Μέχρι πριν λίγες μέρες, οι κυβερνώντες και, ιδιαίτερα, οι προϊστάμενοι του υπουργείου Οικονομίας καμάρωναν για την καθοδική τάση των επιτοκίων, φροντίζοντας, βέβαια, να κρύβουν επιμελώς ότι - ταυτόχρονα, με τη μείωση - γίνονταν ακόμη ληστρικότερες και περισσότερο αντιλαϊκές οι συνθήκες συναλλαγής των εργαζομένων με τις τράπεζες. Ποτέ, για παράδειγμα, κανείς κυβερνητικός αρμόδιος δεν ασχολήθηκε ουσιαστικά με το προκλητικό γεγονός πως οι μειώσεις των επιτοκίων καταθέσεων ήταν πάντα πολύ μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες των επιτοκίων δανείων. Κι έτσι, φτάσαμε τα πρώτα να έχουν γίνει μηδενικά ή αρνητικά και τα δεύτερα να είναι πολλαπλάσια του τρέχοντος πληθωρισμού και, μάλιστα, δυο και τρεις φορές μεγαλύτερα του τελευταίου, ενώ τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών έως και πέντε φορές μεγαλύτερα.

Τελευταία, οι κυβερνώντες υποτίθεται πως αντιλήφθηκαν τα παραπάνω και αποφάσισαν να καθιερώσουν τα «λαϊκά ομόλογα». Στην πραγματικότητα, αποφάσισαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού, αφού τα τελευταία θα αφορούν ένα ελάχιστο ποσοστό του συνόλου των καταθέσεων (λιγότερο του 1%) και το καθαρό τους επιτόκιο είναι περίπου ίσο με τον επίσημο πληθωρισμό.