Η Ακαδημία Κινηματογράφου των ΗΠΑ επιχείρησε πολλές φορές να «αποενοχοποιηθεί» απέναντι σε ανθρώπους του κινηματογράφου που ουδέποτε τίμησε, απονέμοντάς τους στη «δύση» της φυσικής και καλλιτεχνικής τους ζωής, το «Οσκαρ» για το «σύνολο της καλλιτεχνικής προσφοράς» τους. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ», θα έλεγε κάποιος... αλλά υπάρχει και η αξιοπρέπεια.

Ο ηθοποιός Πίτερ Ο' Τουλ (ο κινηματογραφικός «Λόρενς της Αραβίας») έμαθε ότι η Ακαδημία αποφάσισε να του απονείμει φέτος το «ειδικό» αυτό «Οσκαρ». Ο, 70χρονος πλέον, Ο' Τουλ προτάθηκε επτά φορές στη διάρκεια της καριέρας του για... «κανονικό Οσκαρ», το οποίο ουδέποτε έλαβε.

Στη χειρόγραφη απάντησή του στην Ακαδημία, ο ηθοποιός ρωτά με μάλλον πικρή, σαρκαστική διάθεση: «Είμαι ακόμα μέσα στο παιχνίδι και ίσως κάποια στιγμή να κερδίσω το πολυπόθητο αγαλματίδιο για την υποκριτική μου δεινότητα σε μια ταινία. Θα μπορούσε η Ακαδημία να περιμένει μέχρι να γίνω 80 χρόνων, για να μου δώσει μια τιμητική διάκριση;»

Δε γνωρίζουμε τις πολιτικές απόψεις του Ο' Τουλ και ούτε έχει τόση σημασία ότι το έργο που τον έκανε πασίγνωστο, ο «Λόρενς της Αραβίας» αποτελεί μια «αγιοποίηση» του ομώνυμου Βρετανού πράκτορα. Αλλωστε, όπου έπαιξε ο Ο' Τουλ, έδωσε «ρεσιτάλ» ερμηνείας. Ούτε έχει σημασία, αν τελικά η Ακαδημία τον πείσει να παραλάβει το βραβείο. Το θέμα είναι ότι ο ηθοποιός προστάτευσε την αξιοπρέπειά του έναντι ενός μηχανισμού που «καταλαβαίνει» μόνο από χρήμα. Με αυτή την έννοια, η επιστολή του έχει την ίδια, αναλογικά, σημασία, με την κίνηση, πριν δεκαετίες, του Μάρλον Μπράντο, που έστειλε μια Ινδιάνα να παραλάβει το «Οσκαρ» του, αντιδρώντας έτσι στη συνέχιση της καταπίεσης των Ινδιάνων στις ΗΠΑ.