Οι τελευταίες παρεμβάσεις του πρωθυπουργού το τελευταίο διάστημα, όπως η συνέντευξή του στο «Εθνος» της Κυριακής, εντάσσονται στην επιχείρηση αντιστροφής του δυσάρεστου, για την κυβέρνηση, κλίματος. Προφανής στόχος του πρωθυπουργού είναι να συντηρήσει το κλίμα αναμονής και προσδοκίας ενόψει των εξαγγελιών του ερχόμενου Σεπτέμβρη, όταν θα ανακοινώσει την περιβόητη «Χάρτα της πραγματικής σύγκλισης», το βασικό - υποτίθεται - προεκλογικό «χαρτί» του ΠΑΣΟΚ για τις επερχόμενες εκλογές.

Κεντρική θέση σ' αυτή την προεκλογική καμπάνια θα έχει, όπως προκύπτει από τη συνέντευξη, το θέμα της «μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων»! Προφανώς υποσχέσεις για κάποιες οικονομικές παροχές στους εργαζόμενους, για μείωση της ανεργίας, για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, περιλαμβάνονται στη «Χάρτα» του κ. Σημίτη. Το πρώτο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στη γενεσιουργό αιτία των κοινωνικών ανισοτήτων, τις οποίες εντοπίζει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Εύλογη παράλειψη, αφού η αιτία είναι η κυβερνητική πολιτική, την οποία ασκεί το ΠΑΣΟΚ επί μία εικοσαετία.

Λογικά, λοιπόν, θα περίμενε κανείς ότι οι υποσχέσεις του κ. Σημίτη θα συνοδεύονται από την εξαγγελία μιας άλλης πολιτικής. Ομως, ο ίδιος καθιστά σαφές πως θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική, υποσημειώνοντας ότι «τώρα είναι η σωστή στιγμή να συνεχίσουμε εντατικά» και ότι «θέλουμε να αυξήσουμε τους ρυθμούς» στην εφαρμογή της. Με δυο λόγια: Φουλ οι μηχανές για την παραγωγή νέων αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων.

Οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, θα ακούσουν πολλά ενόψει των εκλογών. Οχι μόνον από το κυβερνών κόμμα, αλλά και από τη ΝΔ, τα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν την κυβερνητική εξουσία από το 1974 μέχρι σήμερα και είναι συνυπεύθυνα και συνένοχα για την κατάσταση που βιώνουν σήμερα εκατομμύρια Ελληνες, με τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης των εισοδημάτων τους, τη συστηματική υπονόμευση και κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Παραδείγματος χάριν, μόλις το τελευταίο δεκαήμερο μάθαμε από τη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης ότι οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι οι χαμηλότερα αμειβόμενοι (μαζί με τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους) και ότι η Ελλάδα κατέχει το θλιβερό «προνόμιο» της φτωχότερης χώρας, ενώ οι οκτώ από τις δώδεκα φτωχότερες περιφέρειες της ΕΕ είναι ελληνικές.

Ο πρωθυπουργός μπορεί να υπολογίζει ότι με τέτοιες υποσχέσεις μπορεί, ενόψει των εκλογών, να ανακυκλώσει τις ψευδαισθήσεις και τις προσδοκίες των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι, όμως, έχουν πλέον ένα αδιάψευστο κριτήριο για να κρίνουν τις κάθε είδους προεκλογικές εξαγγελίες και οφείλουν να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους για τα προβλήματά τους, αυτούς που δε διστάζουν και σήμερα να υποτιμούν τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά τους. Και αν αυτό σημαίνει καταψήφιση των συνεταίρων του δικομματισμού, η εγγύηση για να γυρίσει η σελίδα είναι η ενίσχυση, η υπερψήφιση του ΚΚΕ.