Η ψήφιση του τριπλού νόμου 2986/2002 για την οργάνωση των υπηρεσιών της εκπαίδευσης και την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών, ανοίγει το νέο κύκλο της «μεταρρύθμισης» για την παραπέρα συντηρητική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Ο νόμος αυτός αποτελεί τη θεσμική βάση για την προώθηση της ιδιωτικοποίησης και πολυδιαβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης, της πολυδιάστατης κατηγοριοποίησης σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών, με κριτήριο, για τους εκπαιδευτικούς, το βαθμό υποταγής τους στο σύστημα και στην εκπαιδευτική πολιτική, την ολοσχερή υπαλληλοποίηση και τυποποίηση του ρόλου τους, ενώ για τους μαθητές, την ταξική τους προέλευση.

Η πρώτη εγκύκλιος που έρχεται να υλοποιήσει το νόμο αυτό είναι η Υπουργική Απόφαση με θέμα τον καθορισμό των καθηκόντων και των αρμοδιοτήτων των οργάνων εκπαίδευσης. Οι κεντρικές επιδιώξεις αυτής της εγκυκλίου είναι:

α) Η καταστρατήγηση του κατακτημένου διδακτικού ωραρίου, η μεγαλύτερη δυνατή ελαστικοποίησή του, με τελικό σκοπό την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, μέσα από την αποδοχή και την εφαρμογή της επικείμενης αξιολόγησης.

β) Η παράλληλη πλήρης «υπαλληλοποίηση» των εκπαιδευτικών, με την απονεύρωση του όποιου μορφωτικού και παιδαγωγικού τους ρόλου.

γ) Η ταυτόχρονη διάλυση των συλλογικών και δημοκρατικών διαδικασιών, με την αφαίρεση κάθε ελευθερίας σκέψης και δράσης και την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας στη σχολική ζωή και πράξη.

Η συγκεκριμένη Υπουργική Απόφαση δεν είναι υπόθεση απλά των εκπαιδευτικών. Αφορά τους γονείς, τους μαθητές, τους εργαζόμενους, συνολικά την εκπαίδευση και τη μόρφωση, καθώς καταδικάζει σε ρόλο δουλοπάροικου και άψυχου εκτελεστικού οργάνου για κάθε χρήση, τον κύριο συντελεστή της, το δάσκαλο.

Με βάση την Υπουργική Απόφαση, ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης συγκεντρώνει στα χέρια του όλες τις αρμοδιότητες που είχαν μέχρι τώρα τα Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΠΥΣΔΕ - ΠΥΣΠΕ), όπως οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών, οι προσλήψεις ωρομισθίων και αναπληρωτών, η ανάθεση υπερωριακής εργασίας κλπ., με αποτέλεσμα τα Υπηρεσιακά Συμβούλια να μετατρέπονται σε διακοσμητικά όργανα, που η μόνη αρμοδιότητα που θα έχουν είναι η νομιμοποίηση των αποφάσεων.

Ταυτόχρονα παρέχονται στον Περιφερειακό Διευθυντή πρωτοφανείς αρμοδιότητες, όπως η διάθεση εκπαιδευτικών που δε συμπληρώνουν το υποχρεωτικό ωράριο διδασκαλίας σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου. Ετσι, με απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή, ένας εκπαιδευτικός θα μπορεί, μετά το μάθημα, να εργάζεται και κάποιες ώρες στην Εφορία ή στο Ταχυδρομείο ή ακόμα και σε κάποιο δημόσιο ΚΤΕΟ!

Ενώ μέχρι τώρα η - πέραν του διδακτικού ωραρίου - απασχόληση αποτελούσε θέμα του Συλλόγου Διδασκόντων, ο οποίος ανέθετε στους εκπαιδευτικούς συγκεκριμένη εργασία, τώρα με απόφαση του Διευθυντή οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν στο σχολείο καθ' όλη τη διάρκεια λειτουργίας του και να εκτελούν εργασίες ξένες προς το διδακτικό έργο, που θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενο διοικητικών και άλλων υπαλλήλων, οι οποίοι είναι απαραίτητο να στελεχώσουν τα σχολεία. Από όλα αυτά ζημιωμένοι δεν είναι μόνο οι εκπαιδευτικοί, μα πάνω απ' όλα η εκπαίδευση, αφού, πέρα από την ηθική και φυσική εξόντωσή του, ο εκπαιδευτικός στερείται του απαραίτητου χρόνου για την προετοιμασία του για τα μαθήματα της επόμενης μέρας, αναιρείται ο παιδαγωγικός ρόλος του, υποβαθμίζεται συνολικά το μορφωτικό έργο του σχολείου.

Με την Υπουργική αυτή Απόφαση, το ΥΠΕΠΘ επιχειρεί να επιβάλλει στους εκπαιδευτικούς την αποδοχή, χωρίς την παραμικρή αντίρρηση, του νέου Επιθεωρητή στην αίθουσα, που θα φέρνει τον τίτλο «Σχολικός Σύμβουλος» και να κατοχυρώσει την εφαρμογή του αντιεκπαιδευτικού νόμου για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων, που θα οδηγήσει άμεσα στην ταξική κατηγοριοποίηση όλων των σχολείων.

Ταυτόχρονα, όλες οι αρμοδιότητες του Συλλόγου Διδασκόντων μεταφέρονται στο Διευθυντή, ο Σύλλογος αποψιλώνεται από κάθε ουσιαστική ευθύνη, του απαγορεύεται ρητά να συνέρχεται σε συνεδρίαση για «θέματα που ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Διευθυντή ή για ζητήματα τα οποία ρυθμίζονται από την υφιστάμενη εκπαιδευτική νομοθεσία» και ο μόνος ρόλος που του απομένει είναι η διεκπεραίωση της νομοθεσίας, χωρίς αντιρρήσεις και συζήτηση. Κάθε κριτική ή αμφισβήτηση θεωρείται πράξη εχθρική, γι' αυτό απαγορεύεται ρητά.

Την ίδια τύχη με το Σύλλογο Διδασκόντων έχουν και τα υπόλοιπα, θεσμοθετημένα από το Ν. 1566, συλλογικά όργανα, τα οποία στην ουσία αποκτούν διακοσμητικό και μόνο ρόλο και στην πράξη καταργούνται.

Με μια πρωτοφανή διάταξη, η Υπουργική Απόφαση απαγορεύει στους εκπαιδευτικούς να μιλούν για θέματα που αφορούν το σχολείο σε μαθητές, γονείς ή άλλους πολίτες, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Διευθυντή. Στην ουσία οι εκπαιδευτικοί φιμώνονται και το μόνο που τους επιτρέπεται είναι η διαφήμιση και προπαγάνδιση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Το πρώτο δικαίωμα όμως και καθήκον των εκπαιδευτικών είναι να ενημερώνουν και να συνεργάζονται με τους άλλους φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας, για να μπορούν μαζί να επιλύσουν προβλήματα ή και να αλλάξουν την άθλια πραγματικότητα στην εκπαίδευση. Γιατί, όπως διακήρυξε ο Δ. Γληνός: «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίγει τη σκέψη του, θα γίνει διπλά σκλάβος και θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος πια να μορφώσει τους άλλους».

Η παραπάνω εγκύκλιος (ως σχέδιο) δόθηκε από το ΥΠΕΠΘ στην ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ τον Ιούλη, μαζί με τα σχέδια του Κανονισμού και των δεικτών αξιολόγησης. Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ εγκαίρως εισήγαγε το θέμα στα ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ και ζήτησε να καταγγελθούν τα σχέδια αυτά, να ενημερωθούν ο κλάδος, οι γονείς, η κοινωνία. Για άλλη μια φορά όμως οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, της συναίνεσης και της υποταγής, επέλεξαν να δώσουν χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση.

Στην ΟΛΜΕ η μεν ΠΑΣΚ θεώρησε τα κείμενα ως βάση διαλόγου, η δε πλειοψηφία ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, αντί να καταδικάσει τα σχέδια αυτά, έβγαλε απόφαση για την επιλογή στελεχών! Δηλαδή «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε».

Στη ΔΟΕ η ενιαία παράταξη «ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ», μετά τη, με πραξικοπηματικό τρόπο, λήψη απόφασης στη Γενική Συνέλευση του Ιούνη υπέρ της αξιολόγησης, απέκρυψε τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια από τους εκπαιδευτικούς και τα άφησε να περάσουν στο στάδιο της υλοποίησης, χωρίς ούτε καν να ενημερώσει.

Οι τελευταίες αποσπασματικές ανακοινώσεις, αποτέλεσμα της αγανάκτησης που αισθάνονται οι εκπαιδευτικοί όσο ανακαλύπτουν τις αντιδραστικές λεπτομέρειες της Υπουργικής Απόφασης, επιχειρούν να δώσουν άλλοθι στις συμβιβασμένες πλειοψηφίες, αλλά και να αποπροσανατολίσουν, αφού εστιάζουν σε επιμέρους πλευρές και αποφεύγουν να τοποθετηθούν για το συνολικά αντιδραστικό περιεχόμενο των κυβερνητικών αποφάσεων.

Είναι φανερό ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις παρατάξεις που «έβαλαν πλάτη» να γίνουν τα σχέδια Υπουργική Απόφαση. Πρέπει μέσα από ΓΣ και επιτροπές αγώνα να αντιμετωπίσουν τη νέα αντιδημοκρατική, αυταρχική και αντιεκπαιδευτική επίθεση μαζί με τους γονείς, τους μαθητές, τον κάθε εργαζόμενο που βλέπει ότι στο στόχαστρο βρίσκονται τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας.

Η νεολαία, οι εργαζόμενοι, ο λαός δε θα επιτρέψουν να μεταβληθεί ο χώρος της εκπαίδευσης σε στρατώνα και κάτεργο, σε μηχανισμό της «αγοράς».