Πριν λίγες μέρες η επίτροπος κοινωνικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης Α. Διαμαντοπούλου προχώρησε σε δηλώσεις σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις. Η πλήρης απασχόληση για την ΕΕ είναι η «απασχόληση» για όλους είπε, δεν έχει σχέση με το ωράριο εργασίας και το σταθερό εργοδότη. Αυτό εξήγησε και την αντιφατική εμμονή του ΠΑΣΟΚ να «ορκίζεται» στην πλήρη απασχόληση, που τόσο πολύ χτύπησε με τα μέτρα του.

Το πώς εννοεί η κυβέρνηση την πλήρη απασχόληση, φαίνεται καθαρά από τα μέτρα που παίρνει. Ωστόσο και σε επίπεδο διατύπωσης, το έχει παραδεχτεί. Στις 3 Δεκέμβρη του 1999, συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιο με θέμα την απασχόληση, όπου και ανακοινώθηκε το πρόγραμμα της κυβέρνησης για το 2000 - 2004. Στην εισήγηση του υπουργείου Εργασίας, η οποία και έγινε αποδεκτή, αναφερόταν: «Θέση μας είναι η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στην οικονομική αναγκαιότητα μέσα από το στόχο της πλήρους απασχόλησης, που συνδυάζει τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης με την ασφάλεια της εργασίας και των εργαζομένων». Φυσικά, οι «ευέλικτες μορφές απασχόλησης» δεν είναι το 8ωρο και ο σταθερός εργοδότης.

Οταν ο νόμος 2639 έπληττε το 8ωρο, αντιδρούσε ο αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης, αγαναχτούσε, λέγοντας ότι το 8ωρο παραμένει σε ισχύ. Η επίτροπος εκτίμησε ότι το 8ωρο δεν μπορεί να συνυπάρξει με τις νέες εργασιακές σχέσεις. Οι διαψεύσεις που ακολούθησαν, ενίσχυσαν περισσότερο την αλήθεια των όσων υποστήριξε, με τον τρόπο που διατυπώθηκαν, είτε από λάθος, είτε και από πρόθεση, ώστε να «ζυμώνονται» στον κόσμο οι αντεργατικές αλλαγές, αλλά και να μεγαλώνει η σύγχυση.