Στο δημοσίευμά μας με τίτλο «Η οδύσσεια ενός συνταξιούχου», που αφορούσε το γραφειοκρατικό κυκεώνα, στον οποίο περιέπλεξαν τον συνταξιούχο Κ. Σταμούλη, με αποτέλεσμα να πάρει μικρότερη κύρια και επικουρική σύνταξη, αναφέρεται επιστολή - απάντηση του ΙΚΑ.

Ο Κ. Σταμούλης - όπως αναφέραμε στο δημοσίευμα - προσλήφθηκε το Νοέμβρη '83 στο Ταμείο Κρεοπωλών (ΕΤΑΚΕΚ) σαν εισπράκτορας με σύμβαση έργου, που συνεχώς ανανεωνόταν μέχρι που το '87 η σύμβασή του μετατράπηκε σε σύμβαση αορίστου χρόνου. Μετά από προσφυγή του, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το Εφετείο και τον Αρειο Πάγο, εκδίδονται αποφάσεις που χαρακτηρίζουν σαν χρόνο εξαρτημένης εργασίας και ασφαλιστέας στο ΙΚΑ, το διάστημα των 3 χρόνων ('83 - '87) και το ΙΚΑ προχώρησε σε πράξη επιβολής ενσήμων. Ωστόσο, το διοικητικό Πρωτοδικείο - επειδή το ΙΚΑ δε στήριξε την προσφυγή του - ακύρωσε την πράξη επιβολής ενσήμων και παρά τις προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις αποφάσισε ότι το επίμαχο διάστημα ο Κ. Σταμούλης δεν παρείχε εξαρτημένη εργασία. Αποτέλεσμα ήταν ο Κ. Σταμούλης να χάσει ένσημα 3 χρόνων και να πάρει τελικά μικρότερη σύνταξη. Γι' αυτό το ζήτημα στην επιστολή του Ιδρύματος δε γίνεται η παραμικρή νύξη. Να σημειώσουμε πως το ΕΤΑΚΕΚ συγχωνεύτηκε το '92 στο ΙΚΑ.

Στην επιστολή του ΙΚΑ γίνεται αναφορά αποκλειστικά στο θέμα της επικουρικής σύνταξης. Ο Κ. Σταμούλης υποβλήθηκε το '92 σε εγχείρηση καρδιάς και μετά από προσωρινές αποφάσεις πήρε κανονική αναπηρική σύνταξη το '94. Υπέβαλε τα χαρτιά του στο ΤΕΑΠΟΚΑ, για να πάρει επικουρική σύνταξη, αλλά επειδή του αναγνωρίστηκαν μόνο τα ένσημα από 1η Ιούλη '87 μέχρι 28 Φλεβάρη '92, δε συμπλήρωνε τις προϋποθέσεις και αναγκάστηκε να αναγνωρίσει 190 ένσημα περιόδου '72 - '73 στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ. Η επικουρική σύνταξη βγήκε από το ΙΚΑ-ΤΕΑΜ και του απονεμήθηκε από το '96.

Οπως σημειώνει το ΙΚΑ στην επιστολή του, σύμφωνα με τις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης, ο ασφαλισμένος δικαιούται σύνταξη από τον τελευταίο ασφαλιστικό οργανισμό, αν έχει σε αυτόν τουλάχιστον 1.500 ένσημα, διαφορετικά η περίπτωση μεταβιβάζεται στον προηγούμενο οργανισμό. «Ο Κ. Σταμούλης - αναφέρει - ασφαλίστηκε στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ και πραγματοποίησε 190 ημερομίσθια και στη συνέχεια στο ΤΕΑΠΟΚΑ από 1/7/87 - 28/2/92 όπου πραγματοποίησε 1.400 ημερομίσθια. Στο ΤΕΑΠΟΚΑ δεν είχε 1.500 ημερομίσθια για να έχει αρμοδιότητα να κρίνει το συνταξιοδοτικό αίτημα και σωστά εστάλη η συνταξιοδοτική περίπτωση στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ, το οποίο και προέβη στην απονομή της σύνταξης».

Το πρώτο ζήτημα είναι γιατί του αναγνωρίζονται ένσημα στο ΤΕΑΠΟΚΑ μόνο μέχρι το Φλεβάρη του '92, όταν από πιστοποιητικό του ΙΚΑ προκύπτει ότι εργαζόταν συνεχώς μέχρι τον Αύγουστο του '92. Τότε υποβλήθηκε σε εγχείρηση καρδιάς και πήρε την πρώτη αναρρωτική άδεια. Από το ίδιο πιστοποιητικό προκύπτει ότι ήταν στην υπηρεσία μέχρι το '93, παίρνοντας ενδιαμέσως αναρρωτικές άδειες.

Επίσης, στην επιστολή του ΙΚΑ σημειώνεται ότι η σύνταξη του απονεμήθηκε από το '96, γιατί τότε έκανε τη δεύτερη αίτηση για απονομή σύνταξης, αφού «στην αρχική αίτηση που είχε υποβάλει ο Κ. Σταμούλης στο ΤΕΑΠΟΚΑ στις 27/5/94 δεν ανέφερε την ύπαρξη του χρόνου στο ΙΚΑ - ΤΕΑΜ»!!! Υπεύθυνος, λοιπόν, ο συνταξιούχος γιατί δεν ήξερε ότι δε θα του αναγνωρίζονταν ένσημα.