Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ:

Ο υποψήφιος τούτος, πολύν καιρόν πριν της ψηφοφορίας αρχίζει να χαιρετά, τους μεν εγκαρδίως, τους δε βαθυσεβάστως, όλους όσους έχουνε ψήφο.

Κάποτε βάνει απάνου κ' εφημερίδα, με την οποία κατακρένει αυστηρώς τις πράξεις της κυβερνήσεως, ως ασύμφορες διά τον λαόν... Αφού εξεσπάθωσε υπέρ του λαού, όσους περισσότερους υπέρ του λαού θανατώση, τόση περισσότερη η αξιομισθία του...

Ο ΛΑΟΠΛΑΝΟΣ:

... Ο λαοπλάνος, αφού έβαλε σημάδι στους σκοπούς του την εξουσίαν και την ύψωσίν του, τα οποία δεν ημπορεί να απολαύσει χωρίς τη βοήθειαν του ψηφοφόρου όχλου, κανονίζει τη διαγωγή του σε τρόπον, ώστε να γένη αρεστός εις τον όχλο, να γένη ο αγαπητός του, ακολούθως ο διαθέτης του. Και τότε να του κάμη ποδοστάσι. Ν' ανεβή, να ψηλώσει, να εξουσιάση...

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ:

.... Ο δικός μας πολιτικός, ως επί το πλείστον, γεννιέται στην αράδα των πειναλέων, αμαθών θεσιθηρών, όπου από προσπάθεια σε προσπάθεια, φθάνει και στην κορυφή του μικρού μας κράτους... το στάδιον του ανθρώπου τούτου, του λεγόμενου πολιτικού, συνίσταται στην επικαρπίαν της εξουσίας...

Και πραγματικώς τη χαίρεται με απληστίαν,... σαν κόρακας απάνου σε ψόφιο και μεταχειριζόμενος κάθε ανόσιο διά να βασταχτεί στη θέση του, και κάθε ανοσιότερο για να ξαναπάει...

Αυτά έγραφε - κατά τον αυτοπροσδιορισμό του ο «σατιριστής ηθικός εισαγγελέας» της κοινωνίας του πριν 104 (εκατόν τέσσερα χρόνια) - ο αφορεσμένος Ανδρέας Λασκαράτος. «Επίκαιρος» όσο ποτέ.