Οι ανακρίβειες του προγράμματος της συναυλίας που δόθηκε το περασμένο Σάββατο στο Μέγαρο Μουσικής, σε ό,τι αφορά στον αξέχαστο συνθέτη Αλέκο Ξένο, οδήγησαν την κόρη του, Αλίκη Ξένου - Βενάρδου, να στείλει την ακόλουθη επιστολή:

«Το περασμένο Σάββατο (1 Νοεμβρίου) το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Θόδωρου Αντωνίου, πραγματοποίησε στο Μέγαρο Μουσικής μια πολύ ενδιαφέρουσα συναυλία υπό το γενικό τίτλο "Ελληνική μουσική και πολιτική" με έργα πέντε Ελλήνων συνθετών: Α. Ξένου, Ν. Ρώτα, Γ. Χατζημιχελάκη, Γ. Κουρουπού και Γιάννη Χρήστου. Πρωτοβουλία θετική για τον πολυφωνικό, ελληνικό της χαρακτήρα, που βρήκε θερμή ανταπόκριση στο κοινό. Ομως στο πρόγραμμα της συναυλίας του Μεγάρου Μουσικής (το εισαγωγικό σημείωμα φέρει την υπογραφή Μιχάλης Εμπέογλου) υπάρχουν ορισμένες πολύ σοβαρές ανακρίβειες, σ' ό,τι αφορά τον πατέρα μου Αλέκο Ξένο, ο οποίος δε βρίσκεται στη ζωή από το 1995.

Ο Αλέκος Ξένος πρωτοστάτησε πράγματι κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης στη δημιουργία χορωδιών στην "Ελεύθερη Ελλάδα", αλλά δεν είχε το ψευδώνυμο "Αστραπόγιαννος". Το ψευδώνυμο αυτό ανήκε στο συνθέτη και αγωνιστή Γαληνό Κιοσόγλου, περισσότερο γνωστό με το καλλιτεχνικό όνομα Ακης Σμυρναίος. Αυτός είχε μελοποιήσει και το γνωστό αντιστασιακό θούριο "Στ' Αρματα! Στ' άρματα", και όχι ο Αλέκος Ξένος, όπως ανακριβώς αναφέρεται στο πρόγραμμα.

Δεν είναι ακριβές ότι ο ίδιος ο Αλέκος Ξένος "έβλεπε τον εαυτό του ως συνεχιστή της Εθνικής Σχολής". Αντίθετα ο ίδιος εξηγούσε γιατί το έργο του δεν ανήκει σε καμία σχολή.

Στο βιογραφικό αναφέρεται ότι η μακρά θητεία του συνθέτη "σε στρατιωτικές, δημοτικές ή ωδειακές μπάντες τον έφερε σε επαφή με ένα ευρύτατο φάσμα μουσικού ρεπερτορίου". Αυτό πράγματι ισχύει, αλλά για τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του συνθέτη, όταν έπαιζε στη φιλαρμονική του Δήμου Ζακυνθίων, στην μπάντα των Νέων ή έκανε τη θητεία του (σε ηλικία 18 χρονών) στη Μουσική Φρουρά Αθηνών. Για τις επόμενες δεκαετίες όμως δεν αναφέρεται τίποτα, ενώ είναι γνωστό ότι ο Αλέκος Ξένος είχε μακρόχρονη εμπειρία ως πρώτο τρομπόνι στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, στην Εθνική Λυρική Σκηνή και στο Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας. Στις ορχήστρες αυτές εργάστηκε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ως τη δικτατορία.

Τέλος, το όνομά του δεν ήταν Αλέκος - Διονύσιος. Προφανώς από αβλεψία το πατρώνυμο εκλήφθηκε ως δεύτερο όνομα. Σε όλα τα βιογραφικά του αναφέρεται σαφώς ως Αλέκος Ξένος».

«Αν ο πατέρας μου ζούσε θα έγραφε ο ίδιος για τα παραπάνω, αφού όμως δε βρίσκεται στη ζωή θα πρέπει να σεβαστούμε την καλλιτεχνική - πνευματική του οντότητα, καθώς και την ιστορική του προσφορά, προσπαθώντας να δίνουμε ακριβείς πληροφορίες τουλάχιστον σ' ό,τι αφορά την ιστορική αλήθεια», καταλήγει η Αλ. Ξένου - Βενάρδου.