H έξοδος του ευρωπαϊκού καπιταλισμού από την οικονομική ύφεση προς την οποία οδεύει ολοταχώς, περνάει μέσα από τις νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις στα δημόσια συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, περίθαλψης και υγείας, το άνοιγμα αγορών (οι οποίες μέχρι σήμερα θεωρούνταν κλειστές) και γενικώς μέσα από τις «μεταρρυθμίσεις» της διαδικασίας της Λισαβόνας, οι οποίες συζητήθηκαν και στην εαρινή σύνοδο κορυφής στις 22 - 23 Μάρτη στις Βρυξέλλες. Αυτά προκύπτουν από δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκη, στη συνέντευξη Τύπου την οποία παραχώρησε σε Ελληνες και ξένους δημοσιογράφους, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του Eurogroup, στο πλαίσιο της συνόδου του Ecofin, που πραγματοποιείται στον Αστέρα Βουλιαγμένης στην Αθήνα. Στη συνέντευξη παραβρέθηκε και ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ Πέδρο Σόλμπες, ενώ οι εργασίες του Ecofin ολοκληρώνονται σήμερα.

Αν οι υπουργοί Οικονομίας της ΕΕ, έχουν καθαρό ότι η έξοδος της Ευρωπαϊκής Οικονομίας από την ύφεση, θα προέλθει μέσα από την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η περιγραφή που έγινε τόσο από το Ν. Χριστοδουλάκη, όσο και από την Π. Σόλμπες για τη σημερινή κατάσταση της ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομίας, ήταν πέρα για πέρα απαισιόδοξες. Οπως δήλωσαν οι δύο πολιτικοί παράγοντες, ο ρυθμός ανάπτυξης στην ΕΕ για το 2003, προβλέπεται να ανέλθει μόλις στο 1% και αυτό υπό την αίρεση ότι θα «ομαλοποιηθεί» η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, προφανώς εννοώντας την πλήρη στρατιωτική επικράτηση των Αμερικανοβρετανών εισβολέων, στο Ιράκ. Οι επιπτώσεις του πολέμου στη διεθνή οικονομία δεν έχουν καταμετρηθεί ακόμα, είπε ο Ν. Χριστοδουλάκης, προσθέτοντας με νόημα πως αυτό δε σημαίνει ότι η σημερινή διεθνής ύφεση, οφείλεται στο συγκεκριμένο γεγονός. Ο ίδιος είπε πως «τα σημάδια ανάκαμψης που περιμέναμε στην ευρωζώνη το 2003, δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί»! Οσον αφορά στις εκτιμήσεις τους για το 2004, αυτές προβλέπουν ρυθμό ανάπτυξης - σύμφωνα με δήλωση του Π. Σόλμπες - 2,25%, αλλά και πάλι με την αίρεση ότι η διεθνής οικονομία δε θα επηρεαστεί από «γεωπολιτικές αβεβαιότητες». Ετσι αποκαλούν κομψά τις όπου γης ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Κατά τα άλλα και οι δύο παράγοντες έκαναν λόγο για την ανάγκη «διεθνούς συνεργασίας» για την αντιμετώπιση των σημερινών οικονομικών αποτελεσμάτων, ρίχνοντας έτσι γέφυρες προς τους Αμερικάνους για την αποκατάσταση του κλίματος ομαλότητας, το οποίο φάνηκε να κλονίστηκε από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ. Τα θέματα αυτά πρόκειται να συζητηθούν τόσο στη σύνοδο G-7 όσο και στη σύνοδο του ΔΝΤ η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Ουάσιγκτον. Οι δύο παράγοντες απέφυγαν να θίξουν τρέχοντα φλέγοντα ζητήματα, όπως για το αν η ΕΕ συναινέσει να πληρώσει το κόστος του ιμπεριαλιστικού πολέμου και για τη μοιρασιά της λείας των πλούσιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Ιράκ, μεταξύ των αμερικάνικων και των ευρωπαϊκών εταιριών.