«Ψυχή μου, σε ποια χρονιά και πότε την ιερή θα ψάλεις Δήλο, που είναι του Απόλλωνα τροφός; Κι αν οι Κυκλάδες όλες είναι καλοϋμνητές και ιερότερες απ' όλα τα νησιά που είναι στα πελάγη, πάλι στη Δήλο πρέπουν τα πρώτα δώρα των Μουσών, γιατί αυτή τον Φοίβο, των τραγουδιών το δάσκαλο, πρώτη έλουσε και σπαργάνωσε και σαν θεό τον τίμησε». Ετσι τραγούδησε τη Δήλο, ο Καλλίμαχος, όπως και πολλοί άλλοι ποιητές της αρχαιότητας (λ.χ. Ομηρος, Πίνδαρος, Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς). Στη Δήλο, ένα από τα μικρότερα νησιά του Αιγαίου, αλλά το διασημότερο στον κόσμο όλο, καθώς όλο το νησί είναι ένα μοναδικού κάλλους και ποικιλίας αρχαιολογικό σύνολο, όπου συναθροιζόταν το «ομόαιμον, ομόγλωσσον και ομόθρησκον» ελληνικό γένος, αλλά και ειρηνικά με αυτό συνυπήρχαν όλοι οι πολιτισμοί της Μεσογείου.

Στη Δήλο, όπου κατά το μύθο η θνητή Λητώ γέννησε τον Απόλλωνα-Ηλιο και τη δίδυμη αδελφή του Αρτέμιδα-Σελήνη, κι όπου από την 3η Χιλιετία μέχρι τον 7ο μ.Χ. αιώνα «ανθούσε» η ζωή, η αρχιτεκτονική, η γλυπτική, η κεραμική, οι τέχνες όλων των Μουσών, είναι αφιερωμένη η αρχαιολογική μελέτη του Π. Ι. Χατζηδάκη, η οποία παρουσιάζει το σύνολο των αρχαιολογικού χώρου, «εντάσσοντας» στη θέση που κατείχαν μέσα σ' αυτόν και τα ευρήματα που εκτίθενται στο Μουσείο Δήλου. Η μελέτη εκδόθηκε με χορηγία του ομίλου Λάτση και παρουσιάστηκε χτες από τον υπουργό Πολιτισμού και τον συγγραφέα της.