O σύμβουλος Σουφλιάς | ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

O σύμβουλος Σουφλιάς

Η ιστορία των συμβούλων στην Ελλάδα έχει μεγάλη παράδοση στη γελοιότητα: από τους αυλικούς που η κολακεία τους σκέπαζε κάποτε το παλάτι όπως η σκόνη, από τον μάγειρα Θόδωρο του Καραμανλή που έπρεπε να πεθάνει ο ηγεμόνας, για να καταλάβουμε ότι δεν είναι μουγκός, μέχρι τον Λιβάνη του Αντρέα όταν φιλούσε το χέρι του Βαρδινογιάννη μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης, και, τελευταία, τον Σουφλιά του Κωστάκη.

Λοιπόν, μετράω: Ο μάγειρας δε μιλάει, ο Λιβάνης μόνο χέρια φιλάει και η ακοή του Σουφλιά περήφανη πετάει. Ο τελευταίος, έχοντας μια παράξενη αίσθηση του χιούμορ, εξέθεσε προ ημερών, με τρόπο που μόνο ένας σύμβουλος γνωρίζει, τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Εμφάνισε τον Κωστάκη, αφράτο αφράτο, για να ανακοινώσει στο δύσμοιρο Πανελλήνιο την... επανίδρυση του κράτους.

Η πρώτη σκέψη είναι ότι, άμα έχεις τέτοιον σύμβουλο, τι τους θέλεις τους εχθρούς. Το λαϊκόν άσμα «Ο καλύτερος άνθρωπος στα χειρότερα χέρια» ο Κωστάκης θα το τραγουδήσει πολλές φορές κατά μόνας ή συνοδεία των δίδυμων παιδιών του, για να μαθαίνουν κι αυτά τι εστί ζωή. Και καλά, τα δίδυμα δε γνωρίζουν. Ο ίδιος όμως δε διαβάζει εφημερίδες, δεν ακούει τις ειδήσεις; Διότι θα γνώριζε ότι, αν έχεις διώξει το σύμβουλό σου κάποτε και μετά -ως ανόητο παιδί- του ζητάς να γυρίσει πίσω, και μάλιστα ως προσωπικός σου σύμβουλος, την έχεις βάψει... Γιατί ο Κωστάκης δεν κοιτάει τον πρωθυπουργό; Ο Σημίτης ερωτεύεται το σύμβουλό του μόνο για τρεις μήνες. Ο κάθε Πανταγιάς παραμυθιάζεται στην αρχή και δίνει μαζί με τον εαυτό του και τα ρέστα του. Επειτα, κατά τη συνήθεια όλων των αυτοκρατόρων, ο πρωθυπουργός τον πετάει μέσα από τη γνωστή καταπακτή στους κροκόδειλους, τους οποίους αποκαλεί - ο ατιμούλης - συντρόφους! Ο,τι επιζήσει του Πανταγιά, αν δεν πάρει το δρόμο για το άσυλο ανιάτων συνήθως παραφρονεί και ευτυχώς εξαφανίζεται διά παντός.

Ο Σουφλιάς είναι η παιδική χαρά του Κωστάκη. Τον βάζει να πέφτει από την τσουλήθρα κατευθείαν στο στόμα των ΠΑΣΟΚων, που αχόρταγα του υπενθυμίζουν ότι το κράτος, εκτός ελαχίστων κόκκινων εξαιρέσεων, είναι από καταβολής κόσμου «δικό μας, δε χρειάζεται να το επανιδρύσεις, χαζέ»! Και παραφράζοντας (όπως άλλωστε ό,τιδήποτε σ' αυτή τη ζωή) τον Γιάννη Ρίτσο, οι ΠΑΣΟΚοι αγκαλιάζουν τον Κωστάκη Καραμανλή φωνάζοντας: «Αυτό το κράτος είναι δικό μας και δικό σας».

Αλήθεια, πού ζει ο Καραμανλής; Αν κρίνω από τις εμφανίσεις του τελεί σε πλήρη σύγχυση. Στο δρόμο υπομένει τα σάλια και τις αγκαλιές - με κόπο αλήθεια - των λαϊκών ανθρώπων που του ζητάνε πράγματα που δεν μπορεί να κάνει. Και τους λέει την αλήθεια του: «Δεν έχουμε τίποτα να σας δώσουμε» τη στιγμή που ο Σημίτης, από κεκτημένη ταχύτητα, μόνο δίνει. Εν τω μεταξύ, ο σύμβουλος Σουφλιάς, ακολουθώντας την παράδοση της ράτσας του, χώνει ολοένα και πιο βαθιά μέσα στον κόσμο τον Κωστάκη, που είναι ένα τρυφερό παιδί και δεν μπορεί να σουτάρει ούτε μια μπάλα. Αντί ο χριστιανός να κοιτάξει μέσα στο σπίτι του την ατμόσφαιρα μισανθρωπίας που του κληροδότησε ο θείος του - ο οποίος δεν ήθελε όχι να βλέπει αλλά ούτε και ν' ακούει τον κόσμο ώστε να μπορεί έτσι να τον καταστρέφει κι ύστερα να τον στήνει όπως εκείνος πιστεύει -, ακολουθεί τον Σουφλιά. Αποδεικνύεται ότι ο ανιψιός μόνο Καραμανλής δεν είναι.

Ο Κωστάκης δεν είναι παρά μια στιγμή από το γέλιο του Σουφλιά. Γέλιο που θα το πληρώσει μόνο αυτός αλλά κι εμείς, ακριβά, όπως έχουμε πληρώσει στο παρελθόν τόσους και τόσους συμβούλους...

ΥΓ: Την προηγούμενη Κυριακή, ο δαίμων του τυπογραφείου χτύπησε τον συγγραφέα Πέτρο Κυρίμη και του χάρισε ένα «ν» που δεν υπάρχει στο όνομά του. Ωστόσο, αυτό μας δίνει την ευκαιρία να σας προτείνουμε να διαβάσετε το βιβλίο του «Ιστορίες του Πριν και του Μετά», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ινδικτος».

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ