Αυτές, λοιπόν, οι μικρές βδομάδες της ζωής μας δεν κάνουν τίποτα άλλο, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, από το να περιμένουν να δουν φως από τη Μεγάλη... Οσες φορές προσπαθούσα να βγάλω άκρη με τις Παραβολές και δε με πλάκωνε η βιβλιοθήκη, το καλύτερο για τις άγιες λεγόμενες μέρες ερχόταν σ' εμένα ή από το πεζοδρόμιο ή, τα τελευταία χρόνια, από τον Κωστή Μοσκώφ στο Χαλ ελ Χαλίλ της Αιγύπτου. Μιλούσαμε για όλα αυτά, δηλαδή αυτός μίλαγε κι εγώ άκουγα: «Δες μέσα σε όλα τα ευαγγέλια. Δε θα βρεις το "Δεύτε λάβετε φως". Ξέρεις γιατί; Γιατί έρχεται κατευθείαν από την Αρχαία Ελλάδα, από τα Ελευσίνια Μυστήρια. Οπως ο Επιτάφιος συνδέεται άμεσα με την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου». Αυτή την έξοδο κάνει ο κατά κόσμον νεκρός της επιβίωσης και τρέχει με μια βαθιά επιθυμία να συναντήσει την πραγματική ζωή.

Ας αφήσουμε για την ώρα τα παγωμένα δάση με τον Φρειδερίκο και το γερο-Χέγκελ να συνεχίζουν στο διηνεκές και ας προσγειωθούμε στα καθ' ημάς. Ας δούμε, λοιπόν, σαν σε ένα παιδικό παζλ τα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την κατάσταση της επιθυμίας.

Ας αρχίσουμε με τον homo Πασόκους. Μία είναι η επιθυμία του. Η εξουσία για την εξουσία. Μακριά απ' αυτήν είναι νεκρός ή, καλύτερα, είναι... σχεδόν άνθρωπος!

Με το Συνασπισμό η επιθυμία χάνει το χρώμα της. Προσπαθώντας να καταπιεί διαφορετικούς κόσμους, υπηρετώντας όχι έναν αλλά πολλούς κυρίους- πράγμα που ούτε ο διάβολος δε θέλει-, αντί της επιθυμίας, ο Συνασπισμός πέρασε στην κατάσταση της δυσπεψίας. Η αγωνία γεννά την επιθυμία. Αλλά οι Δυνάμεις της Αριστεράς και της Προόδου έχουν μόνο άγχη, που γεννούν ορέξεις. Αυτές τους οδηγούν.

Αυτούς που βρίσκει μπροστά της η επιθυμία είναι ο Ρόζενγκραντς κι ο Γκίλντενστερν. Τους θυμάστε; Είναι οι φίλοι του Αμλετ, η ίδια η πραγματικότητα που προσπαθεί να τον τυλίξει. Και οι δυο είναι πρώην «απ' όλα». Και προσπαθούν να κλονίσουν κάθε επιθυμία του Αμλετ, για να λάβουν μια θαυμάσια απάντηση, αυτήν που απευθύνει ο πρίγκιψ στον Γκίλντενστερν: «Θες να με παίξεις, να με κάνεις να λαλήσω. Ο,τι όργανο και να είμαι, να με κουρντίσεις γίνεται, μα όχι να με παίξεις».

Το χρώμα της επιθυμίας είναι το κόκκινο.