Μελέτη αποκατάστασης του αρχαίου θεάτρου της Μαρώνειας ενέκρινε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Πρόκειται για μνημείο που, ενώ έως τις αρχές του 20ού αιώνα σωζόταν σε πολύ καλή κατάσταση, οι κάτοικοι του ομώνυμου χωριού άρχισαν να αφαιρούν κομμάτια του, για να χτίσουν το σχολείο τους. Το θέατρο μετατράπηκε σε ερειπιώνα και αφέθηκε στην τύχη του έως τις αρχές της δεκαετίας του '80 που άρχισε η ανασκαφή του.

Το ελληνιστικό μνημείο γνώρισε και φάσεις μετάλλαξής του σε ρωμαϊκή αρένα, όπως και άλλα ελληνιστικά θέατρα. Από το 2000 ξεκίνησε νέες ανασκαφές η Ιθ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, η οποία, σε συνεργασία με το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εκπόνησε μελέτη αποκατάστασης - αναστήλωσης του θεάτρου. Χαρακτηριστικό της κατασκευής του είναι ένα πολύ καλά μελετημένο αποχετευτικό σύστημα για τα όμβρια ύδατα, με τη μορφή κτιστού αποχετευτικού αγωγού. Οι μεγάλες πλάκες που κάλυπταν τον αγωγό χρησιμοποιήθηκαν στη ρωμαϊκή φάση σαν προστατευτικό στηθαίο. Στην ελληνιστική περίοδο, πίσω από τις πλάκες βρίσκονταν οι «προεδρίες» (επίσημα καθίσματα) και ακολουθούσαν είκοσι βαθμίδες καθισμάτων, από τις οποίες σώθηκαν μόνο τρεις. Ενδιαφέρουσες είναι και οι συμμετρικές, εκπληκτικής ακρίβειας, με αιχμηρό εργαλείο, χαράξεις της αρχικής φάσης οικοδόμησης του θεάτρου.

Η μελέτη προβλέπει «συνύπαρξη» και ανάδειξη των διαφορετικών φάσεων του μνημείου και αναστήλωση ακόμη δύο σειρών καθισμάτων, ώστε να γίνεται εφικτή η «αίσθηση» του θεάτρου. Τις πιέσεις των τοπικών φορέων για χρήση του θεάτρου «απέκρουσε» η Εφορεία με πρότασή της για κατασκευή λυόμενης κατασκευής σε κοντινό λατομείο, η οποία έγινε αποδεκτή.