στην εξουσία»
στο «Ανοιχτό Θέατρο»
Την οικουμενική ρήση «από παιδί και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» θυμίζει το διαχρονικής αξίας έργο του Ροζέ Βιτράκ «Βικτόρ ή Τα παιδιά στην εξουσία» (1928), που παρουσιάζει το «Ανοιχτό Θέατρο». Ο σουρεαλιστής δραματουργός του Μεσοπολέμου με το έργο αυτό φτύνει κατάμουτρα την ηθικά και ψυχοδιανοητικά εκτροχιασμένη αστική τάξη, τη μεγαλοαστική «μήτρα» της, τα όργανά της (λ.χ. στρατιωτικούς, επιστήμονες), ακόμα και τους προλετάριους υπηρέτες της. Ο Βιτράκ χρησιμοποιεί το πρωταγωνιστικό πρόσωπο του έργου, τον εννιάχρονο Βικτόρ, σαν τάχα παιγνιώδες, αλλά ουσιαστικά σαρκαστικό «όχημα» της αλήθειας. Ο Βικτόρ, ελεύθερος από κάθε φραγμό, όπως οι ενήλικες της αστικής τάξης του, τη μέρα των γενεθλίων του βγάζει στη φόρα όλα τα άπλυτα των γονιών του και των ομοίων τους. Αποκαλύπτει και χλευάζει την κοινωνική αναισχυντία, την ψυχοδιανοητική παράνοια, τον τομαρισμό, τον καθωσπρεπικό κυνισμό, την υποκρισία, τις μοιχείες τους. Ο Βικτόρ, μαϊμουδίζοντας τα καμώματά τους, «καθρεφτίζει» την τάξη των γονιών του. Ο Βιτράκ, όμως, δε σταματά στην καταγγελία της σάπιας αστικής τάξης. Υπογραμμίζει και το θάνατό της, με ένα ιδιοφυές μυθοπλαστικά, υπερρεαλιστικό εύρημα. Με την απρόβλεπτη εμφάνιση του φαντάσματος της Ιντα Νεκρουά-σύμβολο της σαπιοκοιλιάς της μεγαλοαστικής τάξης, και με την εν μια νυκτί ενηλικίωση και γήρανση του Βικτόρ. Ο Βικτόρ, θνησιγενές γέννημα των σάπιων σπλάχνων της μελλοθάνατης αστικής τάξης, διαισθάνεται και το δικό του θάνατο.