Γένοβα. Το βράδυ της 21ης προς 22ης Ιούλη του 2001 ειδικές δυνάμεις της Ιταλικής Αστυνομίας εισέβαλαν στο σχολείο Ντιάζ, χώρο στέγασης των διοργανωτών των εκδηλώσεων κατά της Συνδιάσκεψης του G-8, που είχε διεξαχθεί τις προηγούμενες τρεις μέρες στη Γένοβα. Η αιφνιδιαστική αυτή έφοδος συνοδεύτηκε από μια επίδειξη αστυνομικής βίας χωρίς προηγούμενο. Χαρακτηριστικά σχεδόν όλοι οι δεκάδες παρευρισκόμενοι διαδηλωτές, που σημειωτέον εκείνη την ώρα αναπαύονταν, ξυλοκοπήθηκαν βάρβαρα και εξευτελίστηκαν ενώ τελικά 62 από αυτούς κατέληξαν στα νοσοκομεία της Γένοβας με σοβαρά τραύματα (σπασμένα πλευρά, κεφάλια κ.ά.). Παράλληλα οι αστυνομικοί κατέστρεψαν όλο τον τεχνολογικό εξοπλισμό που διέθεταν οι διαδηλωτές στο σχολείο. Η βραδιά έληξε με τη σύλληψη 93 ατόμων, που τις επόμενες μέρες αφέθηκαν ελεύθερα.

Από την επόμενη κιόλας μέρα οι διαδηλωτές κατηγόρησαν τις αστυνομικές δυνάμεις για απρόκλητη βία που είχε ως απώτερο στόχο την παράνομη αρπαγή αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με τον προβοκατόρικο ρόλο που έπαιξε η αστυνομία στις αιματηρές συγκρούσεις των προηγούμενων μερών (ειδικά της Παρασκευής 20 Ιούλη), κορύφωση των οποίων ήταν η δολοφονία του διαδηλωτή Κάρλο Τζουλιάνι. Οι αστυνομικές αρχές από την πλευρά τους έκαναν λόγο για προκλητικότητα και βία των συγκεντρωμένων. Αναλυτικά οι αστυνομικοί υποστήριξαν ότι οι συγκεντρωμένοι στο σχολείο, τους πέταξαν πέτρες (γεγονός που προκάλεσε την έφοδο) και ότι κατά τη διάρκεια των «συγκρούσεων» μέσα στο σχολείο ένας αστυνομικός μαχαιρώθηκε από διαδηλωτή. Ως αποδεικτικά στοιχεία παρουσίασαν σφυριά, μαχαίρια, άλλα εργαλεία και δύο βόμβες μολότοφ, αντικείμενα που υποτίθεται ότι είχαν συλλέξει από το σχολείο. Με βάση αυτά τα ευρήματα δικαιολογήθηκαν οι συλλήψεις και παρουσιάστηκαν οι συγκεντρωμένοι διαδηλωτές ως «τρομοκράτες».

Αυτές τις μέρες, ωστόσο, ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο της ανακριτικής διαδικασίας που έχουν ξεκινήσει δημόσιοι εισαγγελείς της Γένοβας σχετικά με την έφοδο στο σχολείο Ντιάζ, και από τις πρώτες δημοσιεύσεις που έγιναν στις εφημερίδες «Ρεπούμπλικα» και «Ιλ Μανιφέστο», αποδεικνύεται ότι οι αστυνομικοί στην πραγματικότητα κατασκεύασαν τα πάντα προκειμένου να πραγματοποιήσουν και να δικαιολογήσουν την έφοδο στο σχολείο.

Χαρακτηριστικά από τις ανακρίσεις φαίνεται ότι το περιστατικό του λιθοβολισμού που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για την έφοδο, δεν έλαβε ποτέ χώρα. Δεν υπάρχει κανένας αστυνομικός που να έχει τραυματιστεί από πέτρες. Επίσης ο αστυνομικός Μασιμιλιάνο Ντι Μερναρντίνι, που αρχικά είχε αναφέρει σε έκθεσή του ότι ήταν παρών στο περιστατικό, έχει πλέον ανασκευάσει τη μαρτυρία του και στην απολογία του αναφέρει: «δεν ξέρω τι να πω, εγώ ανέφερα ό,τι μου είπαν να αναφέρω». Το ποιος του είπε παραμένει άγνωστο.

Επιπλέον από τις ανακρίσεις αποδεικνύεται ότι οι δύο βόμβες μολότοφ που υποτίθεται ότι είχαν βρεθεί μέσα στο σχολείο και που δικαιολόγησαν τη σύλληψη των 93 ατόμων, μεταφέρθηκαν στο σχολείο από την ίδια την αστυνομία. Τις βόμβες έφερε μαζί του στο σχολείο με υπηρεσιακό αυτοκίνητο ο υψηλόβαθμος αξιωματικός Πιέτρο Τροϊάνι. Το γεγονός κατέθεσε ο πρώην αστυνομικός και οδηγός εκείνο το βράδυ του Τροϊάνι, Μικέλε Μπούργκιο, πράγμα που ανάγκασε τον Τροϊάνι να παραδεχτεί αυτή την ενέργεια. Οι μολότοφ είχαν βρεθεί νωρίτερα την ίδια μέρα σε άλλο σημείο της Γένοβας (στην Κόρσα Ιτάλια). Εξάλλου και τα εργαλεία που βρέθηκαν αποδείχτηκε ότι ήταν ο εξοπλισμός οικοδόμων που έκαναν επισκευές στο σχολείο. Αξιο αναφοράς επίσης είναι ότι ο Τροϊάνι δεν έπρεπε να βρίσκεται στο σχολείο Ντιάζ αφού δεν ήταν μέλος της ομάδας που πραγματοποίησε την έφοδο...

Τέλος εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι και η κατάθεση του αρχηγού του Κέντρου Επιχειρήσεων, Φραντσέσκο Γκρατέρι, που παραδέχεται ότι ο τραυματισμός με μαχαίρι του αστυνομικού Μάσιμο Νουκέρα ήταν κατασκευασμένος έτσι ώστε να δικαιολογηθεί εκ των υστέρων η αστυνομική βία!

Είναι πλέον προφανές ότι οι αστυνομικοί δεν εισέβαλαν τυχαία στο σχολείο Ντιάζ και είναι επίσης προφανές ότι η όλη ενέργεια ήταν καλά σχεδιασμένη. Ακόμα και αν οι υψηλόβαθμοι αστυνομικοί ρίχνουν τώρα ο ένας τις ευθύνες στον άλλο, το γεγονός ότι βασάνισαν ανελέητα δεκάδες ειρηνικούς διαδηλωτές με τελικό σκοπό να αποσπάσουν αποδεικτικά στοιχεία εναντίον της αστυνομίας (ή και ακόμα για να τους τιμωρήσουν για την αυθάδειά τους να διαδηλώσουν επί τρεις μέρες) παραμένει.