Πώς καταντήσαμε έτσι αδιάφοροι, αμελείς και αγενείς; Μήνες τώρα θέλω να γράψω δυο λέξεις σε έναν ευγενικό αναγνώστη μας από την Αυστραλία αλλά να, όλο και κάτι συμβαίνει, και έτσι την τελευταία στιγμή το αναβάλλω. Απευθύνομαι, λοιπόν, στον Γιώργο Μακρίδη (Glen St. Marrickvill NSW 2204 Australia)...

«Φίλε Γιώργο,

Ελπίζω να μου επιτρέπεις να σε προσφωνώ με το μικρό σου όνομα και να σου μιλώ στον ενικό, και ακόμη ελπίζω να με συγχωρέσεις που τόσο πολύ καθυστέρησα να σου γράψω. Ευχάριστη έκπληξη μου προξένησε η επιστολή σου και το ενδιαφέρον μου κέντρισε η τόσο εμπεριστατωμένη πραγματεία σου πάνω στη ζωή, το έργο και την αυτοκτονία του Κώστα Καρυωτάκη. Δυστυχώς το κείμενό σου είναι πολύ μεγάλο, αριθμεί τις 2.792 λέξεις και η στήλη μας χωρά μόνον 800! Φυσικά, χωρίς την έγκρισή σου δεν μπορούσα να το κόψω, και να το βάλω έστω και σε δυο συνέχειες. Πάντως το έχω στο νου μου και όταν βρω ανάλογο έντυπο θα κοιτάξω να το προωθήσω διότι πραγματικά αξίζει. Θα νομίσεις ίσως, ότι έχω και πολύ θράσος επειδή πρόκειται να σου ζητήσω μια χάρη. Ομως δε θα διστάσω και θα τολμήσω. Σε παρακαλώ να μας γράψεις, ένα ή και περισσότερα: "Καθ' οδόν: Στην Αυστραλία" και εάν είναι δυνατόν να μας στείλεις και φωτογραφίες. Γράφεις πολύ ωραία, γνωρίζεις τούτη τη μακρινή χώρα που εμείς μονάχα στο χάρτη ή σε ταινία μπορούμε να δούμε. Δεν είναι λοιπόν αμαρτία να στερούμε στους αναγνώστες μας μια ωραία ξενάγηση; Θέλω να ελπίζω ότι θα ανταποκριθείς.

Περιμένοντας με ανυπομονησία το κείμενό σου, σου στέλνω τις ευχές και την αγάπη όλων μας».