Το δικαίωμα στην εργασία είναι δικαίωμα όλων, τόνισε κατηγορηματικά ο Δ. Αγκαβανάκης, στέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ στο χθεσινό Γενικό Συμβούλιο. Και αυτό το δικαίωμα, επισήμανε, χωρίς μόνιμη, σταθερή και με πλήρη δικαιώματα εργασία, δεν υπάρχει. Ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αγωνίζεται και καλεί όλους τους εργαζόμενους να παλέψουν για το αναφαίρετο δικαίωμά τους στη μόνιμη και πλήρη εργασία.

Λένε κάποιοι, συνέχισε, «πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Ποιος, όμως, τις καθορίζει και τι σημαίνουν αυτές, αναρωτήθηκε για να προσθέσει: «Για παράδειγμα, στην εκπαίδευση με βάση τις θέσεις του κινήματος, για 15-20 μαθητές σε κάθε τμήμα τάξης, δε φτάνουν ούτε οι αδιόριστοι να καλύψουν τις θέσεις. Εμείς, λοιπόν, όταν μιλάμε για ανάγκες, εννοούμε τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού και γι' αυτές αγωνιζόμαστε».

Ο Δ. Αγκαβανάκης κατήγγειλε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ, που εμπαίζουν τους συμβασιούχους, επικαλούμενοι την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας, που τάχα λύνει το πρόβλημα, αλλά που στην πραγματικότητα προωθεί τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Ενώ, είπε, είναι αυτά τα κόμματα που ψήφισαν τη διάταξη του Συντάγματος που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Να, λοιπόν, ποιοι παίζουν παιχνίδι σε βάρος των εργαζομένων.

Τέλος, ο Δ. Αγκαβανάκης πρότεινε την οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων στο Δημόσιο - με πρώτο βήμα την κήρυξη απεργίας στις 25 του Απρίλη - για τη διεκδίκηση οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών αιτημάτων (1.100 ευρώ, Βαρέα και Ανθυγιεινά κ.ά.) και είπε ότι οι ταξικές δυνάμεις θα καταθέσουν πρόταση για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αδιαφορώντας για το νόμο που απαγορεύει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στο Δημόσιο.

Να επαναλάβουν τακτικές, οι οποίες στο παρελθόν αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές σε ό,τι αφορά στη διεκδίκηση οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών θεμάτων, αλλά και να ακολουθήσουν το παιχνίδι που παίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ σε βάρος των συμβασιούχων, αποφάσισαν από κοινού, στο χθεσινό Γενικό Συμβούλιο, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ). Απορρίπτοντας, φυσικά, τις θέσεις των ταξικών δυνάμεων.

Για να απορρίψουν το αυτονόητο αίτημα για αυτόματη μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου, και οι τρεις παρατάξεις στις τοποθετήσεις τους κρύφτηκαν πίσω από την ανάγκη εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας 70/1999, η οποία υποτίθεται ότι οδηγεί στη μονιμοποίηση. Ενώ έθεσαν ως προϋπόθεση ότι η μονιμοποίηση θα γίνει γι' αυτούς που καλύπτουν τον όρο - λάστιχο «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», χωρίς, όμως, να ξεκαθαρίσουν ποιος και με ποια κριτήρια ορίζει το τι είναι «πάγια και διαρκής ανάγκη». Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ επισήμανε ότι η θέση της αυτή αφορά στο στενό Δημόσιο Τομέα και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και η ηγεσία της ΔΑΚΕ χαρακτήρισε ως «λαϊκιστές» όσους στη συζήτηση περί μονιμοποίησης εμπλέκουν τους συμβασιούχους στους ΟΤΑ και τους εργαζόμενους στους διάφορους εργολάβους που εκτελούν δημόσια έργα. Μια τοποθέτηση, που συμβαδίζει με την προχθεσινή τοποθέτηση του υφυπουργού Εσωτερικών, Απ. Ανδρεουλάκου, ότι οι συμβασιούχοι στα ΝΠΙΔ και στις Δημοτικές Επιχειρήσεις δεν είναι αρμοδιότητα του υπουργείου Εσωτερικών, αλλά του Εργασίας, δείχνοντας ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να αποποιηθεί των ευθυνών της για τους συμβασιούχους αυτούς.

Για τα οικονομικά αιτήματα έθεσαν και πάλι το ζήτημα της διεκδίκησης ενός νέου μισθολογίου. Είναι η ίδια τακτική, που είχαν ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια όταν κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ. Μια τακτική, που μετέθετε συνεχώς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στο μέλλον και άφηνε ανενόχλητο το ΠΑΣΟΚ να προωθεί την αντεργατική του πολιτική και, τελικά, να έχει ως αποτέλεσμα τον πρόσφατο νόμο που διαμόρφωσε τον κατώτερο βασικό μισθό με διάφορες αλχημείες στα 590 ευρώ. Δηλαδή, πολύ κάτω ακόμα και από το αίτημα της ΑΔΕΔΥ για 1.050 ευρώ. Ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ούτε για μια στιγμή δεν αμφισβήτησαν επί της ουσίας το νόμο που απαγορεύει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.