Η Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ ήταν κάτι σαν το ανακάτεμα και ξαναμοίρασμα της «τράπουλας». Μόνο που τα «χαρτιά» ξαναβρέθηκαν στις ίδιες θέσεις! Οι βιομήχανοι έθεσαν τις απαιτήσεις τους, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να δεσμευτούν για την ικανοποίησή τους και τα εκατομμύρια των εργαζομένων, ΕΒΕ, αγροτών και συνταξιούχων έμειναν «στο ίδιο έργο θεατές». Ενα έργο που στην Ελλάδα το «ανεβάζει» περισσότερα από 20 χρόνια τώρα η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλάζοντας πού και πού τους «ηθοποιούς», ενώ αυξάνει σταθερά και σημαντικά το «εισιτήριο».

Γι' αυτό και λίγες μέρες νωρίτερα, στις Γενικές Συνελεύσεις της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου και της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων, βρέθηκαν πολλοί από την ηγεσία τους να ταυτιστούν με τους βιομηχάνους και τους μεγαλεμπόρους. Εκθείασαν την πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης και αποδοκίμασαν με έμφαση κάθε φωνή αντίστασης στα όσα συμβαίνουν σε βάρος των μικρών ΕΒΕ εξαιτίας της ΕΕ. Κι αυτά δεν είναι λίγα. Θα μπορούσε να το αποδείξει κανείς λέγοντας πολύ απλά ότι περισσότεροι από 100 χιλ. μικροί βιοτέχνες δεν είναι σε θέση να πληρώσουν όσα οφείλουν στο ΤΕΒΕ για την ασφάλισή τους. Ή ότι δεκάδες χιλιάδες επαγγελματίες και βιοτέχνες δεν μπορούν να βρουν νέα επαγγελματική στέγη, την ίδια στιγμή που τους διώχνουν από περιοχές που χαρακτηρίζονται αμιγώς οικιστικές.

Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, υπάρχουν όμως και αριθμοί. Ειδικά για τη βιοτεχνική παραγωγή, τα «επιτεύγματα» της Ελλάδας μετά από δύο και πλέον δεκαετίες ένταξης στην ΕΕ είναι αποκαρδιωτικά. Για παράδειγμα, το 1998 κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα 7.774.924 ζευγάρια παπούτσια. Το 1993, πέντε μόλις χρόνια πριν, η παραγωγή ήταν 12.714.271 ζευγάρια κι ακόμη περισσότερα νωρίτερα. Στο διάστημα που μεσολάβησε ένας απροσδιόριστος αριθμός υποδηματοποιών «πήρε πόδι». Το 1995 έγινε εισαγωγή στην Ελλάδα 22.743.768 ζευγαριών. Το 2000 εισήχθηκαν 34.663.738 ζευγάρια παπούτσια. Αντίστοιχα, το 1995 οι ελληνικές εξαγωγές ήταν μόλις 2.822.174 ζευγάρια παπούτσια και το 2000 έπεσαν στα 1.943.177 ζευγάρια.