Το Μάη του 1949 δικάστηκε στο Στρατοδικείο Λάρισας σε θάνατο και στις 27 του ίδιου μήνα εκτελέστηκε στο Μεζούρλο ένας μεγάλος αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, ο Κυριάκος Ταμουρίδης ή Παπαφλέσσας. Αυτός ο άνθρωπος, ιερέας από την Ολυμπιάδα Ελασσόνας, πόντιος στην καταγωγή, ήταν ένας τίμιος, δίκαιος, δραστήριος άνδρας με μεγάλη μόρφωση. Δεν έβλαψε ποτέ άνθρωπο στη ζωή του και προστάτευε πάντα τους αδύναμους και φτωχούς και τα ορφανά. Γνώστης της βυζαντινής μουσικής με σπουδαία και καλλιεργημένη φωνή, δε χόρταινες να τον ακούς όταν λειτουργούσε. Το θάρρος και η αγάπη για την πατρίδα τον οδήγησαν να λάβει ενεργό μέρος και να βοηθήσει με όλο του το είναι την Εθνική Αντίσταση μέσα από το ΕΑΜ.

Υπήρξε καθοδηγητής και από χωριό σε χωριό, μετά τη λειτουργία έβγαζε πύρινους λόγους που συγκινούσαν βαθιά τον κόσμο. Εδειχνε ότι υποχρέωση του κάθε πατριώτη ήταν ο δρόμος της αντίστασης και του αγώνα, και πυκνώνανε έτσι όλο και περισσότερο οι δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Δε θα μιλήσω για τις μάχες του ΕΛΑΣ γιατί είναι σε όλους γνωστές. Το ψευδώνυμο Παπαφλέσσας το πήρε μέσα από τη δραστηριότητά του και τον αγώνα του για λευτεριά, ειρήνη και προκοπή. Αφησε σε δεύτερη μοίρα τις οικογενειακές του υποχρεώσεις και ας είχε επτά ανήλικα παιδιά, γυναίκα, μάνα. Θυμάμαι που έλεγε «ο ποιμενάρχης οφείλει να είναι πάντα κοντά στο ποίμνιό του» και αυτό έκανε. Το χρέος του.

Και όμως, μετά την απελευθέρωση, αντί αμοιβής, η πολιτεία κυνήγησε τους αγωνιστές, τα καλύτερα παιδιά της και τα έστειλε στα στρατοδικεία, στην εξορία και στην εκτέλεση. Οπως χιλιάδες αγωνιστές έτσι εκτέλεσε και τον Παπαφλέσσα.

Εγώ όμως, η κόρη του, νιώθω περήφανη γι' αυτόν και πάντα θα τιμώ τον αγώνα του και ορκίζομαι ότι θα τον συνεχίσω. Αιωνία σου η μνήμη

ΤΑΣΟΥΛΑ ΤΑΜΟΥΡΙΔΟΥ - ΜΩΗΣΙΔΟΥ