Ενόψει της πιθανότητας μιας ποιοτικής αλλαγής στην εξουσία της Βραζιλίας, με τη σχεδόν βέβαιη νίκη του Λούλα στις 27 Οκτωβρίου, λεγόμενοι υπερεθνικοί κύκλοι εξουσίας, κυρίως ο βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός, άρχισαν να εκδηλώνονται, να θέτουν όρους, να υπαγορεύουν περιορισμούς και να ασκούν παράνομες, ακατονόμαστες πιέσεις. Η Διάσκεψη της Αμερικής, που οργάνωσε η εφημερίδα «Δε Μαϊάμι Χέραλντ», πρόσφατα στην πρωτεύουσα της Φλόριντα ήταν η σκηνή, που επέλεξε η κυβέρνηση των ΗΠΑ, για να στείλει μηνύματα και να εκτοξεύσει συγκαλυμμένες απειλές. Αυτό αποδεικνύει τον τύπο της σύγκρουσης, που θα μπορούσε να προκύψει στον εμπορικό, χρηματιστικό και διπλωματικό τομέα μεταξύ του γίγαντα του Νότου και της αυτοκρατορίας του Βορρά.

Οι βορειοαμερικανικές αρχές, προωθώντας τη σύγκρουση έδωσαν το σύνθημα στην εν λόγω Διάσκεψη ότι η κυβέρνηση Μπους οπλίζει τρεις «βόμβες» ενάντια στη Βραζιλία.

Ο υφυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Κένεθ Νταμ, ήταν αυτός που όπλισε τον πρώτο μηχανισμό. Αφού έπλεξε τον εγκώμιο αυτών που οδήγησαν τη Βραζιλία στη χρεοκοπία -ο υπουργός Οικονομικών, Πέδρο Μαλάν και ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας- και σε συντονισμό με την εκστρατεία του Ζοζέ Σέρα, που αποδίδει τις σημερινές οικονομικές αναταράξεις στη νευρικότητα της αγοράς (σικ!) όσον αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα, ο υφυπουργός είπε ότι η κυβέρνησή του είναι διατεθειμένη να συνεργαστεί με μια πιθανή κυβέρνηση Λούλα, εφόσον αυτή υιοθετήσει «υγιείς πολιτικές». Ηταν σαν να μιλούσε για την οικονομική διαχείριση της ίδιας του της κουζίνας -αφού η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει την αρμοδιότητα να εκφράζει άποψη και να κρίνει για την αταξία, στην οποία βρίσκονται τα οικονομικά της χώρας. Ο υφυπουργός άστραψε και βρόντηξε, υποδεικνύοντας συνταγές για τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού, για τον έλεγχο του πληθωρισμού και το σεβασμό των συμβάσεων. Με άλλα λόγια αξίωσε την ευλαβική πληρωμή των χρεών. Και προχώρησε ακόμα παραπέρα υπερασπίζοντας ανοιχτά ότι η Βραζιλία θα πρέπει να «διατηρήσει τη χρηματιστική σύνεση και να κάνει συγκεκριμένα βήματα για να παραμεριστούν τα εμπόδια στην ανάπτυξη όπως η σημερινή φορολογική δομή». Εκβιάζοντας ανοιχτά, ο Κένεθ Νταμ απείλησε: «Τα χρήματα του ΔΝΤ - αναφερόμενος στο δάνεια των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων που προβλέπει η τελευταία συμφωνία της βραζιλιάνικης κυβέρνησης με τον εν λόγω οργανισμό- υπάρχουν, εφόσον θα υπάρξουν και οι σωστές πολιτικές».

Τη στιγμή που γίνονται αυτές οι δηλώσεις, η Βραζιλία ζει τις πιο ζοφερές επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής που άσκησε η κυβέρνηση του Φερνάντο Ενρίκε Καρντόζο υπό την επίβλεψη του ΔΝΤ και του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Το νόμισμα υποτιμάται συνεχώς, το δημόσιο χρέος -εξωτερικό και εσωτερικό παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, η ύφεση χτυπάει την πόρτα κάτω από τις επιπτώσεις των εξωφρενικών επιτοκίων. Η Παγκόσμια Τράπεζα, οι ξένες κυβερνήσεις και επενδυτές χάνουν την εμπιστοσύνη στην αγορά της Βραζιλίας. Η χρεοκοπία κρέμεται πλέον πάνω από τη Βραζιλία.

Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε όποια και αν θα είναι η κυβέρνηση, στη χώρα θα επιβληθεί μια συγκεκριμένη οικονομική και χρηματιστική πολιτική, συμπεριλαμβανομένου και ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης για την περίπτωση που η αδυναμία αποπληρωμής των χρεών καταστεί αναπόφευκτη. Αυτό είναι το νόημα των δηλώσεων του κυρίου Νταμ και αυτό τις καθιστά απαράδεκτες.

Ο κύριος Ρόμπερτ Ζόουλικ, υπεύθυνος του Εμπορικού Γραφείου των ΗΠΑ, έκανε την πιο υποτιμητική και επιθετική δήλωση. Σύμφωνα με αυτόν, η Βραζιλία δεν έχει άλλη προοπτική από το να υποταχθεί στην ALCA (Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής). Σε αντίθετη περίπτωση ας πάει να κάνει εμπόριο «πιο νότια, με την Ανταρτική». Με αυτή τη χυδαιότητα η κυβέρνηση των ΗΠΑ αντέδρασε στις επαναλαμβανόμενες και σωστές δηλώσεις του Λούλα, ότι η ALCA δεν είναι μια διαδικασία ολοκλήρωσης, αλλά μια διαδικασία προσάρτησης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χυδαιότητα που εμπεριέχει επίσης την απειλή να απομονώσει τη Βραζιλία όχι μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και από τους Λατινοαμερικανούς μας γείτονες και εταίρους από ολόκληρη της αμερικανική ήπειρο. Ωστόσο, η πραγματικότητα δείχνει το αντίθετο. Απομονωμένη είναι η θέση των ΗΠΑ που προσπαθεί να εξαναγκάσει το άνοιγμα των αγορών των υπολοίπων χωρών, επιβάλλοντάς τους μείωση των δασμών χωρίς την αντίστοιχη κατάργηση των μη δασμολογικών περιορισμών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν τη δική μας αγορά, ενώ στην ουσία κλείνουν τη δική τους.

Δε θα μπορούσε να λείπει απ' όλο αυτό το οπλοστάσιο, με το οποίο οι ΗΠΑ επεμβαίνουν καταχρηστικά στις υποθέσεις της Βραζιλίας, και ένα όπλο πολιτικής φύσης. Ετσι, λοιπόν, ανατέθηκε στον κύριο Οτο Ράιχ, υφυπουργό για θέματα της Λατινικής Αμερικής, να επιβάλει την απαιτούμενη προσκόλληση της μελλοντικής βραζιλιάνικης κυβέρνησης στις «αξίες» των ΗΠΑ - «η προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας χωρίς την προσπάθεια επαναπροσδιορισμού τους, η προσφορά ευκαιριών στο λαό της, η μη επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των γειτόνων, όπως για παράδειγμα η προστασία τρομοκρατών».

Δεν έλειψαν αναφορές στον υποτιθέμενο άξονα Μπραζίλια - Καράκας - Αβάνα και οι ενδεχόμενες κινήσεις της πιθανής κυβέρνησης Λούλα, που θα έθεταν σε κίνδυνο τις σχέσεις της Βραζιλίας με τις ΗΠΑ. Εδώ, δεν αρκεί να πούμε ότι δεν αναγνωρίζουμε καμία ηθική και πολιτική αρμοδιότητα των ΗΠΑ και του εν λόγω υπαλλήλου τους να αξιώνουν σεβασμό σε «αξίες», αλλά, να αδράξουμε την ευκαιρία, για να δώσουμε το μήνυμα του βραζιλιάνικου λαού σε όλες αυτές τις θρασύτατες δηλώσεις.

Η ετυμηγορία του Βραζιλιάνικου λαού στις 6 Οκτώβρη που θα επιβεβαιωθεί σε λιγότερο από μία βδομάδα, αποκαλύπτει στον κόσμο την ύπαρξη, στο νότιο ημισφαίριο, ενός συνειδητού και ώριμου λαού διατεθειμένου να «καθαρίσει τον λεκέ» της εξωτερικής εξάρτησης και των κοινωνικών ανισοτήτων που υπήρχαν κατά τη διάρκεια των πέντε αιώνων ιστορίας. Η Βραζιλία, που βγαίνει από τις κάλπες και προκαλεί το θαυμασμό φίλων, χωρών και λαών, είναι ένα έθνος που υποδέχεται τον 21ο αιώνα, έτοιμο να ζήσει κάτω από ένα αυθεντικά δημοκρατικό καθεστώς και απολαμβάνοντας πλήρως την εθνική κυριαρχία. Ο λαός που ψήφισε, και θα επιβεβαιώσει τη νίκη του Λούλα, αρχίζει να συνειδητοποιεί επίσης ότι αυτός ο ανώτερος τροπικός πολιτισμός είναι ένα στρατηγικό κλειδί στο νότιο ημισφαίριο, φλόγα προσδοκιών στον αγώνα που διεξάγει σήμερα η υπερδύναμη του Βορρά για την παγκόσμια ηγεμονία. Η νέα κυβέρνηση θα έχει πολιτική στήριξη, για να ανταποκριθεί σε αυτήν τη συνειδητοποίηση, συγκροτώντας μια νέα Εθνική Εξουσία ικανή να διατηρήσει σχέσεις επί ίσοις όροις με όλα τα έθνη, καλλιεργώντας τις δημοκρατικές αξίες που αντιστοιχούν στην ιστορική και πολιτιστική διαμόρφωσή της. Ακόμα συμμαχώντας με χώρες και λαούς με τους οποίους θα έχουν κοινά συμφέροντα και διεξάγοντας διμερές και πολυμερές εμπόριο όχι με πιγκουίνους (σ.σ. αναφέρεται στην Ανταρτική), αλλά με οποιουσδήποτε ιδιώτες ή οργανωμένους εταίρους από οποιοδήποτε γεωγραφικό πλάτος, περιλαμβανομένων και των ΗΠΑ, εφόσον αυτό αντιστοιχεί -και σίγουρα θα αντιστοιχεί- στα συμφέροντα και των δύο πλευρών.