Το ΚΥΑΕ είναι μία από τις δύο Διευθύνσεις που απαρτίζουν τη Γενική Διεύθυνση Συνθηκών και Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας του υπουργείου Εργασίας. Το ΚΥΑΕ συστάθηκε ως υπηρεσία το 1978 και ένας από τους ιδρυτικούς του στόχους είναι η διενέργεια μετρήσεων των χημικών (αέρια, σκόνες κλπ.) και των φυσικών (θόρυβος, φωτισμός, θερμοκρασία, υγρασία κλπ.) παραγόντων στους χώρους εργασίας και μετρήσεις βιολογικών υγρών εργαζομένων. Οι μετρήσεις διενεργούνται υποστηρικτικά προς τις Επιθεωρήσεις Εργασίας για τη διαπίστωση τυχόν υπερβάσεων στις συγκεντρώσεις των παραγόντων αυτών με βάση τα όσα προβλέπονται από την υφιστάμενη νομοθεσία.

Ομως, σύμφωνα με τα όσα προκύπτουν από την έρευνά μας το Κέντρο δε λειτούργησε, ουσιαστικά, ποτέ κατά τέτοιο τρόπο. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε ερωτήσεις μας προς τους αρμόδιους της Γενικής Διεύθυνσης - αναφορικά με ποιους παράγοντες συγκεκριμένα διερευνά το Κέντρο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, ποιος ο αριθμός των διενεργηθέντων μετρήσεων ανά έτος κατά παράγοντα κινδύνου ή και κλάδο επιχειρήσεων, ποιες οι διαπιστώσεις - λάβαμε μια γενικόλογη απάντηση ότι έχουν γίνει κάποιες μετρήσεις αλλά δεν υπάρχουν τέτοιου είδους στοιχεία!!! Επομένως, είναι αδύνατον να ελεγχθεί αν όντως έγιναν οι μετρήσεις, πόσες έγιναν και τι αποτελέσματα είχαν. Το ΚΥΑΕ λειτουργεί, σχεδόν αποκλειστικά, ως κέντρο πληροφόρησης ή όπως επίσημα αποκαλείται Εθνικός Εστιακός Πόλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Υγεία και Ασφάλεια της Εργασίας (που εδρεύει στο Μπιλμπάο της Ισπανίας).

Ακόμα πρέπει να προσθέσουμε ότι για τη στήριξη του ΚΥΑΕ προς το ΣΕΠΕ μέσω της παροχής οργάνων για τη διενέργεια μετρήσεων στους χώρους, δεν υπάρχουν στοιχεία ούτε στην έκθεση πεπραγμένων που παρουσιάζει για κάθε έτος λειτουργίας του το ΣΕΠΕ, ούτε αλλού πουθενά.

Τα πρώτα λοιπόν συμπεράσματα που μπορούμε να διατυπώσουμε είναι η πλήρης και «συγκροτημένη» αναποτελεσματικότητα της ελεγκτικής δράσης των αντίστοιχων κρατικών μηχανισμών για την τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Το ίδιο συμβαίνει και σε ό,τι αφορά στη δράση του κράτους σχετικά με τη διερεύνηση του μεγέθους και των ειδών του επαγγελματικού κινδύνου.

Οπως τονίσαμε και παραπάνω η κατάσταση αυτή δεν είναι τυχαία αλλά πρόκειται αποκλειστικά για μια συνειδητή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης που σκοπό έχει να καλύψει τις ευθύνες του κεφαλαίου για τη μετατροπή των χώρων δουλιάς σε παγίδες θανάτου και να καταστήσει τη νομοθεσία «επιταγή χωρίς αντίκρισμα». Με αυτό τον τρόπο, άλλωστε, ξαλαφρώνει τους εργοδότες από το κονδύλι που θα έπρεπε να καταβάλουν για την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου και που όπως σημειώσαμε ανέρχεται, περίπου, στο τεράστιο ποσό των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ (1 τρισεκατομμύριο δραχμές). Επιπλέον, η έλλειψη προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής που παρατηρείται στις κρατικές υπηρεσίες, οφείλεται και στη διπλά αντεργατική πολιτική λιτότητας που εδώ και δεκαετίες εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις αυτής της χώρας.