Ο λαός λέει ότι 1.000 καλοί χωράνε... Και όταν αυτό δεν είναι εφικτό; Απλά τα πράγματα... Μειώνεις τον αριθμό!!! Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα στο Δήμο Γαλατσίου και κάπως έτσι ήταν η απάντηση που έδωσαν οι υπεύθυνοι της δημοτικής αρχής στο αίτημα των σωματείων της περιοχής για τη δημιουργία καινούριου χώρου άθλησης. Το γήπεδο που υπάρχει στην περιοχή και έχει κατασκευαστεί στη δεκαετία του '70 δεν πληρεί πλέον τις προϋποθέσεις για σωστή και μαζική δουλιά των σωματείων της περιοχής (ΑΕ Γαλατσίου, ΑΟ Γαλατσίου, Κορωνίδα καθώς και ΓΣ Πατησίων που φιλοξενείται). Τα σωματεία που λειτουργούν και με τμήματα υποδομής συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο αριθμό αθλουμένων στην περιοχή - και ασφυκτιούν στο γήπεδο που ήδη υπάρχει. Κι όμως, κάποιοι βλέπουν σαν λύση, αντί για τη δημιουργία καινούριου χώρου που θα καλύψει το δικαίωμα στην άθληση, που θα πρέπει να έχουν όλοι οι πολίτες, και ιδιαίτερα οι νέοι, τη συγχώνευση. Μόνο που εάν αυτό γίνει θα δείξει την πόρτα της εξόδου σε πολλά παιδιά.

Η περιοχή του Γαλατσίου αποτελεί ένα ακόμη τρανό παράδειγμα για την κατάσταση που επικρατεί σε χώρους άθλησης όσον αφορά στην Αττική. Μπορεί κάποιοι να μετράνε αντίστροφα τις μέρες για τον εθνικό στόχο, όπως βαφτίζουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να δόθηκαν τεράστια ποσά για να κατασκευαστούν υπερπολυτελή και πανάκριβα στέγαστρα, γήπεδα που παραμένει αβέβαιο το μέλλον τους. Κι όμως, σε ένα δήμο, και μάλιστα Ολυμπιακό, όπως λέγεται, το μέλλον όσον αφορά στο δικαίωμα στην άθληση είναι τουλάχιστον αβέβαιο. Οσο αβέβαιο είναι και το μέλλον των δυο εγκαταστάσεων που έγιναν στην περιοχή, το κλειστό γυμναστήριο του πινγκ πονγκ και αυτό της ρυθμικής γυμναστικής, που ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει το θέμα της χρήσης τους μετά τους Αγώνες.

Ο «Ρ» μίλησε με τον πρόεδρο του σωματείου της περιοχής ΑΟ Κορωνίδας, Γιάννη Στάη, ο οποίος μας εξήγησε την κατάσταση που επικρατεί και περιέγραψε τα προβλήματα που έχουν ανακύψει όσον αφορά στη μη ύπαρξη χώρου αλλά και γενικότερα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Σε στιγμές μεγάλης υπερηφάνειας από κάποιους για την πορεία της Εθνικής Ποδοσφαίρου στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, σε στιγμές όπου η υπερβολή και η εκμετάλλευση της επιτυχίας των ποδοσφαιριστών του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έχουν ξεπεράσει τα όρια, η πραγματική εικόνα του αθλητισμού στη χώρα μας δεν κρύβεται. Οπως και η πολιτική που εφαρμόζεται σε αυτό τον τομέα που στόχο της έχει το κέρδος και μόνο αυτό.

Οπως μας εξήγησε ο Γιάννης Στάης, το ζήτημα της έλλειψης επαρκούς χώρου άθλησης στην περιοχή δημιουργεί αρκετά προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη δουλιά των σωματείων, η οποία σε πολλές περιπτώσεις, όπως εξηγεί, είναι χωρίς αποτέλεσμα. Παράλληλα, κάνει και αναφορά στα δυο έργα που έγιναν στην περιοχή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η χρήση τους για μετά παραμένει ρευστή.

«Ουσιαστικά η μόνη προσφορά που έγινε στο δήμο είναι τα δυο αθλητικά κέντρα, της ρυθμικής γυμναστικής και του πινγκ πονγκ, αν και μετά τους Ολυμπιακούς θα δούμε πού θα πάνε αυτά. Αν θα τα εκμεταλλευτεί ο δήμος ή θα πάνε κάπου αλλού καθώς τα πράγματα παραμένουν ρευστά. Μπορεί στα χαρτιά να θεωρούμαστε Ολυμπιακός Δήμος αλλά στην ουσία μια σειρά προβλημάτων που εμείς έχουμε προβάλει από το 1998 στη δημοτική αρχή, και στην απελθούσα και στη σημερινή, αλλά και στην πολιτεία, δεν έχουν λυθεί. Και μιλάμε για το πρόβλημα του γηπέδου που δε φθάνει να καλύψει τις ανάγκες των σωματείων της περιοχής. Για παράδειγμα, εμείς στην ομάδα έχουμε τμήματα υποδομής που από τις τρεις προπονήσεις που είναι να γίνουν μέσα στη βδομάδα δεν κάνουν καμία μέσα στο γήπεδο παρά κάνουν προπόνηση πίσω από το χώρο των γκολπόστ. Και επειδή μιλάμε για τμήματα υποδομής, όπως καταλαβαίνετε με τέτοιες συνθήκες δουλιά δεν μπορεί να γίνει. Οταν δεν έχει την αίσθηση του χώρου, ούτε το παιδί μπορεί να αποδώσει όπως πρέπει αλλά ούτε η δική μας δουλιά μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Εμάς μας ενδιαφέρει ως πρώτο ζήτημα να μαζεύονται τα παιδιά αλλά και βέβαια η δουλιά μας να έχει αποτέλεσμα προκειμένου η εικόνα που θα βγαίνει να ικανοποιεί και τα παιδιά αλλά και εμάς που ασχολούμαστε».

«Το πρόβλημα με το γήπεδο - επισημαίνει - εστιάζεται στο χώρο. Εμείς το έχουμε επισημάνει από το 1998. Σήμερα το Γαλάτσι πληθυσμιακά έχει πολλαπλασιαστεί κατά πολύ. Το υπάρχον γήπεδο που δημιουργήθηκε αρκετά χρόνια πριν, περίπου στη δεκαετία του '70, με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο Γαλάτσι δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Υπάρχουν τέσσερις ομάδες που την καινούρια περίοδο θα γίνουν τρεις καθώς θα υπάρχει συγχώνευση της ΑΕ Γαλατσίου και του ΑΟ Γαλατσίου, όμως ακόμη και αυτό δε λύνει το πρόβλημα αφού ο χώρος αυτός δεν είναι επαρκής για τις ανάγκες της άθλησης. Σημειώστε ότι με τα τμήματα υποδομής κάθε ομάδα ξεπερνάει τα 150 παιδιά. Και εδώ μπαίνει ένα άλλο ζήτημα. Στη λογική τη δική μας, που λέει ότι πρέπει να δημιουργηθούν καινούριοι αθλητικοί χώροι, αντιπροτείνουν κάποιοι τη λογική της συγχώνευσης. Ομως, αυτό ανοίγει καινούρια προβλήματα».

«Τα αποτελέσματα που θα έχει εάν τελικά εφαρμοστεί το μέτρο της συγχώνευσης των ομάδων, όπως μας εξηγεί ο πρόεδρος του ΑΟ Κορωνίδας, θα είναι τραγικά για την πλειοψηφία των παιδιών που θα θέλουν να αθληθούν.

Η λογική της συγχώνευσης των ομάδων οδηγεί στο να απομακρυνθούν τα παιδιά από τον αθλητισμό ιδιαίτερα στον τομέα του ποδοσφαίρου. Σήμερα είναι συγκεκριμένος ο αριθμός έκδοσης δελτίων από την αρμόδια επιτροπή της ΕΠΣΑ. Ο αριθμός αυτός ανέρχεται στα 160 δελτία. Μια ομάδα λοιπόν δεν μπορεί να απασχολεί περισσότερα παιδιά. Ο περιορισμός αυτός σημαίνει ότι θα χρειαστεί να φύγουν παιδιά. Εμείς όμως είμαστε αντίθετοι σε αυτή τη λογική γιατί δεν οδηγεί σε αυτό που λέμε ότι ο αθλητισμός είναι δικαίωμα για όλους. Εμείς γι' αυτό παλεύουμε και γι' αυτό προβάλλουμε τις θέσεις συνεχώς και κάναμε πιέσεις στη δημοτική αρχή».

«Εχουμε ξεκινήσει κάποιες επαφές με το καινούριο αθλητικό σωματείο προκειμένου να κινητοποιηθούμε. Από πλευράς δημοτικής αρχής το μόνο που υπάρχει είναι ένα σχέδιο για την τοποθέτηση χλοοτάπητα στο υπάρχον γήπεδο και κάποιες βελτιώσεις στις κερκίδες. Ομως, αυτά δεν επαρκούν για να λυθεί το πρόβλημα. Εάν δεν υπάρχει χώρος δεν μπορεί να υπάρχουν παιδιά. Εμείς με αυτή τη λογική δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε. Γι' αυτό και μέσα από το κοινό υπόμνημα με τα άλλα τρία σωματεία που βγάλαμε υπήρξε προβολή των αιτημάτων που αφορούσαν στο ζήτημα της βελτίωσης του υπάρχοντος γηπέδου. Εμείς θα κάνουμε προσπάθεια για να υπάρξει βελτίωση του ωραρίου των προπονήσεων. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 200 παιδιά που βρίσκονται στο ωράριο των προπονήσεων. Καταλαβαίνετε ότι ένας χώρος τέτοιος δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες για άθληση. Γι' αυτό το λόγο εμείς βάζαμε ένα ζήτημα, τη δημιουργία ενός χώρου μικρών διαστάσεων (60Χ40) που θα αποφορτίσει την κατάσταση. Σήμερα έχουμε φθάσει να διώχνουμε παιδιά επειδή ακριβώς δεν μπορούμε να τα εντάξουμε σε ωράρια προπονήσεων».

Το πρόβλημα όμως δεν εστιάζεται μόνο στο χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά και σε άλλους τομείς του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ο ΑΟ Κορωνίδας είναι ένας σύλλογος με μεγάλη συμβολή σε διακρίσεις και στο αγώνισμα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Και εκεί όμως τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

«Δεν είναι μόνο τα προβλήματα του ποδοσφαίρου αλλά και σε άλλους τομείς του αθλητισμού. Για παράδειγμα, το σωματείο μας διαθέτει τμήμα πινγκ πονγκ που έχει προσφέρει σημαντικές διακρίσεις. Και αυτό όμως έχει αφεθεί στη μοίρα του. Παρά τις προσπάθειές μας να εξευρεθεί μια λύση στον τομέα της αίθουσας, το μόνο που έγινε μετά από πολλές προσπάθειες ήταν να μας δοθεί μια αίθουσα στο 3ο Γυμνάσιο. Η οποία όμως δεν πληρεί καθόλου τις προϋποθέσεις. Είναι ακατάλληλη καθώς δε διαθέτει ειδικό δάπεδο (ξύλο ή πλαστικό) να βοηθάει τα παιδιά, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλούς τραυματισμούς. Και όλα αυτά για ένα τμήμα που είναι ιδιαίτερα ψηλά από πλευράς διακρίσεων για το Γαλάτσι. Κι όμως, η στήριξη τόσο από την πολιτεία όσο και από τη δημοτική αρχή είναι ανύπαρκτη».

Το γηπεδικό όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα της περιοχής. Οι σχέσεις των σωματείων με την αρμόδια επιτροπή του δήμου, αλλά και μια σειρά ζητημάτων που δείχνουν την πραγματική εικόνα που επικρατεί στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, βγαίνουν από τα λεγόμενα ενός ανθρώπου που ξέρει καλά το χώρο.

«Δυστυχώς, δεν είναι μόνο το γηπεδικό. Ενα από τα προβλήματα που προβάλαμε εμείς αφορά και γενικά στον τομέα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, όπως είναι η παρουσία γιατρού στο γήπεδο κατά τις προπονήσεις. Είναι ένα σοβαρό θέμα καθώς έχουν συμβεί περιστατικά που έχουν στοιχίσει ζωές. Εμείς λέμε πως δεν μπορεί να αθλούνται τόσα παιδιά και να μην υπάρχει παρουσία γιατρού. Και, βέβαια, θα πρέπει να επισημάνουμε την απουσία της πολιτικής που αφορά στην ιατρική περίθαλψη των αθλουμένων σε ερασιτεχνικά σωματεία. Μπορεί κάποτε να καθιερώθηκε η κάρτα του αθλητή, όμως τα ερασιτεχνικά σωματεία κλήθηκαν να πληρώσουν μόνα τους τα έξοδα των εξετάσεων, που έφταναν και μέχρι τις 100.000 δρχ. για κάθε αθλητή, καθώς οι συγκεκριμένες εξετάσεις ήταν ακριβές.

Από την άλλη, ένα πρόβλημα είναι η απόσταση που υπάρχει από την επιτροπή αθλητισμού του δήμου και τα σωματεία. Εμείς δε γνωρίζουμε καν ποιοι είναι εκεί. Μόνο μια επιστολή μάς έχει σταλεί που μας ζητούσε να ενημερώσουμε για τις δραστηριότητες ως σωματείο και πόσα μέλη είχαμε προκειμένου να ενταχθούμε στο πρόγραμμα των επιχορηγήσεων. Εμείς στείλαμε διεξοδικά τις δραστηριότητες στο ποδόσφαιρο όσο και στο πινγκ πονγκ που έχουμε σημαντικές διεθνείς διακρίσεις».

«Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, φυτοζωεί. Στηρίζεται αποκλειστικά στο μεράκι κάποιων ανθρώπων και από τους γονείς των παιδιών. Το ότι υπάρχει σήμερα στην Κορωνίδα μια δραστηριότητα που φθάνει τα 200 παιδιά είναι αποτέλεσμα της δουλιάς που γίνεται από κάποιους ανθρώπους και της στήριξης απ' τους γονείς. Οι ανάγκες επιβάλλουν να έχουν οικονομική δραστηριότητα. Οταν όμως εμείς δεν έχουμε πάρει τις επιχορηγήσεις για το ποδόσφαιρο εδώ και τρία χρόνια και τα λεφτά αυτά, ας σημειωθεί, δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα έξοδα του μήνα, φανταστείτε τι κατάσταση επικρατεί όταν και αυτά τα λίγα δεν τα έχουμε πάρει. Τα ίδια ισχύουν και για το πινγκ πονγκ, όπου και εδώ οι επιχορηγήσεις δεν έχουν δοθεί εδώ και 2 χρόνια. Εάν δεν υπάρχει στήριξη για να λυθούν τα ζητήματα που θα βελτιώσουν εγκαταστάσεις, γηπεδικό και οικονομικό, η κατάσταση για όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία είναι τραγική».

«Και όλα αυτά έχουν έναν αντίκτυπο στη δουλιά που γίνεται. Για παράδειγμα, όσον αφορά στην αγωνιστική εικόνα πάντα στα πλαίσια της άθλησης. Οταν ένας γονιός βλέπει ότι δεν υπάρχει γήπεδο, ότι το παιδί δεν κάνει προπονήσεις, για ποιο λόγο να συνεχίσει να το φέρνει. Εμείς είμαστε στη λογική που πρέπει να παλεύουμε για να υπάρχει λύση. Οταν λέμε "ΟΧΙ στα ναρκωτικά - ΝΑΙ στον αθλητισμό" δεν πρέπει να είναι μόνο σύνθημα. Πρέπει να είναι ουσία. Και για να είναι ουσία πρέπει να γίνουν πράγματα συγκεκριμένα. Αν δε δοθούν κονδύλια, αν δε γίνουν συγκεκριμένοι χώροι άθλησης, αν δεν υπάρξει βελτίωση των συνθηκών, νομίζω δεν μπορεί να γίνει σωστή δουλιά».