Τα μόνα που δεν είναι αυτονόητα στην Ελλάδα είναι τα αυτονόητα! Γι' αυτό και η απάντηση του τίτλου -- ερωτήματος αυτού του κειμένου δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Διότι η αυτονόητη απάντηση θα ήταν ναι, ενώ η πραγματικότητα είναι όχι!

Η νομοθεσία, τουλάχιστον αυτή που δε συμφέρει κύκλους συμφερόντων, η νομοθεσία που προσφέρει δυνατότητες για «παράτυπες» αμοιβές και η νομοθεσία που απαιτεί διαρκή και συνεπή έλεγχο δε φαίνονται να έχουν και τόσο συχνή εφαρμογή.

Είναι ανάγκη να αναφέρω τον ΚΟΚ, το ΕΣΥ, το φορολογικό σύστημα, τη νομοθεσία για την πρόληψη εργατικών ατυχημάτων, τις δεκάδες δικαστικών αποφάσεων απομάκρυνσης των επικίνδυνων διαφημίσεων από διασταυρώσεις, τη νομοθεσία της Πολεοδομίας ή τη νομοθεσία της απαγόρευσης ιδιαίτερων μαθημάτων από δημόσιους εκπαιδευτικούς.

Ο λόγος όμως που γράφω αυτό το κείμενο είναι η διαπίστωση του θράσους με το οποίο (ορισμένοι) εργοδότες, στον τομέα της γαστρονομίας και ξενοδοχείων τουλάχιστον, καταπατούν την ασφαλιστική νομοθεσία.

-- Αρνηση καταβολής ενσήμων, ακόμα και κατόπιν πιέσεων των εργαζομένων.

-- Καταβολή πολύ λιγότερων ενσήμων (δήλωση του εργοδότη, ήδη, κατά την αρχική συμφωνία).

-- Δήλωση στο ΙΚΑ κατώτερης μισθολογικά, θέσης από την πραγματική (λιγότερα ένσημα).

-- Διαφυγή εργαζομένων χωρίς ασφάλιση από την «πίσω πόρτα» της επιχείρησης επί (προανακοινωμένων) ελέγχων ΙΚΑ.

-- Απόλυση υπαλλήλων που απαιτούν πιεστικά καταβολή ενσήμων.

-- Εργασία 10 τουλάχιστον ωρών/μέρα επί 6 ημέρες, χωρίς καταβολή υπερωριών.

Το σημαντικό δεν είναι οι αντεργατικές και αντικοινωνικές παραβιάσεις της νομοθεσίας, αλλά η άνεση με την οποία γίνονται και όχι μόνον από μη πολυτελείς επιχειρήσεις. Η θρασεία παράβαση νομοθεσίας σημαίνει όμως "εγγυήσεις" της εξουσίας. Το μη αυτονόητο (ρητορικό) ερώτημα: υπάρχει υπουργείο Εργασίας (ναι, υπάρχει) με στόχο την προστασία των εργαζομένων (όχι, δεν υπάρχει);..

Ι. ΣΤ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών