Σε ανέξοδη κοκορομαχία για το χρόνο των εκλογών επιδόθηκαν τις προηγούμενες ημέρες κυβέρνηση και ΣΕΒ. Από κοντά και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σηκώνει παντιέρα ενάντια στον Ο. Κυριακόπουλο, τον σεβαστό κατά τ' άλλα «κοινωνικό εταίρο».

Ομως μέσα σε αυτό τον κουρνιαχτό για τις δημοσκοπήσεις, την κενή εκλογολογία και τις σκιαμαχίες για το χρόνο των εκλογών, οι «κοινωνικοί εταίροι» συμφωνούν. Και συμφωνούν στα ουσιώδη. Πίσω από το παραβάν, ετοιμάζονται να επιβάλουν άλλον ένα χρόνο λιτότητας στους μισθούς και στα μεροκάματα. Από κοινού σχεδιάζουν να κρατήσουν το βασικό μεροκάματο στο επαίσχυντο επίπεδο των 23 ευρώ που είναι σήμερα και στην πράξη να μειώσουν ακόμα χαμηλότερα την αγοραστική αξία των μισθών.

Ηδη, στην κατεύθυνση αυτή, εκτόξευσαν τις πρώτες αντεργατικές βολές τους. Με προκλητική εγκύκλιο προς τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ - την περασμένη Τετάρτη - το υπουργείο Οικονομικών «αποκλείει εκ προοιμίου» κάθε αύξηση πέραν του 3%! Δηλαδή, με απόφασή της η κυβέρνηση καταδικάζει χιλιάδες εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ σε αυξήσεις μικρότερες ακόμα και του πληθωρισμού. Η κυβέρνηση απαιτεί και με διάταγμα επιβάλλει πως «για το 2004 οι κατ' άτομο αυξήσεις που θα δοθούν από τη ΣΣΕ καθορίζονται στο 3%». Η συνολική επιβάρυνση μάλιστα αθροιστικά από τη ΣΣΕ, το carry over και την ωρίμανση δεν πρέπει να ξεπερνά το 5%.

Η νέα κυβερνητική επίθεση έρχεται να συμπληρώσει την καθήλωση των μισθών και στο δημόσιο, που ξετυλίγεται μέσα από το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο θα ισχύσει από το 2004.

Και είναι ακριβώς αυτή η πολιτική το καλύτερο γιορτινό δώρο προς τους βιομηχάνους, οι οποίοι «παίρνοντας την πάσα», ζητάνε την υποταγή των μισθών του ιδιωτικού τομέα στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους.

Αλλωστε τον τόνο έδωσε από το Σεπτέμβρη ήδη ο πρωθυπουργός, με την περίφημη «Χάρτα Σύγκλισης», στην οποία καθόριζε ότι η εισοδηματική πολιτική πρέπει να περιοριστεί στο ύψος του πληθωρισμού, συν το μισό από την αύξηση του ΑΕΠ. Με τον ορισμό αυτό, προσωπικά ο πρωθυπουργός έβαζε πλαφόν στις αυξήσεις των μισθών γύρω από το 5%. Εβαζε, δηλαδή, ταφόπλακα στις ανάγκες των εργαζομένων.

Τη γραμμή αυτή, πιστή στις εντολές της κυβέρνησης και τις ανησυχίες του ΣΕΒ, έχει υιοθετήσει εκ προοιμίου και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία την επόμενη βδομάδα θα καταγγείλει την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Και την έχει υιοθετήσει, γιατί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι δεσμευμένη «ψυχή τε και σώματι» στα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας και της «σύγκλισης» μέσα στην ΟΝΕ. Είναι δοσμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια στην επίτευξη των στόχων και του ΣΕΒ και της κυβέρνησης.

Τα ίδια τα στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ δείχνουν ότι από το 1990 μέχρι το 2002 οι βασικές αποδοχές μειώθηκαν κατά 5,19%. Ποιος όμως έβαζε την υπογραφή του κάτω από την ΕΓΣΣΕ όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως δεν είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Δεν είναι αυτή που έριχνε νερό στο μύλο της αντεργατικής πολιτικής; Τα 23 ευρώ βασικό μεροκάματο είναι και δικό της έργο. Τα 500 και κάτι βασικός μισθός το 2003, όταν η ακρίβεια έχει κονιορτοποιήσει τα λαϊκά νοικοκυριά, είναι δικό της κατόρθωμα. Είναι η συνεισφορά στους στόχους της ΟΝΕ και της ανταγωνιστικότητας, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Γιατί όλη αυτή η φλυαρία, περί προστασίας του εισοδήματος, περί σύγκλισης των μισθών με το μέσο όρο στην ΕΕ, περί ρήτρας που θα καλύπτει την... απόκλιση του πληθωρισμού, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το φτηνό περιτύλιγμα της πολιτικής του ΣΕΒ, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των υπόλοιπων Ευρωλάγνων. Το δέσιμο στο άρμα της ΟΝΕ είναι αυτό που έχει οδηγήσει το βασικό μεροκάματο να είναι κάτω και από τα επίπεδα του 1990.

Μπροστά στην υπογραφή της νέας ΕΓΣΣΕ οι εργάτες πρέπει να έχουν καθαρό: Η στρατηγική και η τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι παράγοντας που μειώνει τους μισθούς, αυξάνει τη φτώχεια και μαζί και τα κέρδη των επιχειρήσεων.