Η κυβερνητική παράταξη της ΠΑΣΚ πρότεινε προγραμματικό προεδρείο στη βάση ενός μίνιμουμ πλαισίου, με βάση το κείμενο της ΣΣΕ που ψήφισε μαζί με ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.

Οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ απέρριψαν την πρόταση της ΠΑΣΚ, παρά την εμφανή προγραμματική τους σύγκλιση.

Η ΔΑΚΕ τάχτηκε ξεκάθαρα κατά του προγραμματικού προεδρείου γιατί, όπως τόνισε, οι προγραμματικές συμφωνίες τηρούνται ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες. Ανέφερε δε ως παράδειγμα το ζήτημα της επετηρίδας, όπου οι παρατάξεις, πλην της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ βέβαια, άλλαξαν θέση μόλις η κυβέρνηση ψήφισε την κατάργησή της.

Η παράταξη της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΣΥΝ) σε μια προσπάθεια συγκάλυψης των δικών της ευθυνών για τη γραμμή της διαχείρισης που ακολούθησε η ΟΛΜΕ, αναγόρευσε σε κυρίαρχο ζήτημα, σε κινητήριο μοχλό για το κίνημα, το πρόσωπο του Προέδρου! Αρκεί ο Πρόεδρος να δηλώσει γενικά κι αόριστα ότι σέβεται τις προηγούμενες αποφάσεις του κλάδου.

Ο εκπρόσωπος της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, αφού εξέφρασε και αυτός την πλήρη στήριξή του στις αποφάσεις του κλάδου, τάχτηκε, με νόημα, υπέρ ενός διαχειριστικού προεδρείου (ο νοών νοείτω), στη βάση του σεβασμού των αποφάσεων. Δήλωσε δε ότι σε όλες τις ψηφοφορίες δηλώνει «παρών». Απολογούμενος, μάλιστα, προς ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ αιτιολόγησε τη στάση του «παρών» με το «επιχείρημα» ότι «η ψήφος του δεν παράγει αποτέλεσμα»!

Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ τόνισε ότι με βάση τους συσχετισμούς στο ΔΣ της ΟΛΜΕ δεν μπορεί να διαμορφωθεί πλειοψηφία ταξικής κατεύθυνσης, που θα συγκρουστεί με την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, με στόχο την ανατροπή της. Κατέθεσε δε πρόταση για αντιπροσωπευτική συγκρότηση του νέου ΔΣ της ΟΛΜΕ, λαμβάνοντας υπόψη τη δύναμη της κάθε παράταξης, τονίζοντας ταυτόχρονα πως κανένα προεδρείο δεν μπορεί να υπερβεί τους αρνητικούς συσχετισμούς της συναίνεσης, της υποταγής, της διαχείρισης.

Στις δύο πρώτες ψηφοφορίες στις οποίες απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία, διεκδίκησαν τη θέση του προέδρου η ΠΑΣΚ (4 ψήφοι), η ΔΑΚΕ (3 ψήφοι) και η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ (2 ψήφοι). Στην 3η και τελευταία στην οποία απαιτείται σχετική πλειοψηφία, η ΔΑΚΕ δήλωσε ότι σέβεται όλες οι προηγούμενες αποφάσεις(;) του κλάδου (τρέχα γύρευε... δηλαδή) και κάλεσε τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ να αποσύρει την υποψηφιότητά της, προτείνοντάς της προεδρείο με πρόεδρο ένα χρόνο από τη ΔΑΚΕ και ένα από τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, σαν έτοιμη από καιρό, αποδέχτηκε αμέσως την πρόταση της ΔΑΚΕ και έτσι εκλέχτηκε πρόεδρος ο υποψήφιος της ΔΑΚΕ με 5 ψήφους, έναντι 4 του υποψηφίου της ΠΑΣΚ.

Στη συνέχεια η ΠΑΣΚ θυμήθηκε τη... Δεξιά, όχι όμως και την πολιτική της, που είναι ταυτόσημη με αυτή του ΠΑΣΟΚ, και απείχε από κάθε ψηφοφορία για τις υπόλοιπες θέσεις. Βέβαια αυτό που ενδιαφέρει τόσο την ΠΑΣΚ, όσο και τη ΔΑΚΕ, είναι η καρέκλα του προέδρου και η στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ.

Και η συγκρότηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ αποδεικνύει ότι η παράταξη του ΣΥΝ, η οποία φτιάχνει πλειοψηφία πότε με την ΠΑΣΚ και πότε με τη ΔΑΚΕ, είναι η συμπληρωματική δύναμη του δικομματισμού. Στο 8ο Συνέδριο ψήφισε μαζί με την ΠΑΣΚ την καθιέρωση του διπλού σχολικού δικτύου, δηλαδή του Ενιαίου Λυκείου με κατευθύνσεις από τη μια και της τεχνικής εκπαίδευσης από την άλλη, την καθιέρωση εξετάσεων εισαγωγής στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου, θέσεις που προετοίμαζαν το έδαφος για τον αντιδραστικό νόμο 2525. Οι δε αποφάσεις της ΟΛΜΕ, οι οποίες ψηφίστηκαν από ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, Συνεργασία, Παρέμβαση και τις οποίες επικαλείται συνεχώς η Συνεργασία για 12χρονη εκπαίδευση και μετατροπή των ΤΕΕ σε ΤΕΛ, που δε θίγουν στο παραμικρό το διπλό σχολικό δίκτυο, στρώνουν το έδαφος για την πολιτική της ΝΔ, η οποία αποτελεί συνέχεια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και οι εκπρόσωποι της Συνεργασίας στο ΔΣ της ΟΛΜΕ τοποθετούνται («Βήμα» 17/5/2003 και πρόσφατα στο συνέδριο) με θετικούς χαρακτηρισμούς σε πλευρές του προγράμματος της ΝΔ συγκαλύπτοντας την αντιεκπαιδευτική - ταξική ουσία του. Αυτή την πραγματικότητα έρχεται να σφραγίσει και η εκλογή προέδρου της ΔΑΚΕ με στήριξη της Συνεργασίας και με ...άρωμα συναλλαγής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παράταξη αυτή προεκλογικά, αλλά και μέσα στο Συνέδριο, για να θολώσει τα νερά, καλούσε σε συσπείρωση για την εκλογή «αριστερού» προέδρου στην ΟΛΜΕ.

Το νέο προεδρείο μειοψηφίας (5 ψήφοι στο 11μελές ΔΣ) θα είναι διακοσμητικό, αν δε στηρίζεται πολιτικά και με συγκεκριμένες αποφάσεις από την πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (ούτε λόγος για την πλειοψηφία του κλάδου). Η ΔΑΚΕ και η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ θεωρούν δεδομένη, και έτσι είναι, τη συμμετοχή της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ (η 6η ψήφος) σε μια πλειοψηφία συμβιβασμού και υποταγής, όπως και τα προηγούμενα 6 χρόνια. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ δήλωσε στο νέο ΔΣ πίστη στις προηγούμενες αποφάσεις που πήραν από κοινού ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, αν και προεκλογικά διεκδίκησε την ψήφο των εκπαιδευτικών, καταγγέλλοντας αυτή την πλειοψηφία ως «χαμένη διετία». Για να καθησυχάσει το νέο προεδρείο της μειοψηφίας ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ προχώρησε σε μια κίνηση με ισχυρό πολιτικό συμβολισμό και έμπρακτης στήριξης του νέου προεδρείου. Ενώ δήλωνε «παρών» στις ψηφοφορίες για όλα τα αξιώματα, έκανε στροφή και ανέλαβε τη νευραλγική θέση του Οργανωτικού Γραμματέα, με τις ψήφους της ΔΑΚΕ και της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ. Πρόκειται για μια κίνηση με ιδιαίτερο νόημα, αφού είναι η πρώτη φορά που η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εγκαταλείπει την 6ετή άρνησή της να συμμετέχει σε αξίωμα του ΔΣ και αναλαμβάνει τώρα, όχι τυχαία βέβαια, τη θέση του Οργανωτικού Γραμματέα, κάτι που δεν έκανε στο παρελθόν, όταν η συγκρότηση έγινε σε αντιπροσωπευτική βάση, με τη συμμετοχή ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και ΕΣΑΚ - ΔΕΕ.

Και η συγκρότηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ σηματοδοτεί τη συνέχιση της ίδιας 6ετούς γραμμής της συναίνεσης, της υποταγής, της διαχείρισης των προβλημάτων μακριά από τις σύγχρονες οικονομικές, εργασιακές, μορφωτικές ανάγκες εκπαιδευτικών, μαθητών του λαού μας συνολικότερα. Σε τίποτα δε θα άλλαζε βέβαια αν εκλεγόταν πρόεδρος από την ΠΑΣΚ. Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ τονίζει ότι η ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών δε θα έρθει αν περιοριστεί η δράση μέσα στο ΔΣ της ΟΛΜΕ και δεν αναπτυχθεί ταυτόχρονα ο ταξικός πόλος και στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, δεν ισχυροποιηθεί το ΠΑΜΕ, που αποτελεί τον πόλο ταξικής συσπείρωσης και δράσης συνολικά των εργαζομένων. Με προσανατολισμό στη δράση «από τα κάτω», με στόχο τη συσπείρωση των εκπαιδευτικών στο ΠΑΜΕ και τη σύγκρουση με την αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - μεγάλου κεφαλαίου, με αιχμή αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ θα δώσει τη μάχη τόσο μέσα, όσο, πολύ περισσότερο, έξω από το ΔΣ της ΟΛΜΕ.