«Ναι στη ζωή», ήταν το μήνυμα που έδωσε χτες το μεσημέρι η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), με την εκδήλωση που διοργάνωσε στο ηλιόλουστο προαύλιο της σχολής με θέμα «Οχι σε όλα τα ναρκωτικά». Πολλοί ήταν οι φοιτητές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΠΚΣ και συμμετείχαν στην εκδήλωση που ξεκίνησε με γνωστές νεανικές μελωδίες από το μουσικό συγκρότημα«Θαμώνες».

Μετά τα πρώτα τραγούδια ακολούθησε συζήτηση για το πρόβλημα των ναρκωτικών με τον Ηλία Μιχαλαρέα, ψυχολόγο από το 18 ΑΝΩ, και τον Βασίλη Μάνο, πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών. Μιλώντας γι' αυτό το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, ο Η. Μιχαλαρέας στάθηκε ιδιαίτερα στο διαχωρισμό των λεγόμενων μαλακών και σκληρών ναρκωτικών, τονίζοντας ότι «ανεξάρτητα από το τι πίνει κανείς, η ανάγκη να πίνει, να φτιάχνεται είναι η ίδια και οδηγεί στη μαστούρα και την τοξικοεξάρτηση. Μ' αυτή την έννοια δεν υπάρχουν "σκληρά" και "μαλακά" ναρκωτικά, όπως δεν υπάρχουν σκληρά και μαλακά αίτια που να οδηγούν σε αυτά». Παράλληλα τόνισε ότι «η νομιμοποίηση δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα», φέρνοντας σαν παράδειγμα το αλκοόλ, που η νομιμότητά του δε συμβάλλει στην αντιμετώπιση του αλκοολισμού. Και επισήμανε ότι η νομιμοποίηση πλασάρεται με τη λογική της διαχείρισης και όχι της λύσης του προβλήματος, για να πειστεί η κοινωνία να ζει με το πρόβλημα.

Ο Β. Μάνος με τη σειρά του, αφού αναφέρθηκε στον κυκεώνα των πληροφοριών από τα ΜΜΕ, όπου «όλοι παριστάνουν τους ειδικούς, καθένας λέει το δικό του και κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το σωστό», υπογράμμισε ότι «η κοινωνία μας περνάει μια κρίση. Οι νέοι δεν μπορούν ώριμα να σταθούν στα πόδια τους» και αυτό συμβαίνει, όπως είπε, γιατί στην κορυφή των αξιών της κοινωνίας βρίσκεται το χρήμα και όχι ο άνθρωπος.

Τις τοποθετήσεις ακολούθησε μια πλούσια συζήτηση, με αντιπαράθεση απόψεων, όπου αναδείχτηκε ακόμα καλύτερα ότι τα ναρκωτικά είναι «ο κόσμος της σιωπής» και γεννιούνται από την ανάγκη φυγής από την πραγματικότητα, γιατί αποτελούν ακριβώς ουσίες διαμεσολάβησης της σχέσης του ανθρώπου με την πραγματικότητα. Το συμπέρασμα όμως ήταν ότι αυτή η φυγή αποτελεί στην ουσία παθητική αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων. Ως λύση προβλήθηκε η ανυπότακτη στάση ζωής και αυτό το «ναι στη ζωή» ακούστηκε ακόμα πιο δυνατά με τη συνέχεια του μουσικού προγράμματος από το συγκρότημα «Μουσικοί Σταθμοί».