Και έμεινε μια «χούφτα» χώμα ποτισμένο από μαζούτ ανακατεμένο με αίμα. Το αίμα του Γιώργου Κουτσογιάννη. Πυροσβέστες και συνάδελφοί του, σοκαρισμένοι, μάζεψαν από τις ράγες ό,τι είχε απομείνει από το λιωμένο του σώμα και τα σκορπισμένα του μέλη και τα έβαλαν μέσα σε μαύρες σακούλες. Κεντρικό εργοστάσιο επισκευής και ανακατασκευής τροχαίου υλικού του ΟΣΕ στον Πειραιά, χτες λίγο πριν τις 10 το πρωί. Στο... Ολυμπιακό λιμάνι της... ευημερίας.

Ο Γιώργος Κουτσογιάννης 52 ετών, πατέρας δύο παιδιών, ό,τι ετοιμαζόταν να πάρει τη σύνταξή του. Ομως στάθηκε «άτυχος». Καθώς περπατούσε στις ράγες που βρίσκονται ανάμεσα στα δύο κτίρια του εργοστασίου τον διέλυσε η μηχανή έλξης 9410 κατά τη διάρκεια ελιγμών. Τον έλιωσε η παντελής έλλειψη των μέτρων ασφαλείας, που έχουν μετατρέψει τις πανάρχαιες και υποσυντήρητες εγκαταστάσεις του ΟΣΕ σε καρμανιόλα.

Το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ εστιάστηκε αποκλειστικά και μόνο στο πώς θα ξεπουληθεί και αυτός ο Οργανισμός. Η υπονόμευση του ΟΣΕ και η εγκατάλειψή του, πράγματα εμφανή από την πρώτη κιόλας ματιά στο χώρο του εργοστασίου, έφεραν αυτό το τραγικό αποτέλεσμα. Εκατοντάδες εκατομμύρια σπατάλησαν, ειπώθηκε από τους ίδιους, μόνο για τα βεγγαλικά των Ολυμπιακών Αγώνων, όμως, παρά το διαρκές αίτημα του εργατικού κινήματος του ΟΣΕ, αρνήθηκαν να δώσουν έστω και μια δεκάρα, ακόμα και για τα πιο απλά μέτρα ασφαλείας, αυτά της φωτοσήμανσης και ηχοσήμανσης.

«Περιμέναμε ότι κάποτε θα γινόταν. Ηταν προδιαγεγραμμένο. Οτι μέχρι τώρα δεν είχαμε θρηνήσει άλλο συνάδελφο ήταν απλώς θέμα τύχης», είπε χαρακτηριστικά ο εργαζόμενος Σάββας Χατζηθεοδωρίδης και συνέχισε πως κύριο μέλημα όλων των διορισμένων από τις κυβερνήσεις διοικήσεων ήταν η συνεχής μείωση του κόστους. «Την τελευταία 15ετία - συμπλήρωσε - δε διόριζαν ούτε καν Τεχνικούς Ασφαλείας, όπως ρητά προβλέπεται από τη νομοθεσία και τους κανονισμούς του ΟΣΕ. Δηλαδή παρανομία. Κάποιους διόρισαν τελευταία ως... προϊστάμενους γιατρών υγιεινής, όμως το μόνο που έκαναν ήταν να καλύπτουν τις παρανομίες του Οργανισμού, με αντάλλαγμα παχυλές αμοιβές 12 και 15 εκατομμυρίων δραχμών ετησίως ο καθένας».

Ο Μιχάλης Νουφαρίτσης, γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Πειραιά και εργαζόμενος σε αυτόν ακριβώς το χώρο, μας ανέφερε σχετικά: «Το δυστύχημα οφείλεται στην παντελή έλλειψη των μέτρων ασφάλειας. Είναι εντελώς ανύπαρκτες οι προϋποθέσεις για ασφαλή εργασία σε αυτό το χώρο. Είναι ανύπαρκτη κάθε προστασία από επαγγελματικούς κινδύνους. Η κατάσταση αυτή οφείλεται στην πολιτική της πλήρους εγκατάλειψης του Οργανισμού που εφαρμόζεται στο όνομα της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ και της... ανταγωνιστικότητας του Προαστιακού Σιδηρόδρομου ΑΕ. Ετυχε και δεν έχουν γίνει άλλα τραγικά δυστυχήματα, όμως εργαζόμενοι έχουν κινδυνεύσει άπειρες φορές. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας δεν μπορούν να εξασφαλιστούν ασφαλείς όροι εργασίας για τους εργαζόμενους. Διαφημίζουν συνεχώς τον προαστιακό σιδηρόδρομο, ο οποίος αποτελεί ανώνυμη εταιρία και ο ΟΣΕ του έχει εκχωρήσει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης της υποδομής. Φροντίζουν για τα κέρδη του Προαστιακού, όμως σημασία για τις συνθήκες εργασίας που κομματιάζουν τους εργάτες».