Με τις ίδιες κορόνες, που κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας επαίρονταν για τους στόχους, με τις ίδιες ακριβώς κορόνες, δήλωσε «υπερήφανος» - σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου - για τον απολογισμό των πεπραγμένων στους τομείς του πολιτισμού και των οπτικοακουστικών μέσων, ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος. «Αξιοποιήσαμε στο έπακρο το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας, προκειμένου να οργανώσουμε ένα μπαράζ, μια ομοβροντία πολιτιστικών εκδηλώσεων, προκειμένου να περάσουμε τα μηνύματα της Ελληνικής Προεδρίας».

Δε μας είπε, βέβαια, ο υπουργός την αλήθεια. Δεν του επιτρέπεται άλλωστε. Ο ρόλος τόσο του ΥΠΠΟ, όπως και οι προτεραιότητες και οι «πρωτοβουλίες» της Ελληνικής Προεδρίας στους τομείς του πολιτισμού και των οπτικοακουστικών μέσων ήταν πλήρως ενταγμένες στην ανάγκη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη, με την προϋπόθεση της ενδυνάμωσης των συνθηκών που θα καλυτερεύσουν τους όρους ανταγωνισμού, κυρίως με τις ΗΠΑ.

Αυτό που οι λαοί αποκόμισαν ήταν ότι το πολιτικό πλαίσιο όπου κινήθηκαν οι δραστηριότητες της Ελληνικής Προεδρίας στον πολιτισμό ήταν, ουσιαστικά, μια «κωδικοποίηση» της ανάγκης του κεφαλαίου να χειραγωγήσει ιδεολογικά τους ευρωπαϊκούς λαούς, με τη «συγκρότηση και λειτουργία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτιστικής αγοράς και την ισχυροποίηση των ευρωπαϊκών εκδοτικών μονοπωλίων».

Οσο για τις διάφορες συναντήσεις, συζητήσεις, που διοργάνωσε ο ΥΠΠΟ και στις οποίες αναφέρθηκε με έπαρση ο Ευάγγελος Βενιζέλος, η αλήθεια είναι ότι στόχο είχαν την ενίσχυση και προώθηση της πολιτιστικής συνεργασίας στην Ευρώπη, με έμφαση μάλιστα στη δημιουργία «βιώσιμων πολιτιστικών δικτύων», που θα αναδεικνύουν τον Πολιτισμό ως μέσο κοινωνικής ένταξης και συνοχής. Και δεν ήταν παρά προγράμματα χρηματοδοτικά, με κριτήριο επιλογής χρηματοδότησης πολιτιστικών φορέων το κατά πόσο «υπακούουν» στις πολιτιστικές επιλογές της ΕΕ.

Οσο για τις διασκέψεις, τύπου «Πολιτισμός, Πνευματική Ιδιοκτησία και Κοινωνία της Πληροφορίας», ο «σεβασμός» της κυβέρνησης για τα πνευματικά δικαιώματα είναι γνωστός. Πέρσι έπληξε καίρια τα πνευματικά δικαιώματα των Ελλήνων δημιουργών, καταργώντας το ποσοστό επί της τιμής πώλησης προϊόντων πληροφορικής, το οποίο πήγαινε στα ταμεία των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων των καλλιτεχνών.

Ενώ διασκέψεις, τύπου «Η πολιτιστική κινηματογραφική και οπτικοακουστική βιομηχανία, η διεύρυνση και η συνεργασία με τις τρίτες χώρες», μοναδικό στόχο είχαν το πώς θα «φαγωθεί» μεγαλύτερο κομμάτι από την πολιτιστική αγορά των δέκα υπό ένταξη κρατών.