Ελα, λοιπόν, να συμφωνήσουμε. Οχι στα συνθήματα που δεν κοστίζουν. Ναι στην πράξη που θέλει συνέπεια. Ετούτος ο κόσμος πρέπει να αλλάξει και πρέπει να τον αλλάξουμε εμείς. Εγώ και εσύ. Και πρέπει να τον αλλάξουμε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Προς τα εκεί που θα δικαιωθεί οριστικά το νόημα της Πρωτομαγιάς. Και το νόημα είναι συγκεκριμένο. Πέρασμα της εξουσίας στα χέρια των εργαζομένων.

Ξέρεις τι γέννησε το μυαλό και τα χέρια μας. Ποιήματα και ψωμί! Μουσική και αλάτι. Χορό και μικροχειρουργική. Ζωγραφική και τη διάσπαση του ατόμου. Μια ματιά γύρω σου βλέπεις εκατομμύρια αποδείξεις για την κοσμογονία που συντελέστηκε και την κοσμογονία που συνεχίζει. Βλέπεις πολιτείες και πολιτισμούς. Κάμπους σπαρμένους και εργοστάσια που παράγουν. Βλέπεις πανεπιστήμια, γιαπιά, ακαδημίες, αξίνες και ανθρώπους να σκάβουν. Ολα ετούτα δικό σου και δικό μου έργο είναι. Εγώ και εσύ τα γεννήσαμε. Εγώ και εσύ τα τρέφουμε. Αυτά ποιον τρέφουν;

Σε ποια βάση θα στηρίξουμε την ενότητα, ψεύτικε επικριτή; Μιλάμε, δυστυχώς, άλλη γλώσσα. Ο πόλεμος, η εκμετάλλευση, τα εκατομμύρια των ανέργων, των άστεγων, τα παιδάκια που γεννιούνται και πεθαίνουν πριν ακόμα πουν καλημέρα, οι αρρώστιες, η πείνα, η βία, τα ναρκωτικά, ο ρατσισμός, ο αναλφαβητισμός, τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που υποφέρουν, οι φυλακές, οι εξορίες, οι δημιουργοί που δεν τους επιτρέπεται να δημιουργήσουν, οι γυναίκες που γεννάνε μωρά πεθαμένα από λειψές βιταμίνες, όλα αυτά δεν προέκυψαν απ' το ...φεγγάρι. Και το ξέρεις. Ολα αυτά τα δημιούργησε το σύστημα που εσύ θέλεις να ανοίξεις «κοινωνικό διάλογο» μαζί του. Το σύστημα με το οποίο αναζητείς «κοινωνικές συναινέσεις».