώδη ευφημισμό αποκαλούνται «νόμοι». Η νέα υποστήριξη του Μοχάμαντ του επέτρεψε να προβεί, τους τελευταίους μήνες, και σε μια μεγάλη καμπάνια απέλασης όλων των παράνομων μεταναστών, από τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία κατά κύριο λόγο, με την ανοχή των ΗΠΑ.

Η Ινδονησία, η χώρα που έχει τη μεγαλύτερη μουσουλμανική κοινότητα στον κόσμο, είχε μια «αμφιλεγόμενη» στάση, καθώς η Πρόεδρος Μεγκαουάτι Σουκαρνοπούτρι επέδειξε ικανότητες σχοινοβάτη, βαδίζοντας στο τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στις αμερικανικές αξιώσεις και τις απαιτήσεις των ισλαμιστών για μια διαφορετική πολιτική. Αυτό ίσως εξηγεί επαρκώς το γιατί η οικονομία της Ινδονησίας δέχτηκε σημαντικό πλήγμα, με αμερικανικές βιομηχανίες να ακυρώνουν τεράστια συμβόλαια για πρώτες ύλες επικαλούμενες «φόβους για διακοπή της προσφοράς» λόγω των μουσουλμανικών και αντιαμερικανικών αισθημάτων στη χώρα. Αντίστοιχο πλήγμα δέχτηκε η Ινδονησία και όσον αφορά στον τουρισμό, μια από τις σημαντικότερες πηγές εσόδων της: Μόνο από τις ΗΠΑ, 1 εκατ. τουρίστες ακύρωσαν τις διακοπές τους στη χώρα. Η οποία, έξαφνα, βρέθηκε να χαρακτηρίζεται «πιθανό καταφύγιο τρομοκρατών».

Στην Ταϊλάνδη και τη Βιρμανία ο «πόλεμος κατά του τρόμου» αποτέλεσε στην πραγματικότητα την τυπική συνέχιση του «πολέμου κατά των ναρκωτικών». Η χούντα της Βιρμανίας πήδηξε αμέσως στο «αντιτρομοκρατικό» τρένο, βαφτίζοντας εκτάκτως «τρομοκράτες» τους αυτονομιστές των φυλών Κάρεν και Σαν, αν και οι εξεγέρσεις τους διαρκούν εδώ και μισόν αιώνα. Στην Ταϊλάνδη, παράλληλα, αν και αρχικά ο πρωθυπουργός Ταξίν Σιναουάτρα εξέφρασε την πρόθεσή του να μείνει η χώρα του «ουδέτερη», πείστηκε ταχύτατα να συνεργαστεί στον τομέα των πληροφοριών, της παρακολούθησης των «δυνάμει τρομοκρατών», καθώς και να συμμαχήσει στρατιωτικά με τις ΗΠΑ για να αντιμετωπιστούν «πιθανοί χρηματοδότες» των τρομοκρατών, δηλαδή οι έμποροι ναρκωτικών (το εμπόριο προφανώς θα αλλάξει χέρια)...

Ο διπλωματικός κολοφώνας της αμερικανικής υπερδραστηριοποίησης στην περιοχή ήρθε στα τέλη αυτού του καλοκαιριού, στις αρχές Αυγούστου, όταν ο Κόλιν Πάουελ συναντήθηκε με τους ομολόγους του της ASEAN, της Ενωσης Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας, και συνυπέγραψαν ένα Σύμφωνο για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» από κοινού. Αυτό σημαίνει την πρόσβαση των αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας στα δίκτυα πληροφοριών των χωρών της ΝΑ Ασίας, αλλά και τη δυνατότητα διαμόρφωσης τάσεων και αποφάσεων, που, εν πολλοίς, θα κρίνουν το μέλλον της...