Δε χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες, για να κλιμακωθούν οι μάχες μεταξύ σιιτών μαχητών και κατοχικών στρατευμάτων στο Νότιο Ιράκ και να λάβουν χαρακτήρα γενικευμένης σύρραξης σε πολλές σιιτικές πόλεις. Μέσα σε λιγότερο από δύο 24ωρα, οι συγκρούσεις συγκλόνιζαν τις Νατζάφ, Αμάρα, Βασόρα και Νασιρίγια, ενώ πολύωρες και αιματηρές μάχες μαίνονταν και στη σιιτική συνοικία, Σαντρ Σίτι, της Βαγδάτης.

Τις τελευταίες βδομάδες επικρατούσε σχετική ηρεμία ανάμεσα στις κατοχικές δυνάμεις και στους σιίτες μαχητές, μετά από περισσότερους από δύο μήνες σκληρών μαχών που σημάδεψαν την περασμένη άνοιξη. Μετά από μαραθώνιες διαμεσολαβήσεις Ιρακινών φυλάρχων, πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, οι αιματηρές συρράξεις τερματίστηκαν με την επίτευξη εκεχειρίας. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, οι αμερικανικές δυνάμεις αποδέχτηκαν να αποχωρήσουν από το κέντρο των σιιτικών πόλεων, ενώ την ίδια στιγμή οι μαχητές του Μουκτάντα Σαντρ δεσμεύτηκαν να μην προκαλέσουν επεισόδια και ένταση.

Την περασμένη Τετάρτη το βράδυ, κανείς δεν κατάλαβε γιατί, ξαφνικά και απροειδοποίητα, ισχυρές αμερικανικές δυνάμεις περικύκλωσαν το σπίτι και τα γραφεία του νεαρού σιίτη ηγέτη στη Νατζάφ και προκάλεσαν τη νέα στρατιωτική κλιμάκωση. Σύμφωνα με τις ελάχιστες δημοσιογραφικές πληροφορίες, τις τελευταίες ημέρες η ένταση ανάμεσα στις κατοχικές δυνάμεις και στο «Στρατό του Μεχντί» του Σαντρ ήταν εμφανές ότι αυξάνονταν. Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι οι αμερικανικές δυνάμεις προκαλούσαν τους σιίτες ενόπλους, παραβιάζοντας τα νοητά όρια της δικαιοδοσίας τους μέσα στην πόλη.

Οπως και την προηγούμενη φορά, πριν από λίγους μήνες, έτσι και τώρα, οι κατοχικές δυνάμεις φαίνεται ότι πυροδότησαν την ένταση. Πιθανότατα, σήμερα, όπως και τότε, υποθέτουν ότι μέσα από τη στρατιωτική κλιμάκωση και την κατά μέτωπο επίθεση θα εξολοθρεύσουν, μια και καλή, την απειλή των σιιτών ενόπλων και της μερίδας εκείνης της σιιτικής κοινωνίας που δε δείχνει διατεθειμένη να περιμένει επ' αόριστον και με σταυρωμένα χέρια την ημέρα τερματισμού της κατοχής.

Πιθανότατα, όμως, σήμερα, όπως και τότε, εκτός από το αίμα που θα κυλήσει άφθονο, οι κατοχικές δυνάμεις, ασχέτως αν έχουν διασφαλίσει και την υποστήριξη της δοτής κυβέρνησης Αλάουι, δε θα καταφέρουν να εξαφανίσουν από προσώπου γης τους ενοχλητικούς μαχητές, αφού μέρα με τη μέρα η ιρακινή αντίσταση διογκώνεται και βελτιώνεται σε όλα τα επίπεδα. Υπό αυτές τις συνθήκες, η πρόβλεψη του στρατιωτικού «ηγέτη» της εισβολής, απόστρατου στρατηγού Τόμι Φρανκς, ότι τα κατοχικά στρατεύματα θα παραμείνουν στο Ιράκ μέχρι και 5 χρόνια, προσπαθώντας «να σταθεροποιήσουν την κατάσταση», μοιάζει να πλησιάζει την πραγματικότητα. Μέχρι τότε, όμως, μένει να φανεί πόσοι από τους «πρόθυμους συμμάχους» θα μείνουν στο πλευρό των ΗΠΑ.