Αυτή η εξέλιξη χαρακτηρίζεται σαν το πρώτο μεγάλο ρήγμα στον αγγλικό έλεγχο των πετρελαίων της περιοχής, αλλά και τον αμερικανικό που τα εποφθαλμιούσε.

Μερικοί αναλυτές αυτών των γεγονότων αναφέρουν ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ σχεδίαζε ακόμα και τη χρήση πυρηνικών όπλων για να αποτραπεί η αυτοδιάθεση του ιρακινού λαού, ενώ Αμερικάνοι πεζοναύτες αποβιβάστηκαν στο Λίβανο.

Ομως, το επίκεντρο πλέον του ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος μετακυλίεται στο Κουβέιτ⁴.

Προτεραιότητες της βρετανικής, αλλά και της αμερικανικής ηγεσίας, μετά τις δυσμενείς γι' αυτούς εξελίξεις, αφού η ύπαρξη της ΕΣΣΔ τους αποτρέπει από το να πραγματοποιήσουν τις ένοπλες τυχοδιωκτικές απειλές τους, είναι η διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης στο πετρέλαιο, η εξασφάλιση αδιάλειπτης και απρόσκοπτης άντλησης υπό όρους συμφέροντες για τη στερλίνα και, βεβαίως, η με κάθε μέσον εμπόδιση της εξάπλωσης του κομμουνισμού.

Το Φόρεϊν όφις, σε σειρά εκθέσεων, εκτιμά ότι το Κουβέιτ πρέπει να παραμείνει υπό βρετανικό έλεγχο και αν τα σχέδια δεν πάνε καλά πρέπει να γίνει στρατιωτική επέμβαση χωρίς δισταγμό. «Θα αντιμετωπίζαμε σοβαρό κίνδυνο για τη σταθερότητά μας, αν το πετρέλαιο έπαυε να είναι διαθέσιμο με λογικούς όρους και αν χάναμε τις επενδύσεις που έχουν γίνει στην περιοχή».

Ο δε Αγγλος υπουργός Εξωτερικών Σέλγουντ Λόιντ, σε επιστολή που αποστέλλει στον πρωθυπουργό της χώρας, τονίζει ότι μια δυνατότητα ήταν η άμεση στρατιωτική κατοχή του Κουβέιτ, που θα διασφάλιζε το σταθερό έλεγχο των πετρελαιοπηγών της χώρας.

Στην ίδια επιστολή, υπογραμμίζει την απόλυτη συμπαράσταση των ΗΠΑ μπροστά στον κίνδυνο, όπως επί λέξει αναφέρει, τα πετρέλαια να πέσουν στα χέρια των ντόπιων λαών⁵.

Την ίδια εποχή, ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ αποκαλεί τη Μέση Ανατολή περιοχή με τη μεγαλύτερη στρατηγική σημασία στον κόσμο.

Αυτό σήμαινε, στην απλή γλώσσα των ιμπεριαλιστών ληστών, ότι οι Γάλλοι έπρεπε να τα μαζέψουν από την περιοχή, ενώ έπρεπε να υποβαθμιστεί και ο ρόλος της Βρετανίας, αφού ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν υπέρ του καινούριου ληστή που εμφανίστηκε στην περιοχή.

Οι αμερικανικές επιχειρήσεις εξασφάλισαν κυρίαρχο ρόλο.

Οπως εκτιμούν ειδικοί επί του θέματος, οι εκτιμήσεις των οποίων βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, οι εταιρίες που θα κερδίσουν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των ιρακινών κοιτασμάτων πετρελαίου, θα γίνουν οι ισχυρότερες πολυεθνικές του 21ου αιώνα.

Υπολογίζουν δε ότι αυτά τα κοιτάσματα σε μερικά χρόνια θα παράγουν 6.000.000 βαρέλια τη μέρα.

Να, λοιπόν, που ο πόλεμος των ιμπεριαλιστών δεν είναι μια έκρηξη βαρβαρότητας, αλλά η πεμπτουσία του καπιταλισμού, ο οποίος έχει ανάγκη την ενέργεια, όπως ο άνθρωπος το νερό.

Δεν κρύβεται ο παραλογισμός και η παραφροσύνη του ανθρώπου, που από τη φύση του μισεί τον συνάνθρωπό του.

Και, βέβαια, δεν κρύβεται η πολεμοκάπηλη λογική των Αμερικανών, που αντιτίθενται στην ιμπεριαλιστική ειρήνη των Ευρωπαίων, αφού, όπως είδαμε, οι Ευρωπαίοι ήταν πανάξιοι πρόγονοι των Αμερικανών δολοφόνων, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, συνεχίζοντας τώρα με τη νομιμοποίηση της κατοχής στο Ιράκ, προκειμένου να πάρουν μέρος στη μοιρασιά της λείας.

Κρύβεται το κέρδος, το μεγάλο κέρδος, η διαρκής αναζήτηση μεγαλύτερου κέρδους.

Και όσο αυτή η αναζήτηση θα διαρκεί, και όσο το κέρδος των καπιταλιστών θα πραγματοποιείται, η ειρήνη θα είναι αδύνατη.

1. Εφημερίδα «Ποντίκι» 13/3/2003.

2. Ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος, Ουίνστον Τσόρτσιλ.

3. Ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος, Ουίνστον Τσόρτσιλ.

4. Mark Gasioworski - force withoyt war, 1978.

5. Παλιές και νέες τάξεις πραγμάτων, Νόαμ Τσόμσκι, σελ. 438, 439.