Σε ζητήματα που αφορούν τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004 αναφέρθηκε η Φρόσω Κορτζίδου, η οποία ανέλυσε το ρόλο που θα παίξει η Ολυμπιάδα στην επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στη χώρα μας.

«Θέμα της παρέμβασής μου είναι η Ολυμπιάδα του 2004, που θα γίνει στην Αθήνα και η οποία, στα πλαίσια της πολιτικής της ΟΝΕ, αναδεικνύεται σαν ένα πεδίο για πραγματικά τεράστια κερδοσκοπία του κεφαλαίου.

Η Ολυμπιάδα λειτουργεί σαν καταλύτης και επιταχύνει διαδικασίες που έχουν να κάνουν με τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές στην καπιταλιστική οικονομία, ιδιαίτερα στην Περιφέρεια της Αττικής. Δεν είναι τυχαίο που οι επιτελείς της κυβέρνησης συνέδεσαν από την πρώτη στιγμή τη διοργάνωση του 2004 με την επιδίωξη, όπως λένε, να καταστεί η Αθήνα ευρωπαϊκή μητρόπολη.

Το θέμα βέβαια "των μητροπολιτικών κέντρων" είναι κάτι για το οποίο δε γίνεται συζήτηση σήμερα. Εδώ και πολλά χρόνια γίνεται μια τέτοια συζήτηση, η οποία έχει πάρει ιδιαίτερη έκταση.

Σημειώνουμε την περιγραφή που κάνει για το μητροπολιτικό ρόλο της Αθήνας ειδικό ερευνητικό πρόγραμμα, που εκπονήθηκε ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και είχε ως θέμα του την " αναβάθμιση της εικόνας και της λειτουργίας της Αθήνας -Αττικής του 2004". Σε αυτό το πρόγραμμα επισημαίνεται ότι η Αθήνα, σαν μητροπολιτικό κέντρο, μπορεί να έχει προσανατολισμό στην Ευρώπη, δυτική και νότια, στη Μεσόγειο και τη Νοτιανατολική Ασία.

Επισημαίνεται επίσης ότι μόνο δευτερευόντως η Αθήνα μπορεί να δραστηριοποιηθεί στα Βαλκάνια, αφού γι' αυτή την περιοχή τον κυριότερο λόγο έχει η Θεσσαλονίκη. Επίσης επισημαίνεται ότι ο εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης προσανατολισμός θεωρείται πιο εφικτός, από τον εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης προσανατολισμό, λόγω μειωμένης ανταγωνιστικότητας.

Τα παραπάνω συνιστούν μία αρκετά γλαφυρή περιγραφή αυτού που λέμε συχνά διαμετακομιστικό κέντρο προς τις αγορές της Νοτιανατολικής Ασίας και για την πολιτικοστρατιωτική διείσδυση του κεφαλαίου σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη.

Συγκεκριμένα είναι επίσης και τα μέτρα που προτείνονται από αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα να αναλάβει η κυβέρνηση, προκειμένου να κατοχυρωθεί ο μητροπολιτικός ρόλος της Αθήνας και να αναπτυχθούν οι δραστηριότητες που χαρακτηρίζουν μία πόλη ως διεθνή μητρόπολη. Και αυτές δεν είναι άλλες από τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, το διεθνές χονδρικό εμπόριο, βιομηχανικές επιχειρήσεις αιχμής με εξαγωγικό προσανατολισμό, ιδιαίτερα το επισημαίνω, επιχειρήσεις διεθνών μεταφορών, τουρισμό.

Μέτρα που αυτοαποκαλύπτουν το περιεχόμενό τους

Από αυτά τα μέτρα σημειώνουμε τα πιο χαρακτηριστικά.

• Ενα απ' αυτά για παράδειγμα είναι η βελτίωση της εικόνας της πόλης και η λειτουργικότητά της και η προσφορά κατάλληλης κατοικίας για το προσωπικό επιχειρήσεων με διεθνή φυσιογνωμία. Το υπογραμμίζουμε λίγο αυτό, γιατί για παράδειγμα γύρω από το θέμα του αεροδρομίου του Ελληνικού γίνεται μια τέτοια συζήτηση και ο ΣΕΒ έχει προτείνει να αξιοποιηθεί ο χώρος για την ανάπτυξη κατοικιών υψηλών προδιαγραφών για στελέχη επιχειρήσεων.
• Το κράτος επίσης προτείνουν να μεριμνήσει ώστε οι επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται στους παραπάνω τομείς, να αποκτήσουν γη.
• Προτείνουν να περιοριστούν οι συμβατικές δραστηριότητες, ιδιαίτερα στον πρωτογενή τομέα, αλλά και στις επιχειρήσεις του δευτερογενή, που δεν έχουν εξαγωγική δραστηριότητα. Αυτό ιδιαίτερα αφορά τους μικρομεσαίους που λέγαμε προηγουμένως.
• Να δεσμευτούν οι ελεύθερες εκτάσεις που υπάρχουν γύρω από το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας, Μεσόγεια, Λαυρεωτική και να προσδιοριστούν χρήσεις γης, που να επιτρέπουν την εγκατάσταση δραστηριοτήτων διεθνούς εμβέλειας.
• Να αναθεωρηθεί το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για τη χωροθέτηση βιομηχανικών επιχειρήσεων και να αυξηθούν τα κίνητρα για βιομηχανικές επενδύσεις.

Συγκεκριμενοποιείται επίσης και ο λεγόμενος Καποδίστριας 2, που χρειάζεται να εφαρμοστεί στην Αττική, προκειμένου να εξασφαλιστεί μια διοικητική συγκέντρωση του κράτους για αποτελεσματικότερη εφαρμογή των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων.

Προτείνουν, για παράδειγμα, τη διεύρυνση της Περιφέρειας της Αττικής, με ενσωμάτωση στη σημερινή Περιφέρεια Αττικής τμήματος της Περιφέρειας Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας. Προτείνουν την ενοποίηση των σημερινών 4 Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων σε μία. Τη συνένωση όλων των δήμων της Β` Αθήνας με το Δήμο Αθήνας, σε ένα νέο Δήμο Αθήνας.

Από τα παραπάνω που είπα, φαίνεται ότι τελικά η υπόθεση της διοργάνωσης του 2004 δεν είναι μόνο μία αθλητική διοργάνωση παγκόσμιας εμβέλειας. Εμπλέκεται με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης, εντάσσεται μέσα σε αυτούς και τους υπηρετεί.

Ειδικότερα η νομοθεσία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες κινείται στα παραπάνω πλαίσια. Για παράδειγμα, αυτό που λέγαμε προηγουμένως, γη στις επιχειρήσεις διεθνούς εμβέλειας.: Π.χ. 12.000 στρέμματα γης στην Αττική παραχωρούνται στο μεγάλο κεφάλαιο για εκμετάλλευση, με πρόσχημα την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων για την Ολυμπιάδα του 2004. Είναι οι περιοχές υποδοχής ολυμπιακών εγκαταστάσεων, όπως έχουν βαπτιστεί από το νόμο 2730, στις οποίες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες αναπτύσσονται επιχειρήσεις, στον τομέα του τουρισμού, του εμπορίου και γενικά των υπηρεσιών. Εκτός από τη γη που παραχωρείται στους μεγάλους ιδιώτες επενδυτές των ολυμπιακών έργων, δίνεται σε αυτούς και η δυνατότητα να τη μεταβιβάζουν. Δηλαδή γίνονται πλέον κύριοι της γης αυτής.

Στόχος οι ...διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο

Επίσης διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο. Συγχρηματοδότηση των έργων από τα δημόσια έσοδα, από χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δημόσιες επενδύσεις για κατασκευή δικτύων εξυπηρέτησης των έργων. Με κάθε τρόπο, δηλαδή, το κράτος έρχεται να υποστηρίξει τις μεγάλες επιχειρήσεις που θα αναμειχθούν στα ολυμπιακά έργα. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα του προϋπολογισμού της Ολυμπιάδας του 2004, ποιος δηλαδή πληρώνει και με ποιο τρόπο, έχουμε τα εξής:

Η διοργάνωση αυξάνει την ανάγκη δανεισμού του ελληνικού κράτους, γιατί όσο και να λέει η κυβέρνηση ότι στηρίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία για την κατασκευή των ολυμπιακών έργων, το αντίθετο συμβαίνει. Λογιστικά η κυβέρνηση μπορεί να βρει τον τρόπο ώστε ο δανεισμός αυτός να μην επηρεάζει τους δείκτες σύγκλισης για την είσοδο στην ΟΝΕ και να μη μετρήσει στο επίσημο δημόσιο χρέος της χώρας. Η ουσία όμως είναι αυτή που πρέπει να μας ενδιαφέρει. Και αυτή είναι ο τρόπος λήψης και αποπληρωμής του δανείου. Τι φαίνεται λοιπόν; Το δάνειο που θα προέρχεται από μεγάλο κονσόρτσιουμ θα έχει σαν εγγύηση τα έσοδα του ΟΠΑΠ, μέσω της τιτλοποίησής του, δηλαδή της μετοχοποίησής του, εκτός φυσικά από το προσδοκώμενα έσοδα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η σύνδεση δε της λεγόμενης προείσπραξης εσόδων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τη γνωστή εταιρία ΔΕΚΑ, της οποίας η αποστολή είναι το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, δηλώνει ότι ίσως τελικά δεν είναι μόνο ο ΟΠΑΠ ο οργανισμός που θα οδηγηθεί σε τιτλοποίηση - μετοχοποίηση ενόψει των αναγκών της Ολυμπιάδας.

Τέλος, η Ολυμπιάδα του 2004 στην Αθήνα δεν είναι αυτή φυσικά που καθορίζει την οικονομική πολιτική του κεφαλαίου. Είναι όμως η χρυσή ευκαιρία για να εκφραστεί αυτή πιο δυναμικά. Κυρίως χρησιμοποιείται σαν άλλοθι και σαν πρόσχημα που πιάνει, για να δικαιολογηθεί αυτή η πολιτική. Και ένα τελευταίο παράδειγμα. Αναφέρω την εργασιακή ειρήνη, την οποία ζήτησε η αντιπρόεδρος της Επιτροπής 2004 από τη ΓΣΕΕ, προκειμένου να κυλήσει απρόσκοπτα το εθνικό έργο της διοργάνωσης.

Ευχαριστώ πολύ».