Τα πράγματα, βέβαια, δεν έμειναν στα προηγούμενα. Προχές, η ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ ανακοίνωσε μια τσουχτερή αύξηση των επιτοκίων των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων και όλα δείχνουν πως το παράδειγμά της θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες. Τα επιτόκια των καταθέσεων, όμως, παραμένουν στο... βάθος τους. Το γεγονός... εξόργισε την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και ο υφυπουργός κ. Φλωρίδης σημείωσε πως «αυτό είναι μαυραγοριτισμός, δεν είναι τραπεζική συμπεριφορά».

Δε θα διαφωνήσουμε, με το χαρακτηρισμό του κ. υφυπουργού, αν και δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική απόσταση ανάμεσα σ' αυτά τα δύο, εδώ και αρκετό καιρό τώρα. Πέρα απ' αυτό, όμως, υπάρχει ένα σοβαρότερο ζήτημα. Αν η τακτική των τραπεζών χαρακτηρίζεται μαυραγοριτισμός, πώς χαρακτηρίζεται η πολιτική των κυβερνώντων, που διαμορφώνει τις συνθήκες, για να ανθεί και να αναπτύσσεται το «προϊόν» αυτό; 'Η, μήπως, έχει την εντύπωση, ότι δεν καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι, πως όλ' αυτά αποτελούν συνέπειες των κυβερνητικών πολιτικών των «νόμων της αγοράς», των «απελευθερώσεων» και των κάθε λογής «διαρθρωτικών αλλαγών»;