Είπα να μην απαντήσω. Συνήθισα, άλλωστε, στις κουβέντες τους. Ανοίγουν το στόμα τους και όποιον πάρει ο χάρος. Ομως, η πρόκληση, αυτή τη φορά, ξεπέρασε τις αντοχές μου. Οχι, λοιπόν, δεν «είμαστε όλοι το ίδιο πατριώτες». Αυτή η γενικόλογη αρλούμπα, που πετάτε δήθεν θυμωμένοι για να δικαιολογήσετε τις ελεγχόμενες πράξεις σας, πρέπει να πάρει απάντηση. Οχι, δεν είμαστε όλοι το ίδιο πατριώτες. Δεν μπορεί να είναι πατριώτης και αυτός που στήθηκε στον τοίχο και ο κουκουλοφόρος που τον έδειξε. Δεν μπορεί να είναι πατριώτης και αυτός που τα έβαλε με τους Γερμανούς και ο δοσίλογος. Δεν μπορεί να είναι πατριώτης και αυτός που έφαγε ξύλο φωνάζοντας ενάντια στη Συμφωνία της Ζυρίχης και αυτός που αποδέχτηκε και υπέγραψε τη συμφωνία. Δεν μπορεί να είναι πατριώτης και αυτός που φωνάζει - τώρα - ενάντια στο «σχέδιο Ανάν» και αυτός που το κουβέντιασε μυστικά και αποδέχεται και φανερά.

Φυσικά, με τη «γεωγραφική» έννοια της λέξης πατρίδα, είμαστε όλοι πατριώτες! Γεννηθήκαμε και κατοικούμε μόνιμα στον ίδιο τόπο, αυτό είναι γεγονός. Ομως, αυτό δε μας κάνει όλους - αυτόματα - το ίδιο πατριώτες. Γιατί κάποιοι από μας κουβεντιάζουν και πολλές φορές ξεπουλάνε κυριαρχικά δικαιώματα της κοινής πατρίδας και κάποιοι άλλοι μαχόμαστε για να αποτρέψουμε αυτήν την παράδοση. Κάποιοι από εμάς ανοίγουμε τα σύνορα για να περάσουν ξένοι στρατοί και κάποιοι άλλοι δικαζόμαστε, γιατί εμποδίσαμε αυτό το πέρασμα. Κάποιοι από εμάς ξεπουλάμε έδαφος και υπέδαφος και κάποιοι άλλοι συγκρουόμαστε με τα ΜΑΤ για να αποτρέψουμε αυτό το ξεπούλημα. Κάποιοι μολύνουμε τις θάλασσες και βουλιάζουμε τα καράβια μας και κάποιοι άλλοι πνιγόμαστε στις μολυσμένες θάλασσες, παγιδευμένοι μέσα στα σημαδεμένα καράβια.

Ο πατριωτισμός, κύριοι, δεν είναι λίγο από γιουβέτσι για να δέχεται παραβιάσεις. Είναι μια ολοκληρωμένη έννοια. Δεν είμαστε και οι δυο το ίδιο πατριώτες. Και εγώ που είμαι άνεργος και αυτός που με κάνει άνεργο. Δεν είμαστε, με τη φιλοσοφική - αλλά και την ουσιαστική - έννοια της λέξης, το ίδιο πατριώτες και εγώ που είμαι στριμωγμένος και αυτός που με στριμώχνει στη γωνία. Δεν είμαστε το ίδιο πατριώτες και εγώ που παράγω και αυτός που κλέβει την παραγωγή μου. Δεν αγωνιζόμαστε όλοι για την ίδια πατρίδα. Το μεγάλο κεφάλαιο, και τα φερέφωνά του διεύρυναν τα σύνορά τους. Μιλάνε και ενεργούν, πλέον, στο όνομα μιας άλλης πατρίδας. Αυτής που δεν αναγνωρίζει διεθνές δίκαιο, παραδόσεις, εισβολές, πείνες, αρρώστιες. Αυτής της πατρίδας που υπακούει σε καινούριες λογικές, σε νέες ηθικές. Στο όνομα της πατρίδας των διευθυντηρίων και των νομισματικών ταμείων, της ηττοπάθειας και της υποταγής αναφέρονται, πια, το κεφάλαιο και οι υποτακτικοί του.

Πώς, λοιπόν, να δεχτώ ότι είμαστε όλοι το ίδιο πατριώτες; Φτάνει, λέτε, μόνον η σύμπτωση που γεννηθήκαμε και κατοικούμε στον ίδιο τόπο; Δε φτάνει. Ο τίτλος του πατριώτη ανανεώνεται καθημερινά με τις πράξεις μας. Οχι με τα λόγια. Από τη στάση μας στα πράγματα, θα κριθεί ο πατριωτισμός του καθένα. Εδώ δε χωράνε πονηρές εξισώσεις. Η ιστορία τιμωρεί. Ιδού, λοιπόν, πεδίο λαμπρό για όλους μας. Το «σχέδιο Ανάν» είναι μια ευκαιρία. Εκπτώσεις δε χωράνε σε πατριωτικά ζητήματα. Οι έννοιες στα εθνικά θέματα είναι ακέραιες. `Η με το θηρίο ή με την πατρίδα!