Από το ρόλο του προοδευτικού δικηγόρου που εναντιώνεται στο σκοταδισμό του αμερικανικού Νότου στις αρχές του 20ού αιώνα, υπερασπιζόμενος έναν μαύρο που κατηγορείται για βιασμό, μέχρι την «ενσάρκωση» του γνωστού για τη διαστροφή του, ναζί γιατρού Μέγκελε, ο Γκρέγκορι Πεκ, χωρίς να το δηλώνει, αλλά όχι τυχαία, επέλεγε ρόλους που μπορούσαν να αναδείξουν τη «λεπτή γραμμή», που χωρίζει το μεγαλείο του ανθρώπινου πνεύματος από την απύθμενη κατάπτωσή του.

Ο μεγάλος αυτός ηθοποιός - από τους τελευταίους μεγάλους «αστέρες» της γενιάς του - απεβίωσε προχτές, στο σπίτι του στο Λος Αντζελες, σε ηλικία 87 ετών. Αν και προτάθηκε πέντε φορές για «Οσκαρ» τιμήθηκε μόνο μία φορά, για την εκπληκτική ερμηνεία του στην ταινία «Σκιές στη Σιωπή» (1962), στο ρόλο ενός προοδευτικού, αντιρατσιστή, τολμηρού δικηγόρου.

Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1916. Στα δέκα του χρόνια, η οικογένειά του τον έγραψε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Λος Αντζελες. Το 1939 πήγε στη Νέα Υόρκη. Τρία χρόνια μετά άρχισε τη θεατρική του καριέρα στο Μπρόντγουεϊ, με το έργο «Morning Star». Επαιξε σε πολλές ταινίες, όπως «Μόμπι Ντικ», «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε», «Τα παιδιά από τη Βραζιλία», «Ο γερο - Γκρίνγκο», «Ακρωτήρι του Φόβου» κ.ά. Αγαπητός από κοινό αλλά και κριτικούς, έζησε επί 48 χρόνια με τη δεύτερη σύζυγό του, Βερόνικα, υπήρξε πρόεδρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου και πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης Τζον Χιούστον, που είχε σκηνοθετήσει το «Μόμπι Ντικ» είχε πει για τον Πεκ: «Ο Γκρεγκ είναι ένας από τους πιο ευθείς άνδρες που γνώρισα ποτέ, δεν υπάρχει όμοιός του».