Η αμυγδαλή, που διευθύνει την κίνηση των σημάτων στον εγκέφαλο όταν ελλοχεύει ο κίνδυνος, λαμβάνει γρήγορες και πρόχειρες πληροφορίες απευθείας από το θάλαμο, μέσω μιας διαδρομής που ονομάζεται «ο κάτω δρόμος». Αυτή η συντόμευση επιτρέπει στον εγκέφαλο να αρχίσει να αντιδρά στην απειλή μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Η αμυγδαλή λαμβάνει επίσης πληροφορίες από τον «πάνω δρόμο» μέσω του οπτικού φλοιού. Αν και ο «πάνω δρόμος» εμπεριέχει πολύ πιο λεπτομερείς και εξειδικευμένες πληροφορίες, το επιπλέον βήμα που απαιτεί διαρκεί το διπλάσιο χρόνο και ίσως σημαίνει τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Η ύπαρξη δύο διαφορετικών δρόμων ίσως βρίσκεται στη βάση μερικών διαταραχών. Σύμφωνα με τον νευροφυσιολόγο Τζ. Λε Ντου: «Για την επιβίωση είναι προτιμότερο να νομίσεις ένα ραβδί για φίδι, αλλά οι άνθρωποι με παθολογικές φοβίες μπορεί να αντιμετωπίζουν τα ραβδιά σαν φίδια υπερβολικά συχνά».