Κυριακή 27 Ιούνη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Φορολογικός παράδεισος για το κεφάλαιο η Ελλάδα

Θα πιστεύατε, αν σας έλεγαν ότι η φορολογική επιβάρυνση των εργαζομένων στην Ελλάδα είναι υπερδιπλάσια από τη φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου, ενώ, αντίθετα, η μέση φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου στην Ελλάδα είναι η ...μισή από εκείνη που ισχύει στην ΕΕ; Φαντάζει απίστευτο. Αν υπήρχε ίχνος ειλικρίνειας στις υποσχέσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (που κατέθεσαν και ψήφισαν στη Βουλή δεκάδες φορολογικά νομοσχέδια, με στόχο - υποτίθεται - την ενίσχυση της «φορολογικής δικαιοσύνης»), κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ευσταθεί. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Μια αλήθεια, η οποία αποτυπώνεται στην τελευταία μελέτη της Eurostat (δημοσιοποιήθηκε πέρσι στις Βρυξέλλες), στο πλαίσιο των ερευνών για την εναρμόνιση της φορολογικής νομοθεσίας σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ.

Ενδεικτικά, παραθέτουμε δύο μόνον από τα στοιχεία της Eurostat, που μαρτυρούν ότι το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει το πιο αντιλαϊκό και το πιο φιλομονοπωλιακό φορολογικό σύστημα, στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και της Ευρωζώνης.

Πρώτον, στην Ελλάδα η φορολόγηση της εργασίας αυξήθηκε κατά 2,1 μονάδες του ΑΕΠ και ανήλθε το 2001 στο 36,5% (από 34,4% το 1995). Αντίθετα, στην ΕΕ, η φορολόγηση της εργασίας στην ίδια περίοδο μειώθηκε κατά 0,5 μονάδα και ανήλθε το 2001 στο 37% από 37,5% το 1995.

Δεύτερον, η φορολόγηση του κεφαλαίου στην Ελλάδα είναι η μικρότερη μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ (αντιπροσωπεύει μόλις το 50% του μέσου κοινοτικού όρου). Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, η φορολογία κεφαλαίου ανέρχεται στο 15,5%, έναντι 29,8% που ήταν ο μέσος κοινοτικός όρος για το 2001. Σημειώνεται ότι το 1995 η έμμεση φορολόγηση του κεφαλαίου στην Ελλάδα ήταν επίσης μικρότερη (10,8%), έναντι 24,5% που ήταν κατά μέσο όρο στην ΕΕ. Και ενώ στην ΕΕ η φορολογία του κεφαλαίου στην περίοδο από το 1995 έως το 2001 αυξήθηκε (σαν ποσοστό του ΑΕΠ) κατά 5,3 ποσοστιαίες μονάδες, στην Ελλάδα η αύξηση ήταν μόλις 4,7 ποσοστιαίες μονάδες. Αξίζει, μάλιστα, εδώ να σημειωθεί ότι η αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου οφείλεται αποκλειστικά στα «αντικειμενικά» κριτήρια και άλλα χαράτσια, που επέβαλαν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνώντες στους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ και αγρότες, καθώς, ενώ την ίδια περίοδο ψηφίστηκαν μια σειρά νόμοι και διατάξεις που μείωσαν παραπέρα τη φορολογική επιβάρυνση για το μεγάλο κεφάλαιο.

Οταν μιλούν οι αριθμοί...

Το γενικό συμπέρασμα της μελέτης της Eurostat είναι πως παρά την αξιόλογη αύξηση της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης (σύνολο φορολογικών εσόδων μαζί με τις εισφορές για την Κοινωνική Ασφάλιση), η φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα είναι χαμηλότερη σε σχέση με το μέσο κοινοτικό όρο. Αυτό, βέβαια οφείλεται - κάτι που αποφεύγουν να το σχολιάσουν οι συντάκτες της μελέτης - στο γεγονός ότι η φορολογική επιβάρυνση στο μεγάλο κεφάλαιο ήταν και παραμένει συμβολική, σε αντίθεση με τα λαϊκά εισοδήματα που υπερφορολογούνταν και εξακολουθούν να υπερφορολογούνται.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η συνολική φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα (δηλαδή το σύνολο των φόρων, που πληρώνουν στα ταμεία του κράτους οι πλούσιοι και φτωχοί, οι μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες, οι νομοταγείς και οι φοροφυγάδες ή φοροκλέφτες κλπ.) αναλογούσε το 2001 στο 36,8% του ΑΕΠ, έναντι 32,6% που ήταν το 1995. Στην ΕΕ των «15», η συνολική φορολογική επιβάρυνση αναλογούσε το 2001 στο 41,1%, του ΑΕΠ, έναντι 40,8% το 1995.

Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, ότι η Ελλάδα εμφάνισε τη δεύτερη σημαντικότερη αύξηση μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ ανάμεσα στο 1995 και το 2001, με τη Σουηδία να κατέχει την πρώτη θέση. Συγκεκριμένα, η συνολική φορολογική επιβάρυνση σαν ποσοστό του ΑΕΠ είχε διαμορφωθεί το 2001 σε 54,1% στη Σουηδία (από 49,1% το 1995) και 36,8% στην Ελλάδα (από 32,6% το 1995).

Με βάση τις πηγές προέλευσης της φορολογικής επιβάρυνσης στην Ελλάδα, το κύριο βάρος το σηκώνει η έμμεση φορολογία (με την οποία βαρύνονται κυρίως τα πλατιά λαϊκά στρώματα που ξοδεύουν όλο το εισόδημα τους), ενώ η άμεση φορολογία και οι κοινωνικές εισφορές (που είναι κοινωνικά πιο δίκαιες) υστερούν.

Οπως προκύπτει από τα αναλυτικά στοιχεία, η κατανομή του συνόλου των φορολογικών εσόδων (μαζί με τις κοινωνικές εισφορές) παρουσιάζει στην Ελλάδα την εξής εικόνα:

  • Οι έμμεσοι φόροι αντιπροσώπευαν το 2001 το 40,8% του συνόλου των φόρων. Ηταν, δηλαδή, περίπου 7 μονάδες πάνω από το μέσο όρο της ΕΕ των «15», που αντιπροσώπευαν το 33,7% του συνόλου των φόρων.
  • Οι άμεσοι φόροι το 28,3% (στην ΕΕ 34,9%).
  • Οι κοινωνικές εισφορές το 30,9%, αντί 31,4% στην ΕΕ.

Η εν λόγω μελέτη της ΕΕ αποκαλύπτει την ουσία της φορολογικής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και των «φορολογικών μεταρρυθμίσεων», που έκανε προς όφελος, υποτίθεται, των εργαζομένων. Η «καραμέλα» της «ισχυρής Ελλάδας», που «πιπιλούσε» επί σειρά ετών η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αποδείχτηκε στην πράξη φορολογικός παράδεισος για το μεγάλο κεφάλαιο (ξένο και ντόπιο) και κόλαση για τους εργαζόμενους και τους οικονομικά αδύνατους και ανίσχυρους (αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες, κλπ.).

Ομως, και η ΝΔ - η ηγεσία της οποίας ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας στις 7 Μάρτη - δε δείχνει πρόθυμη να αλλάξει το πλαίσιο του αντιλαϊκού φορολογικού συστήματος, που ισχύει στην ΕΕ. Οι υποσχέσεις για αλλαγές στο φορολογικό πλαίσιο, με στόχο τη «δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών», σύντομα θα αποδειχτούν «κενό γράμμα». Το προδικάζει η πρόθεση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τις αξιώσεις του ΣΕΒ και άλλων φορέων του μεγάλου κεφαλαίου για ενίσχυση - και με τη διεύρυνση των φορολογικών προνομίων - της «ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας» των επιχειρήσεων. Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ενίσχυση των φορολογικών προνομίων και των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων - με στόχο, υποτίθεται, το καλό της οικονομίας και των εργαζομένων - που θα είναι και πάλι σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ