Στο σημερινό κείμενο θα δούμε πώς μπορούμε να χάσουμε μία παρτίδα, όχι σύμφωνα με τους κανονισμούς της FIDE και της ΕΣΟ, αλλά από την απλή αγωνιστική διαδικασία, από μερικές παρατηρήσεις και λογικά συμπεράσματα που βγαίνουν από την εμπειρία πολλών σκακιστών, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του γράφοντος...

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να χαθεί μία παρτίδα. Οι κυριότεροι είναι τρεις: Ο πρώτος και καλύτερος είναι η προσπάθεια κατασκευής της... πασίγνωστης «πατάτας», που βέβαια φέρνει σύντομα την ήττα. Τέτοιες «πατάτες» είναι, όταν δεν αντιληφθούμε συνδυασμό δυο-τριών κινήσεων ματ, μια διπλή απειλή που εξαιτίας της χάνουμε υλικό κ.ά.

Ο δεύτερος τρόπος είναι, όταν ο αντίπαλός μας είναι πολύ καλύτερος από εμάς κι αυτό να το μετράμε, όχι αρνητικά, αλλά σαν μια μελλοντική «επένδυση» δικού μας ποιοτικού παιχνιδιού!

Ο τρίτος τρόπος που χάνουμε, είναι γιατί βάλαμε και εμείς λίγο το «χέρι» μας, όχι σαν τους δύο προαναφερόμενους τρόπους, αλλά γιατί κατά τη διάρκεια της - ακόμα και κερδισμένης για εμάς - παρτίδας, κάναμε πολλές και μικρές «ανακρίβειες», που σιγά - σιγά μαζεύτηκαν και χάρισαν στον προσεκτικότερο αντίπαλό μας τη νίκη. Εμείς του δώσαμε τα όπλα για να μας νικήσει, πότε γιατί κάναμε ένα μικρό στρατηγικό λάθος, άλλοτε γιατί χάσαμε άσκοπα ένα ή περισσότερα «τέμπο» ή ακόμα γιατί φτιάξαμε βιαστικά μία πρόωρη και άγουρη επίθεση χωρίς αποτέλεσμα.

Στην παρτίδα που θα δούμε, ο λευκός αδιαφορεί για το παιχνίδι θέσεων, καθυστερεί την ανάπτυξη και την κάλυψη του Ρουά με Αε2 και φθάνει γρήγορα στην ήττα. 1. ε4 ε5 2. ζ4 δ5 3. εδ5 ε4 4. Ιγ3 Ιζ6 5. Βε2 Αε7 6. δ3 εδ3 7. ΒΧδ3 Ια6 8. α3 Ιγ5 9. Βδ4 0-0 10. β4; Πε8 11. Ιζ3 Ιγε4 12. ΙχΙ ΑΧβ4+! 13. αΧΑ Πε4+ 14. ΒΧΠε4 ΙΧΒ 15. Αε3 Βε7 και 0-1!