Τα όνειρα υπήρξαν. Οι ελπίδες το ίδιο. Ομως η πραγματικότητα της Σουηδίας άλλα έδειξε για την Εθνική ομάδα μπάσκετ των ανδρών, που συμμετείχε στο φετινό Ευρωμπάσκετ. Ο,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο, λένε, και βέβαια η 5η θέση μπορεί να προκαλεί και θλίψη, εντούτοις σίγουρα δεν ήταν και αυτό που περίμεναν οι άνθρωποι της Εθνικής, αλλά και οι Ελληνες φίλαθλοι. Μετά από μια επιτυχημένη πορεία στα προκριματικά, που θύμισε «τρένο εξπρές», με μια μόλις ήττα και αυτή άνευ ουσίας στο τελευταίο παιχνίδι με τους Ισπανούς, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ταξίδεψε για Σουηδία έχοντας πάρα πολλά όνειρα στις βαλίτσες του. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι αυτοί που έκαναν λόγο για αναβίωση των επιτυχιών του 1987. Στις αρχές της τελικής φάσης, μάλιστα, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα. Η χώρα μας συμμετείχε στο Δ' γκρουπ, όπου κατάφερε να τερματίσει πρώτη και αήττητη, αφού επικράτησε κατά σειρά της Τουρκίας (77-70), της Κροατίας (77-76) και της Ουκρανίας (79-73). Στα προημιτελικά ο αντίπαλος θα προέκυπτε από το ζευγάρι της Ιταλίας με τη Γερμανία. Η χαρά των διεθνών μας, όταν είδαν ότι θα αντιμετωπίσουν τους «Ατζούρι», που μέχρι τότε δεν είχαν δείξει κάτι το ιδιαίτερο, χώρια τις βασικές απουσίες που είχαν, δε μετατράπηκε σε πράξη. Στον κρίσιμο αγώνα οι παίκτες του Γιάννη Ιωαννίδη φάνηκαν κατώτεροι του αναμενομένου, σε αντίθεση με τους Ιταλούς που έδειξαν πάθος για διάκριση. Ετσι το τελικό 62-59 έβαλε τέλος στα όνειρα... Από κει και πέρα ακολούθησαν οι νίκες επί Ισραήλ με 63-56 και επί της Σερβίας/Μαυροβουνίου με 72-64 που έφεραν την Ελλάδα στο 5ο σκαλοπάτι της Ευρώπης. Λίγο μετά, οι κόντρες για το τι έφταιξε μεταξύ του ομοσπονδιακού τεχνικού, Γιάννη Ιωαννίδη, που αρχικά τα έβαλε με τους δημοσιογράφους και τις απαιτήσεις που προέβαλαν, αλλά και το γεγονός ότι άσκησαν δριμύτατη κριτική, ολοκλήρωσαν την εικόνα μιας ιστορίας χωρίς ευτυχισμένο τέλος. Περιστατικά όμως σαν αυτό του Ευθύμη Ρεντζιά, που άφησε την προετοιμασία για να μεταβεί στην Τουρκία προκειμένου να υπογράψει το συμβόλαιό του με την Ούλκερ, τα παρακάλια των ανθρώπων της Εθνικής προς τον Ιάκωβο Τσακαλίδη για να προσφέρει τις υπηρεσίες του και να μην παραμείνει στις ΗΠΑ, αλλά και το άγχος των περισσοτέρων παικτών για το ποια και τι είδους παχουλά συμβόλαια θα υπογράψουν τη νέα περίοδο με τις ομάδες, σίγουρα δεν αποτελούν και ό,τι καλύτερο για μια Εθνική, που στα πλαίσια του επαγγελματισμού περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Ο,τι δεν μπόρεσε να κάνει η παρέα των Σαμπόνις και Μαρτσουλιόνις το 1995 στην Αθήνα, το έκανε αυτή των Στομπέργκας και Γιασικεβίτσιους το 2003, στη Στοκχόλμη. Η Λιθουανία, απόλυτα δίκαια, νίκησε 93-84 την Ισπανία στον τελικό του Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Σερβία/Μαυροβούνιο. Σε μεγάλη μέρα ο Ματσιγιάουσκας, «σκέπασε» τα καλάθια ο Εουρέλιους Ζουκάουσκας. Στο μικρό τελικό η Ιταλία έκανε την έκπληξη και ανέβηκε στο βάθρο, αφού επικρατώντας της Γαλλίας με 69-67 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.