Η πρώτη αντίδραση των Ελλήνων δημοσιογράφων που είχαν την ατυχία να παρακολουθήσουν το τρίωρο αισθητικό «βασανιστήριο» στο κλειστό στάδιο «Ολιμπίσκι» της Μόσχας, υπό τον επιβλητικό τίτλο «Οι Αθλοι του Ηρακλή», ήταν... «μουγκή». Ολοι είχαν μείνει άφωνοι με τα όσα συνέβησαν πάνω στη σκηνή που είχε στηθεί στη μέση του σταδίου - χωρίζοντάς το - και μόνο μετά επιχειρήθηκε μια πρώτη... «αποδόμηση» των «δρώμενων».

Η δεύτερη αντίδραση ήταν: γιατί το πληρώσαμε ως ελληνικό Δημόσιο μέσω της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας (ΠΟ) με 740.000 ευρώ! Η απόπειρα του υπουργού Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλου, να υπερασπίσει «επιθετικά» τη συγκεκριμένη επιλογή λέγοντας πως αυτή είναι η σημερινή κουλτούρα της Ρωσίας και πως δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τη δική μας αισθητική, έδινε μόνο τη μισή αλήθεια και με μισές αλήθειες δεν μπορείς να πείσεις ότι ο αντιαισθητικός «αχταρμάς» του Μπορίς Κρασνόφ ήταν η μοναδική πολιτιστική πρόταση που θα διαφήμιζε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας στους Μοσχοβίτες!

Διότι η πρόταση του σκηνογράφου Κρασνόφ που υιοθέτησε η ΠΟ, αφορούσε περισσότερο τις «αισθητικές αναζητήσεις» των λεγόμενων «νεο-Ρώσων» που γεμίζουν τα καζίνο και τα καμπαρέ της Μόσχας, παρά τα πολιτιστικά επιτεύγματα του ρωσικού λαού, τα οποία είναι ακόμη εμφανή, έστω και αν κατακλύζονται από την καπιταλιστική επέλαση. Δεν εννοούμε μόνο τα μπαλέτα και το λυρικό θέατρο του «Μπαλσόι» ή του «Μαρίινσκι», έστω κι αν το τελευταίο είναι στην Α. Πετρούπολη, η οποία όμως ήταν ανέκαθεν η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ρωσίας και θα τιμούσε την Ελλάδα μια διαφορετική εκδήλωση εκεί. Εννοούμε ακόμη και τα θεατρικά σχήματα της ρωσικής πρωτεύουσας που εξακολουθούν να ανεβάζουν ποιοτικά έργα σε ιστορικές σκηνές όπως του Στανισλάφσκι και του Μέγιερχολντ, τις αφίσες των οποίων μπορούσε να δει κανείς ακόμη και μέσα από τα πούλμαν!

Από εδώ λοιπόν προκύπτει και το ερώτημα, αν το «πόνημα» του Κρασνόφ, που πρότειναν οι αρχές της Μόσχας στην Πολιτιστική Ολυμπιάδα, ελέγχθηκε από την τελευταία και αν ναι, πώς; Διότι ναι μεν δεν μπορούμε να επιβάλλουμε τη δική μας αισθητική, αλλά η υπόθεση μάς αφορά άμεσα, όχι μόνο γιατί την πληρώνουμε, αλλά και γιατί, όπως είπε ο υπουργός στους Ρώσους δημοσιογράφους, η εκδήλωση «στοχεύει να αναδείξει τα μηνύματα, τα ιστορικά και πολιτιστικά μηνύματα των Ολυμπιακών Αγώνων και της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας» και ότι «εμάς μας ενδιαφέρει να περάσουμε στους Ρώσους και τις Ρωσίδες -και ιδίως στους Μοσχοβίτες και τις Μοσχοβίτισσες- το μήνυμα μιας Ολυμπιακής Ελλάδας». Ας δούμε λοιπόν πώς «πέρασαν» αυτά τα μηνύματα...

Ενας... «Δίας»(;) με «χρυσαφί» γυαλιστερό μανδύα εμφανίστηκε από το βάθος της σκηνής όπου κυριαρχούσαν τεράστιοι κίονες που «βάφονταν» από πολύχρωμα φωτορυθμικά, ενώ στη μέση υπήρχε μια τεράστια γιγαντοοθόνη. Λίγο πριν οι θεατές είχαν ήδη «βομβαρδιστεί» με ηλεκτρονικά ολογράμματα και λέιζερ. Από κει και πέρα μόνο περιληπτικά μπορεί να γίνει η περιγραφή, αφού είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς πολλά νούμερα τσίρκου ταυτόχρονα. Διότι περί αυτού επρόκειτο: ακροβάτες, ζογκλέρ, γυμναστές και γυμνάστριες, ένας «χορός» παιδιών ντυμένων στα γαλανόλευκα και άλλο πλήθος ανθρώπων περιφέρονταν γύρω από τον «αφηγητή». Ιππείς του «Ιππευτικού Θεάτρου Κασκαντέρ»(!) με τα άλογά τους έκαναν επίσης το δικό τους νούμερο - χαιρετώντας από συνήθεια τον κόσμο, αφού ήταν φανερό πως δεν καταλάβαιναν ότι συμμετείχαν σε «άλλου»(;) είδους παράσταση - ενώ, ένα ζωντανό λιοντάρι στο κλουβί, επίσης αληθινά γεράκια, βόες, κροταλίες και ένα ελάφι «αναπαριστούσαν» μυθολογικές στιγμές. Η δε «Λερναία Υδρα» ήταν... μακρόστενα πολύχρωμα μπαλόνια που «κατατροπώθηκαν» από την πιτσιρικαρία του «χορού». Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε και μια ομάδα χορευτών που χόρεψαν ένα «ποτ-πουρί» ευρωπαϊκών και ρωσικών χωρών (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη μελωδία, αφού ο ήχος ήταν... «ραπ») και έκλεισαν... με συρτάκι με φόντο έναν καταγάλανο ουρανό...

Το δεύτερο μέρος ήταν ακόμη πιο θλιβερό: «επιστρατεύτηκαν» βετεράνοι Σοβιετικοί ολυμπιονίκες με τα παράσημά τους και νεότεροι αθλητές σαν άλαλο «φόντο» για τις ομιλίες του Ελληνα υπουργού Πολιτισμού και του προέδρου της Ρωσικής Ολυμπιακής Επιτροπής! Η εκδήλωση έκλεισε με μια «σούπα» που περιείχε από όπερα, παραδοσιακά τραγούδια και το εξαίρετο ποντιακό συγκρότημα «Αργοναύτες Κομνηνοί», μέχρι «αστέρες» της ελαφριάς «ποπ» ρωσικής σκηνής. Φυσικά, τα ποιοτικά σχήματα που συμμετείχαν σε αυτό το μέρος, μάλλον συκοφαντήθηκαν...

Οι «ποπ-σταρ» είναι και η «ειδικότητα» του Κρασνόφ, αφού «στήνει» τα «σόου» αυτών των καλλιτεχνών, μέσω της εταιρίας που έχει συστήσει. Μετά από όλα αυτά επαναλάμβανε σε όλους τους τόνους ότι ήθελε να συμμετάσχει και στις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών της Αθήνας!

Το «σόου» δεν κατάφερε να κρατήσει ούτε τους θεατές που είχαν έρθει και οι οποίοι, σε ποσότητα, απείχαν πολύ από το να γεμίσουν τις 17.000 θέσεις του μισού σταδίου, μένοντας ελάχιστοι προς το τέλος. Ανάμεσά τους ήταν πάρα πολλοί με προσκλήσεις, σχολειά... και στρατιώτες.