Το τελευταίο διάστημα στα σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης έφτασε εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας, με την οποία καλούνται οι γονείς να δηλώσουν από τώρα αν προτίθενται να στείλουν τα παιδιά τους στο «Ολοήμερο Σχολείο». Με αφορμή αυτή την εγκύκλιο, που δείχνει επιμονή του υπουργείου για επέκταση του θεσμού, η ΕΣΑΚ -ΔΕΕ επισημαίνει ότι ο κλασικός τύπος του δημόσιου δημοτικού σχολείου τείνει να αντικατασταθεί από τον σημερινό τύπο «Ολοήμερου Σχολείου». Το «Ολοήμερο Σχολείο» ξεκίνησε με διττό σκοπό, τη διευκόλυνση των εργαζόμενων γονιών στο φόντο της χειροτέρευσης των εργασιακών τους σχέσεων (π.χ. κατάργηση 8ωρου) και την ενίσχυση του σχολικού προγράμματος, με τις πρόσθετες δεξιότητες (που απαιτεί η οικονομία της αγοράς).

Τα «Σχολεία Διευρυμένου Ωραρίου» είναι η φθηνότερη εκδοχή του «Πιλοτικού Ολοήμερου Σχολείου» και αυτά εννοεί το υπουργείο, όταν εξαγγέλλει «διεύρυνση του θεσμού των ολοήμερων σχολείων». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σχολεία «στάθμευσης» των μαθητών, όπου πρώτα αποφασίζεται η διάρκεια λειτουργίας τους και μετά καλύπτεται το περιεχόμενό τους με ό,τι προκύψει. «Σαν να μην είναι αρκετό το ότι μετά τη λήξη του ασυνάρτητου και εξοντωτικού προγράμματος οι γονείς παραλαμβάνουν τα παιδιά τους κυριολεκτικά "διαλυμένα" και κουρασμένα, έχουν ταυτόχρονα καταβάλει σ' αυτό και τον οβολό τους, είτε μέσω της άμεσης συνεισφοράς τους στη μισθοδοσία των ωρομισθίων εκπαιδευτικών, είτε όταν, βάσει των σχετικών εγκυκλίων του ΥΠΕΠΘ, καλούνται να πληρώσουν το αντίτιμο τουλάχιστον 800 δρχ. ημερησίως σε περίπτωση σίτισης των μαθητών από τα διάφορα κέτερινκ κτλ. Είναι φανερό ότι τα παραπάνω προγράμματα θα πάψουν να χρηματοδοτούνται από τα κοινοτικά κονδύλια κάποια στιγμή και όλο το κόστος λειτουργίας θα μετατοπιστεί στους γονείς και δημότες», σημειώνει η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ.

Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ επισημαίνει ότι «πέρα από οικονομικό, το πρόβλημα είναι βαθύτατα κοινωνικό, καθώς το σχολικό πρόγραμμα, ξεκινώντας από το Δημοτικό θα διχοτομείται σταδιακά στη βάση δύο ζωνών μαθημάτων, της "υποχρεωτικής" και της "ελεύθερης", η οποία θα διαφοροποιείται "τοπικά" (εντός ενός ευρύτερου αλλά προκαθορισμένου πλαισίου), σε ευθεία αντιστοιχία με την οικονομική δυνατότητα και, επομένως, την ταξική σύνθεση των μαθητών. Παράλληλα, με πρόσθετα μέτρα, που κατά καιρούς έχουν δημοσιοποιηθεί, όπως η ελεύθερη επιλογή του σχολείου και η καθιέρωση του συστήματος τοπικής πρόσληψης των εκπαιδευτικών, θα ενθαρρυνθεί και θα ενισχυθεί η συγκέντρωση των "καλύτερων" μαθητών και εκπαιδευτικών σε λίγα και επίλεκτα σχολεία. Τέλος, και με το πρόσχημα της προσαρμογής του εκπαιδευτικού προγράμματος στις τοπικές ιδιαιτερότητες, θα επεκταθεί η διασύνδεση των σχολείων με τις επιχειρήσεις, με σκοπό την απ' ευθείας παρέμβασή τους στο περιεχόμενο του σχολείου και την καλλιέργεια της "επιχειρηματικής κουλτούρας" στους μαθητές, ως προϋπόθεση του εθισμού τους με τις νέες ανθρωποβόρες συνθήκες απασχόλησης και ζωής. Ηδη η υλοποίηση αυτής της κατεύθυνσης περνάει μέσα από τα "σχολεία δεύτερης ευκαιρίας", την "ευέλικτη ζώνη" και τα διάφορα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ πιλοτικά προγράμματα - π.χ. "αγωγή του καταναλωτή" με βασικό εισηγητή εταιρίες τροφίμων, "αγωγή υγείας" από εταιρίες οδοντόκρεμας κ.ά. με τελευταίο το πρόγραμμα "Νεολαία και Επιχειρηματικότητα", που επιχειρεί να εμποτίσει τα ιδανικά της αστικής τάξης στη συνείδηση της αυριανής εργατικής τάξης, των παιδιών των λαϊκών οικογενειών».