Για άλλη μία φορά οι ΗΠΑ απεργάζονται και σπεύδουν να προκαταλάβουν τις εξελίξεις που οι ίδιες δρομολογούν: «Η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών όσον αφορά στην Κούβα είναι σαφής: Η επίσπευση της ειρηνικής μετάβασης της Κούβας σε μία αντιπροσωπευτική δημοκρατία και μια οικονομία της ελεύθερης αγοράς και ο τερματισμός δεκαετιών μιας καταπιεστικής δικτατορίας».

Αναμφισβήτητα είναι πρόκληση να αποκρυπτογραφήσει κανείς με διορατικότητα και ακρίβεια την τελευταία ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που εκδόθηκε με αφορμή την πρώτη συνεδρίαση της λεγόμενης Επιτροπής Βοήθειας δηλαδή Επιτροπή Επέμβασης. Οχι ως προς τις προθέσεις και επιδιώξεις. Γνωστές εδώ και 45 χρόνια, έχουν εκδηλωθεί πολλάκις με την τεχνηέντως πρόκληση ταραχών και την επιθετικότητα εκ μέρους των κυβερνήσεων και των 9 προέδρων των Ηνωμένων Πολιτειών αυτά τα χρόνια...

Να την αποκρυπτογραφήσει αναφορικά με τις συγκεκριμένες μεθοδεύσεις και τα σχέδια που ήδη έχουν τεθεί σε εφαρμογή, αλλά δεν έχουν γίνει πλήρως γνωστά. Τα σχέδια που εκπονεί «για την ευτυχισμένη μέρα που το καθεστώς θα καταρρεύσει» -όπως είχε αναφωνήσει ο πρόεδρος Μπους άμα τη ανακοινώσει της σύστασης της Επιτροπής, στις 10 του Οκτώβρη - ή καλύτερα πραγματώνει, η επονομαζόμενη «Επιτροπή Βοήθειας για μια Ελεύθερη Κούβα», που συστάθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ, και τον κουβανικής καταγωγής υπουργό Οικισμού, Μελ Μαρτίνεζ.

Ισως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, αναφορικά με τη σοβαρότητα της κατάστασης που προσπαθούν οι ΗΠΑ να διαμορφώσουν ενάντια στο Νησί της Επανάστασης, είναι αυτό που αποκαλύπτει η εφημερίδα του Μαϊάμι «New Herald»: Στην πρώτη συνεδρίαση που έγινε στο «Ρούζβελτ Χολ» του Λευκού Οίκου, πήραν μέρος εκτός του Κόλιν Πάουελ και του Μελ Μαρτίνεζ, η Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Κοντολίζα Ράις, ο επικεφαλής του νεοσυσταθέντος υπουργείου για την Εσωτερική Ασφάλεια Τομ Ριτζ, ο υπουργός Εμπορίου Ντον Εβανς, ο υφυπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής για θέματα Δυτικού Ημισφαιρίου Ρότζερ Νοριέγκα, καθώς και δεκάδες άλλοι σύμβουλοι και μέλη υπουργικών συμβουλίων, τουλάχιστον 30 στο σύνολό τους.

«Οι ΗΠΑ έκαναν ένα ακόμη βήμα στην προετοιμασία της μετάβασης» θα δηλώσει προς τη «New Herald», την επομένη της συνεδρίασης ο Ρότζερ Νοριέγκα και θα προσθέσει ακόμη πιο δυσοίωνα και απειλητικά: «Νομίζουμε ότι η μετάβαση μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και οι ΗΠΑ πρέπει αν είναι προετοιμασμένες ώστε να δράσουν με ευλυγισία»... «Οι ΗΠΑ θέλουν να είναι σίγουρες ότι κατά τη διάρκεια της πολιτικής μετάβασης οι πιστοί του καθεστώτος δε θα έχουν τον έλεγχο των μηχανισμών ασφαλείας». Ερωτώμενος πάντως εάν οι ΗΠΑ σχεδιάζουν μία στρατιωτική επέμβαση ο Νοριέγκα απάντησε αρνητικά. «Η Επιτροπή δε σχεδιάζει επέμβαση στην Κούβα, αλλά είναι έτοιμη να προσφέρει τις υπηρεσίες της στη νέα κυβέρνηση που θα αναλάβει στο νησί»! Ηδη γίνεται λόγος περί νέας κυβέρνησης, ενώ και κατά την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου αναφέρεται ότι η Επιτροπή καταστρώνει σχέδια για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών του νησιού και την ικανοποίηση βασικών αναγκών στους τομείς της Υγείας, της Εκπαίδευσης και της Στέγης...

Πώς θα γίνει άραγε αυτή η μετάβαση και μάλιστα μέσα σε χρονοδιάγραμμα, όταν ανακοινώθηκε ότι το Μάη η Επιτροπή θα καταθέσει στον πρόεδρο Μπους την έκθεσή της; Δεν είναι παράξενο που και για την περίπτωση της Βενεζουέλας το χρονοδιάγραμμα αναφέρει τη λύση του προβλήματος «Ούγο Τσάβες» μέχρι το Μάη; Εξάλλου η αντίσταση της Κούβας, που αποτελεί παράδειγμα και για τα άλλη κράτη της Λατινικής Αμερικής, δεν είναι αυτή που κυρίως έχει προκαλέσει το μένος και την επιθετικότητα του μεγάλου αφεντικού της περιοχής;

Μολονότι η εκστρατεία υπονόμευσης και ανατροπής εκ των έσω έχει εκδηλωθεί εδώ και μήνες, δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχής, καθώς η αποκάλυψη του δικτύου δημιούργησε μάλλον περισσότερα προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη πλευρά η εξάρθρωση του δικτύου, χρησιμοποιήθηκε εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών για την προσπάθεια καταδίκης και ακόμη μεγαλύτερης απομόνωσης τόσο στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ όσο και στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών. Μπορεί να μην κατόρθωσαν να πείσουν τα δύο Σώματα, εντούτοις διάφοροι κυρίως Ευρωπαίοι «ακτιβιστές» και «προσωπικότητες» προσέτρεξαν να μπουν στο άρμα της διεθνούς απομόνωσης της Κούβας, με σωρεία δηλώσεων.

Παράλληλα, παρά τη σφοδρή αντίθεση του Κογκρέσου, που εκφράστηκε με την ψηφοφορία για την άρση του εμπάργκο, το «νομοθετικό πραξικόπημα» Μπους, που ανέτρεψε την απόφαση, θα προωθήσει τα σχέδια σκλήρυνσής του. Επίσης τα σχέδια, όπως έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα, αφορούν στην αύξηση του αριθμού χορήγησης βίζας σε Κουβανούς που θέλουν να φύγουν από την Κούβα, γι' αυτό και στην εντατικοποίηση εκπομπής των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του «ψυχολογικού πολέμου» κλπ. Αυτές οι ακολουθούμενες μέχρι στιγμής τακτικές σημαίνουν αναμφιβόλως και τη μετατροπή της ναυτικής βάσης του Γκουαντανάμο σε αρχηγείο για την «Επιχείρηση Ελεύθερη Κούβα». (Μήπως η ξαφνική προθυμία των ΗΠΑ να σκεφτούν για την απελευθέρωση του 20% των κρατουμένων στο Γκουαντανάμο έχει να κάνει και με τις επιδιώξεις και τα σχέδια έναντι στο Νησί της Επανάστασης;). Επιχείρηση που θα περιλαμβάνει πτήσεις επιβατικών αεροσκαφών που θα μεταφέρουν «απελευθερωμένους Κουβανούς» στις ΗΠΑ, δορυφορικούς αναμεταδότες ήχου και εικόνας, και ποιος ξέρει τι άλλο. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τις συνεχώς διευρυνόμενες και εκσυγχρονιζόμενες στρατιωτικές αμερικανικές εγκαταστάσεις στο νοτιοανατολικότερο άκρο του Νησιού της Επανάστασης. Την ίδια στιγμή πλήθος πληροφοριών κάνουν λόγο για εκπαίδευση ειδικών ένοπλων ομάδων που θα διεισδύσουν στην Κούβα για την πρόκληση επεισοδίων και αναταραχής.

Πάντως, εάν κανείς παραθέσει τις τελευταίες ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου αναφορικά με την Κούβα, θα διακρίνει αμέσως τις τακτικές δημιουργίας των συνθηκών και των «αποδείξεων» που στοιχειοθετούν τις υποθέσεις, όπου θα εφαρμοστεί το δόγμα του προληπτικού πολέμου... Αραγε η φρασεολογία που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση Μπους αναφερόμενη στον Φιντέλ Κάστρο, δε θυμίζει τη φρασεολογία που χρησιμοποίησε και για τη δαιμονοποίηση του Σαντάμ Χουσεΐν;

Αυτό ακριβώς το σημείο είναι που κάνει και πολλούς αναλυτές να σημειώνουν πρωτίστως ότι η κουβανοαμερικανική κοινότητα, δηλαδή η μαφία του Μαϊάμι, έχει απαιτήσει (μήπως εκβιάζει κιόλας) από τον πρόεδρο Μπους «να λύσει μία και διά παντός το κουβανικό πρόβλημα», με αντάλλαγμα την απόλυτη στήριξή τους, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, για την επανεκλογή του στις προεδρικές του 2004.