Ηκυρίαρχη προπαγανδιστική γραμμή της ΝΔ είναι δημιουργία ψευδαισθήσεων, μιας «εικονικής πραγματικότητας» γύρω από την πολιτική και φυσιογνωμία της. Πώς; Δημιουργώντας μια παραπλανητική εικόνα με δύο πρόσωπα: Το ένα πρόσωπο είναι αυτό του ίδιου του Κ. Καραμανλή, το «οικείο», απλό και ανθρώπινο. Ο πρόεδρος της ΝΔ σε χαμηλούς τόνους, ενδιαφέρεται για τα καθημερινά προβλήματα, βρίσκεται, προεκλογικά βέβαια, κοντά στους κατατρεγμένους, στιγματίζει τα κακώς κείμενα, εμφανίζεται με προτάσεις και λύσεις για όλα, κ.ο.κ.

Ηανάγκη που τον υποχρεώνει να «συγχρωτίζεται» κατά την προεκλογική περίοδο, με τις λαϊκές μάζες είναι ότι γνωρίζει άριστα πως η εκλογική επιρροή του κόμματός του είναι οριοθετημένη σε ποσοστά (στην καλύτερη περίπτωση μέχρι 40%), γεγονός που δεν του επιτρέπει να τρέφει πολλές ελπίδες για την εξουσία, αν δεν την αυξήσει, έστω και κατά λίγες ποσοστιαίες μονάδες. Η «πανστρατιά» και το γεγονός ότι δε θα υπάρχουν στις εκλογές όμορα μικρά κόμματα της παράταξης (ΠΟΛ.ΑΝ., Φιλελεύθεροι) δεν αρκούν. Χρειάζεται να κερδίσει και ένα μικρό τμήμα αυτών που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ. Αυτός είναι ο λόγος που δε διστάζει να εμφανίζεται με «φιλολαϊκά» πακέτα εξαγγελιών για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες (αγρότες, συνταξιούχοι, νεολαία, κ.ά.) δημαγωγώντας ασύστολα. Ομως, η αδυναμία του να ξεγελάσει και να παραπλανήσει είναι προφανής και εύκολα εξηγήσιμη, αφού η πολιτική του είναι εξόφθαλμα αντιλαϊκή, τουλάχιστον όσο και αυτή της κυβέρνησης Σημίτη. Εξάλλου, μόλις προχτές στη Βουλή περηφανεύτηκε γιατί «για πρώτη φορά αντιπολίτευση βγήκε να πει "όχι" στο κλείσιμο των δρόμων από τους αγρότες» ή ότι είναι «το κατ' εξοχήν κόμμα της ελεύθερης οικονομίας». Καταφεύγει, λοιπόν, στα «βαριά» επιχειρήματα, όπως ότι δεν μπορεί να κυβερνά ένα κόμμα για ένα τέταρτο του αιώνα, ότι χρειάζονται «νέοι και ξεκούραστοι» και άλλα τέτοια διασκεδαστικά. Αλλά ο λαός δε χρειάζεται μόνο διασκέδαση...